Een keertje een Edelhert zien in Schotland, dat leek ons wel gaaf, en we fantaseerden verder: een edelhert in een mooi Schots landschap. Die droom kwam uit op de laatste dag, op een van de mooiste plekken van Loch Leven. Wat een feest! Brigitte en ik hadden allebei de 24-105mm lens op de camera en tot onze vreugde bleef het hert zo lang in de buurt dat we ook de telelens uit de auto konden halen. Toch spreken uiteindelijk de foto's met de 24-105mm me het meeste aan, want ja, dat is echt edelhert in Schots landschap.

Een geweidrager edelhert keert terug naar zijn roedel hinden nadat hij even naar een spitser was toe gelopen die in de buurt was.

Nog een foto van lang geleden, Een edelhert dat in sterk tegenlicht komt aanlopen waardoor het stof en de vliegen om het dier worden geaccentueerd.

Deze geweidrager liet zich even mooi zien. Altijd weer indrukwekkende dieren. Dit edelhert had net een modderbad genomen. De dieren worden gelokt/gevoerd met o.a. appeltjes.

Tijdens de bronst ontstaan er gevechten waarbij de geweien als wapens tegen elkaar kletteren, ook gaan ze er mee tegen takken en in het gras te keer, veelal zie je ze met begroeiing in hun gewei rondlopen.

Een mannetje edelhert tijdens de bronst keek een beetje in het rond en ging daarna weer terug naar zijn hindes.

Dit edelhert heeft zojuist een modderbad genomen en ging daarna achter de hindes aan.

Op een plek waar ik ze nog nooit heb gezien, bij het Jachtslot, liepen twee hindes met hun grote kalveren. Doelbewust stiefelden ze naar de vijver om te drinken, bijzonder want het hele park is een natte bende. Misschien is dit water lekkerder.

Twee jonge Edelherten stoeien een beetje op het Zwarte veld, ik vind het altijd eng om te zijn hoe de oogtak en ijstak van het gewei vlakbij de ogen komt.

Net je gewei afgegooid, uit balans en duizelig, gelijk onderaan de rangorde van de groep en dan gaat het ook nog regenen.

Tijdens een stevige sneeuwbui loopt een Edelhert over het zwarte veld

In de stromende regen liep een groepje hindes langs de bosrand. Deze pauzeerde even om me aan te kijken en liep toen rustig verder.

In maart kan het weer alle kanten op. Bij een temperatuur rond het vriespunt ging regen over in sneeuw en ontstond gaandeweg steeds dichtere mist. Dit hert wilde gelukkig even in een opening tussen de bomen gaan staan.

De edelherten waren flink aan het burlen tijdens de bronsttijd op de Hoge Veluwe

Omgeving wildbaan tijdens de Bronst. Als je er toch bent dan blijft het toch weer elke keer bijzonder en genieten.

Paring van deze mooie herten. Drie maal mogen aanschouwen op het Reemsterveld. Gevechten tussen de mannen natuurlijk steeds in een dal.

De indruk die hier wordt gewekt van een nucleaire familie is natuurlijk schijn. Het Hert heeft geen idee of dit zijn jong is en het boeit hem ook niet. Mannelijke Edelherten bekommeren zich niet om hun kroost; verwekken vinden ze wel voldoende bijdrage. Hier is het hert ook vooral geïnteresseerd in de hinde. De foto is samengesteld uit twee foto's die kort na elkaar gemaakt zijn, één scherpgesteld op het hert, één op de hinde met kalf.

op het park de Hoge Veluwe kwam deze geweidrager met zijn hindes uit de bossages. Hij loopt achteraan en drijft zo de hindes de kant op die hij wil.

Niet een foto met bijzonder- of spannend licht, maar wel eentje die naadloos past in het maandthema. Niet altijd hoeft alles crea bea te zijn, som is "gewoon" ook best mooi.

Net voor zonsondergang staat dit Hert te burlen op een welbekende (jammer genoeg erg drukke) plek.

Het avondlicht viel zo mooi op het moment dat het edelhert zich vertoonde in zijn gebied. Hij wandelde precies op de plaats waar de vegetatie veranderde waardoor hij extra in de spotlights stond.

Na zonsondergang komt de roedel het bos uit om te grazen. Een paar hindes blijven wat achter, maar de bok zorgt dat ze zich snel weer bij zijn harem voegen.

Zolang de geweien in bast zitten worden conflicten ook door herten met de voorlopers beslecht, hinden vechten altijd met de voorlopers. Het gedrag wordt 'lepelen' genoemd. Als één van de herten een geveegd gewei heeft en de andere nog niet of al heeft afgeworpen zullen ze toch op deze manier gaan vechten.

Terwijl de Edelherten rustig over het veld lopen heeft er één even aandacht voor de fotograaf. De schuine kop heeft voor mij iets van, wat sta jij daar nou? Waarschijnlijk had het dier gewoon jeuk door alle vliegen op het bastgewei.

In het voorjaar wordt het gewei afgeworpen en valt de wintervacht uit, dat zal getuige het schuren en krabben dat je dan vaak bij herten ziet soms best jeuken. Deze twee heren staan gebroederlijk aan elkaars vacht te knabbelen, zo helpen ze elkaar om de plekken waar ze zelf niet bij kunnen te bereiken. Het beviel blijkbaar prima want met halfgesloten ogen zijn ze zeker een kwartier zo bezig geweest. Een heel contrast met de manier waarop ze elkaar in de bronsttijd bejegenen.

De maartse Sneeuwbui zorgde er voor dat bomen en dieren alleen nog als kleurloze schimmen zichtbaar waren. Op basis van tips van Nel de bomen links wat opgelicht en vervolgens contrast weer wat versterkt.

Van harte gefeliciteerd Elbert Jan Achterberg, je fraaie foto "Maartse Herten" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd!

 Klik hier om de originele inzending van Elbert Jan te bewonderen.

Gisteren na een lange vergadering in de stromende regen naar de Hoge Veluwe gereden in de hoop dat de regen zou overgaan in sneeuw. Ik kreeg iets meer dan ik had verwacht. De Herten trokken zich er niet zo veel van aan.

Nog even en dan gooit ook deze meneer zijn gewei af om in 6 maanden weer een nieuw en groter gewei te maken.

Aan allen de beste wensen voor 2023 Veel geluk, gezondheid en fotoplezier !