Tijdens de workshop ook bezig geweest om wat meer details te krijg van de Dahlia's. Hier het hart van 1 van de vele mooie soorten die daar stonden. Bloemen en macro fotografie is 1 van de eerste onderwerpen die ik graag fotografeer. Vooral omdat je dingen tegen komt die je met blote oog haast niet ziet. Het leuke van de workshop voor mij is dat ik toch weer met nieuwe adviezen en tips van Brigitte weer aan de slag kan om macro fotografie verder te ontdekken.

Gister ben ik wezen scouten voor onze workshop "Dazzling Dahlias" die ik volgende week dinsdag en donderdag voor DDN geef. De dahliatuin staat er prachtig bij met 650 verschillende soorten, dus dat wordt nog keuzestress voor de deelnemers volgende week.

Plotseling landde een baby agaatvlinder op het portier van de auto. Door de lichtval lijkt het alsof ik een roze auto heb en heeft het licht van bovenaf de vorm van een hart gekregen. De agaatvlinder heeft een 'opstaande rok' en door de reflectie in het autoportier heeft de schaduw wel de originele kleur van de auto gekregen (oranje).

Frisgroene wilde plant met gelijkende hartvorm van de bladwesp. Het viel me op dat het plantje en het insect bij elkaar lijken te horen. Op de achtergrond het gesloten gele bloempje van de plant.

Afgelopen december voor het eerst de Algarve mogen bezoeken. Dit plekje heet Praia de Marinha en als je op een bepaalde manier zit vormt het een hart. Het was mistig die dag dus er zweeft nog een beetje mist boven de rotsen. In de vorige opname van dit gebied zie je het vanuit een ander perspectief.

Het hart van de bloem van de Magnolia, gefotografeerd met een Lensbaby Velvet 56. Zal niet ieder z'n ding zijn, maar ik vind het schilderachtig. 

Voor deze opname gebruikte ik de Lensbaby Velvet 56mm f/1.6 1:2 Macro SE op f/1.6. De blaadjes in het hart van deze roos hadden een hartvorm. De minimale scherptediepte en de zachte gloed van de lens waren voor mij het summum van tederheid; zeer toepasselijk voor Valentijn.

Foto tijdens een fjorden tocht gemaakt in de omgeving van Stavanger, Noorwegen. Het verhaal gaat over twee geliefde die daar elkaar na lange tijd weer terugvonden. Hart zou van zelf in rots zijn ontstaan, als ik alles goed heb vertaald.

Parende bandheidelibellen bij een vaartje. Ze wisselden dit vliegend en even op een grassprietje af. Om een grote scherptediepte te krijgen wilde ik stacken. Dus snel reageren. Half liggend op de rand van de vaart een aantal pogingen gedaan en deze is gelukt. Het mannetje houdt het vouwtje stevig in de nek vast. Een unieke prachtige manier van paren. Waar hebben ze dit geleerd?