De wit omrande groene bladeren van de hosta omgeven door het bladerdek in herfsttinten inspireerden me om een beeld te creëren, waarin deze samenkomen en de seizoensverandering creatief in beeld brengen. De beweging met de camera was licht golvend. Er zijn verschillende beelden in de prullenbak beland maar deze is wel een beetje geworden wat ik voor ogen had.

Gisterenochtend was het erg mistig op het midden van het land wat een bezoek aan het Speulderbos de moeite waard was om in de vroege uurtjes de herfstkleuren gehuld in de mist te kunnen fotograferen.

Het late zonnetje liet de takken van deze populier, die al in herfsttooi was, op het water reflecteren en een zacht briesje zorgde voor een speelse deining van het water. Het leek wel of er geel/bruine verf op het water uitgesmeerd was. Zo maakt moedernatuur haar eigen abstracte schilderijen.

ICM toevoegen in het beeld, waarbij de aalscholver toch redelijk scherp is. Dit was mijn uitgangspunt.

Dit is zo'n voorbeeld waarbij je geen concreet idee hebt, maar puur een gevoel. Al 1 of 2 jaar ben ik op zoek naar de mogelijkheid om een bepaald herfstgevoel met de camera vast te leggen. Het heeft te maken met de combinatie van donkere, dreigende (blauwige) bewolking en felrode herfstbladeren. Op een of andere manier roept dit een bepaald gevoel van rust en mystieke verstilling op. Met een gradient filter heb ik ter plekke de donkere bewolking wat meer geaccentueerd.

Het was genieten van al de mooie herfsttinten in het bos.