Deze libel in de vroegte opgespoord en kunnen vastleggen. Hoop nog genoeg licht aan de andere kant van de foto ook? Stack van een paar foto's.

Vroeg op voor dauwdruppeltjes en een opkomend zonnetje. Helaas liet de zon het de meeste tijd afweten. Als de zon al door kwam geen libel of juffer voor de lens op 1 keertje na, toen prikte de zon heel licht door de wolken. Toen had ik een Kempense heidelibel voor de lens, bewust gekozen voor een lichte afwerking Stack van 2

Zeldzaamheid is een relatief begrip, in heel Nederland is deze soort zeldzaam maar in het Woldlakebos doet hij het heel goed en is hier nu dan ook in grote getalen te zien. Kenmerkend voor de soort zijn de druppelvormige vlekjes op de segmenten van het achterlijf. Dit is een mannetje, waarvan de kleur veel roder is dan van het vrouwtje.

De nazomer is de periode dat de Kempense heidelibel verschijnt.

Deze libel was drukdoende om de dauwdruppeltjes op zijn vleugels weg te werken door de vleugels te bewegen, geprobeerd dit vast te leggen, ook nog geprobeerd met een langere sluitertijd maar dan was jammer genoeg ook het lichaam bewogen

Zeer vroeg in de ochtend is de dauw zoveel aanwezig dat het de hele libel bedekt. stack van 8 foto's voor scherpe dauw op de vleugels

Een volgens de boeken een zeldzame libel maar achter bij mij in de Weerribben vliegen ze volop. Behalve wanneer in de vroege bedauwde ochtend de libellen zijn bedekt met vele kleine dauwdruppeltjes.

Ik begrijp niet dat libellen vaak een dun sprietje of stengeltje als zitplaats kiezen. Bij het minste zuchtje wind zwiepen ze al heen en weer. Dan valt het niet mee om een scherpe foto van zo’n insect te maken en focus-stacking kan je meestal helemaal vergeten.

Zeldzaamheid is een relatief begrip. De Kempense heidelibel staat in Nederland te boek als zeer zeldzaam, maar in de Weerribben en dan met name in het Woldlakebos zijn de omstandigheden zo goed voor deze soort dat ze daar nu in grote aantallen rondfladderen. Wel bijzonder is dat er nu heel weinig andere soorten libellen zijn.

Van harte gefeliciteerd Leo Vogelenzang,  je fraaie foto "Welkome zomergast" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd!

Klik hier om de originele inzending van Leo te bewonderen.

 

Wat vroeger dan verwacht maar hij is er weer, de Kempense heidelibel (Sympetrum depressiusculum). Deze mooie soort werd in Nederland voor het eerst gezien in de Kempen in Noord Brabant, vandaar de naam, maar heeft daarna de weg gevonden naar de Weerribben, waar hij het heel goed doet. Deze soort wordt nog steeds beschreven als zeldzaam. Maar zeldzaamheid is een relatief begrip want de Kempense heidelibel kan in de zomer in de Weerribben in grote aantallen worden waargenomen.

Ze zijn er nog steeds. Ik vind de rode vlekjes op de bladeren wel fijn.

Hoewel de Kempense heidelibel landelijk gezien nog steeds te boek staat als zeldzaam, is deze soort op het ogenblik in het Woldlakebos in grote getale aanwezig. En dat is best fijn voor ons want het is een heel fraaie libel, toch?

Er vlogen voornamelijk Kempense heidelibellen gisteren in het Woldlakebos. Dit is er een van. Het riet was gemaaid, dus konden we dichter bij het water komen dan wanneer dat niet het geval is.

Van harte gefeliciteerd Leo Vogelenzang, je fraaie foto "Welkome gast " heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd!

Klik hier om de originele inzending van Leo te bewonderen.

Deze elegante soort dankt zijn naam aan het feit dat hij omstreeks 1950 in Nederland voor het eerst werd waargenomen in de Kempen (Noord-Brabant). Hoewel de soort nog steeds als zeldzaam te boek staat heeft hij zich na verloop van tijd toch ook in de Weerribben gevestigd. Kenmerkend voor de soort zijn de zwarte druppelvormige vlekjes op het achterlijf.

Uit de hand gefotografeerd. Er zaten heel veel van deze libellen.

Een beetje tegenlicht doet het goed.

Een stack van drie opnamen was voldoende om ook twee vleugels scherp te krijgen.

Overduidelijk een levenslustige dame.