Voorzichtig kwam moeder reegeit en haar twee reekalfjes uit het riet te voorschijn. Lekker door het water lopend en af en toe van de bloemen tussen het riet etend.

Deze kleine spin heelt heel slim gebruikgemaakt van de Grove den om een heel mooi en groot web te bouwen. Om spin en ook de hele den scherp te krijgen een fotostack gemaakt in de camera en later ook met Helicon. De stack met Helicon was iets beter. kleine halo’s weg gepoetst met PS.

Het enige wat ik met deze foto kon doen: experimenteren! De foto is met vol tegenlicht gemaakt toen de zon al even op was. Komt bij dat de schuur met lamp fotografisch zo lelijk was/ is, dat ik me maar lekker in Photoshop heb uitgeleefd. Ik ben benieuwd of het bevalt. Normaal lukt high key me niet zo en foto's omzetten naar zwart/ wit of grijswaarden spreekt me meestal niet zo aan. Maar deze foto leende zich er mooi voor :)

In de vroege ochtend na een regenachtige nacht zaten er redelijk veel icarusblauwtjes op de toppen van planten, maar deze knop viel me gelijk op als een heel mooi plekje.

Onderonsje tussen de twee jonge steenuiltjes. Licht niet ideaal, maar mooie momenten meegemaakt.

Een 'nieuw' steenuilenjaar. Dit is één van de ouders, begonnen aan zijn avondronde. Ongeveer een half uur na zonsondergang. Vanuit schuiltent, met afstandsbediening en door het late moment hopend dat hij heel even stil blijft zitten. Hopend op veel muizen, maar zag aan het begin van de schemering dat de eerste muis al afgeleverd werd aan moeders in de steenuilkast.

Vrouw bosuil lekker relaxend in de naaldboom. Ik hoop dit seizoen weer van dit prachtige koppel te kunnen genieten. Hoewel ik niet weet of ze nog in dezelfde samenstelling zijn. We zullen zien :)

Ik wilde putters op de zonnebloemen fotograferen. Ik zat op mijn krukje links van de putters..., putters gaan naar rechts. Ging ik aan de andere kant (rechts) zitten, deden de putters het tegenovergestelde. De laatste poging, zat ik onder een camouflagenet op de grond tussen de (boeren)kolen om de putters op de zonnebloemen te fotograferen. De putters gingen naar achteren. Zucht! En toen, zag ik iets vanuit mijn ooghoeken... bijna in mijn lens... een paapje. Heel blij mee!

Het Speulderbos is niet alleen mooi vanwege de prachtige dansende bomen, maar er staan ook veel paddestoelen. Hier een nog heel vers groepje porseleinzwammen onder hoge donkere bomen.

Een half uur na zonsondergang, de camera lukte het soms niet meer om (automatisch) scherp te stellen! Maar het was het wachten waard. Prachtig. Vlak voor de bosuil wegvliegt, gaat hij op de rand zitten en scant zijn omgeving. Dat kan enkele minuten duren, maar soms ook heel kort. Vanuit schuiltent met extra camouflage. Vastgezet en afstandsbediening.

Prachtige zonsopkomst bij een bomenrij in de Betuwse polder. Een laagje sneeuw bedekt het hekwerk. Je voelt en hoort de serene stilte over het winterse landschap.

Vreselijk weer, nat, koud, 05.17 uur, bewolkt. Gevolg: hogere iso en lage sluitertijden. Uitslapen dan maar? Nee, mijn passie voor de steenuilen is te groot. Helaas is één van de steenuilen overleden (deze gaat naar Wageningen voor een onderzoek naar pesticiden), van de twee andere jongen, zie ik er nog één. Ik hoop dat er nog meer zijn, toekomst zal het uitwijzen. Vanuit schuiltent en extra camouflage, lens vastgezet en afstandsbediening. Uilen kunnen mij niet zien en horen.

Meestal ben ik niet zo van de experimenten, maar mijn camera wel! Geen idee of dit aanslaat. 's Ochtendsvroeg met nog zeer weinig licht: lage sluitertijden levert soms grappige foto's op. Canon R6, 600 mm en 1.4 extender. Schuiltent met afstandbediening.

Steeds lukte het mij niet (eventueel) jonge bosuilen te ontdekken, terwijl ik de ouders in de linde wel al een paar jaar volg. Dit jaar doe ik pogingen om de jonge bosuiltjes wel te volgen. Dat is niet makkelijk. Het nog niet vliegvlugge jong zat hier rustig op een tak in de linde, maar klimmen kon het al als de beste! Ik ben zodanig om de linde gelopen totdat ik de boomstam in de achtergrond achter het jong had staan.

Het zou droog blijven!

Rustig bidden was erg lastig voor vrouw torenvalk. Een rondtrekkende groep spreeuwen maakt het speuren erg lastig.

Eindelijk lukte het mij na ongeveer 2 jaar om vrouw bosuil volledig (in ieder geval de kop) in beeld te krijgen. Soms had ik ze al samen gezien in deze holte, wat overigens géén broedholte is. Meestal zit man (de rooie, zie eerdere foto's) er alleen in. Nadat ze man de holte uitgejaagd had, liet ze zich even in vol ornaat zien om vervolgens ook op stap te gaan. Vanuit schuiltent.

Naarmate er steeds meer verval optrad in de oude boerderij, de schuren, het woonhuis, de stallen en het kippenhok, was het vaak gokken waar ik de schuiltent neer moest zetten. Vaak was het afwachten en dook ergens één van de steenuilen wel weer op. Zoals hier in het vervallen kippenhok.

Jonge steenuil in een vervallen oude schuur van zo'n typische ouderwetse keuterboer. Heerlijke omgeving voor zowel steenuil als fotograaf! Twee staande foto's, samengevoegd.

Een donker coniferen bos in zacht licht. Deze foto staat al bijna twee jaar - half afgemaakt - in mijn 'work' map. Er zit namelijk nogal wat dodge & burn en color dodge werk in wat heel veel tijd koste om goed te doen. Natuurlijk ben ik niet volcontinu met die foto bezig geweest. Het heeft denk ik wel een jaar stil gelegen omdat ik niet elke dag zin heb om zo te priegelen. Maar goed hij is nu wel af denk ik.

Vandaag prachtig weer voor bezigheden buitenshuis, zo ook voor deze padden die op weg zijn naar het water via een heel ongemakkelijke route (pijpestro) Wat een mooie tijd... de lente een focusstack.

Aan de rivier de Lek heb je een aantal kribben met bomen erop. Als er dan mist met zonsopkomst verwacht wordt is dit een hele mooie rustige plek om te genieten en te fotograferen.

Ideale weersomstandigheden waren voorspeld voor deze zomerse dag: mist en later het zonnetje. Daarom gingen we al heel vroeg in de ochtend op weg naar een natuurgebied waar veel vlinders voorkomen, zoals het Oranjetipje en Icarusblauwtje. Onderweg was het voorgenieten al begonnen. Hoe mooi kan een dag beginnen in de polder.

Fototas op mijn rug, statief onder de snelbinders en zo al fietsend over Landgoed Mariënwaerdt kwam ik deze wandelaars tegen. Ze liepen tussen de notenbomen heerlijk te genieten van de sneeuwvlokken.

Het Herikhuizerveld (de Posbank in de volksmond) is een heuvelachtig heideveld dat deel uitmaakt van het Nationaal Park Veluwezoom in de gemeente Rheden in de Nederlandse provincie Gelderland.

Een zondagse wandeling door de heuvels van Berg en Dal levert hier en daar een onverwacht mooi intiem landschapje op. Het zwakke zonnetje laat het mos op de takken van de boom lekker oplichten.

Door de tijd heen zijn bomen mijn favoriete onderwerp geworden. Ik word als het ware bewogen door bomen, wanneer je de engelse term letterlijk vertaald. Zoals te zien is , bewoog ik de camera tijdens de opname. In LIghtroom wat standaard instellingen, kleurbalans en lokaal wat dodge & burn toegepast.

Wat doe je tijdens een regenbui? Gewoon doorgaan met fotograferen (Wel effe de regenhoes erbij gepakt). In Lightroom de verzadiging verlaagd en de contrasten verhoogd voor een meer grafisch beeld.

Tres Sapientes toont de ingang van een oud pad naar het oosten. De foto is vroeg in de ochtend gemaakt toen er wat rijp op de velden met gras zat.

Het zelfde mannetje als de vorige upload. Hier heeft hij een vrouwtjes stekelbaarsje gevangen, het kuit loopt langs de snavel. Dus het vissen bestand word hier, denk ik, niet beter van.