Storm over het Mantingeveld. De lucht is boosaardig en dat voorspelt niet veel goeds, bomen en jeneverbessen kreunen en steunen. Hopelijk trekt de storm snel over dit gepijnigde landschap. De foto is gemaakt doormiddel van Meervoudige belichting.

Gemaakt tijdens de foto dag Deeldenatuur in de AWD. De weerspiegeling van de bomen en dan het neerstortende water met beweging zorgt voor tweedeling in deze foto.

Zie mijn vorige upload en het tot stand komen van een andere manier om grassen te fotograferen. Deze foto heb ik zitten spelen met kleuren die wel in de foto zitten maar iets meer heb geaccentueerd doormiddel van herontdekking in Photoshop die mij deze DDN Foto-dag heb mee gekregen.

Afgelopen zaterdag met de Deeldenatuur mee op pad door de AWD. Het was een gezellige en ook leerzame dag door met elkaar over fotografie en de benadering van het onderwerp te brainstormen. Brigitte gaf mij een idee hoe je grassen net even anders kunt benaderen en dat sprak mij wel aan. Deze foto is dan ook het resultaat en dankzij een vleugje zon en de juiste beweging ben ik blij met het resultaat. (minimaal bewerkt).

Een weekje in Zeeland laat op een binnen weggetje de Torenvalk zien, ze spreidt haar vleugels, is ze net geland of gaat ze er vandoor.

Rondje Lepelaarsplassen en dan terecht komen in een snoeiharde sneeuwstorm. Gelukkig kon ik uitwijken naar een schuilplaats.

Een paar dagen flinke vorst bracht mij op de been om deze ijsdecoratie langs het Markermeer te fotograferen. De struik met nog een enkel groen blaadje, de met ijs omgeven takken geeft trapsgewijs beeld naar de donkere met algen beklede stenen inclusief een fel groen stukje afval wat ik bewust niet heb weggehaald.

Tijdens hoogwater even van de grote weg afgeweken, op de dijk richting Twello kwam ik de ondergelopen uiterwaarden tegen.

Aansluitend bij mijn vorige upload Hoogwater kun je goed zien hoe hoog het water is geklommen.

Boom gefotografeerd op het Aekingerzand doormiddel van meervoudige belichting in de camera en bewerkt in de pc.

De Torenvalk was geheel gefocust wat er in de sloot gaande was en bleef onverstoorbaar zitten waardoor ik hem vanuit de auto kon fotograferen.

Lekker op stap een dagje strand in Noordwijk vogels fotograferen. Deze juveniele Zilvermeeuw bleef maar zoeken in het water zodat ik een laag standpunt in kon nemen. Alle moeite niet voor niks, de mossel met wier is van toegepaste waarde.

Blijft fascinerend om met een wat langere sluitertijd de ondergaande zon te vangen met nog een flink aandeel van het lijnenspel door het terugtrekkende water.

Blijft een leuk gezicht een rennende Drieteenstrandloper, je kunt ze nauwelijks bijhouden en je wordt er ook nog nat van.

Deze schavuit op de paal langs de Waddendijk. In het late licht laat hij zich nog even van zijn mooiste kant zien voordat hij gaat overwinteren in de Sahel.

Een weekje op Texel om lekker uit te waaien en dan de ontmoeting met deze kleine onverstoorbare dwaalgast die lekker zat te pikken in het zand en af en toe poseerde op de rots.

Als je door de duinen loopt en je ziet zo'n mooi doorkijkje is het een uitnodiging om je camera te pakken.

Eind van de dag stoeien met de zonsondergang levert deze foto op die tot stand is gekomen doormiddel van ICM, daarna om te keren en een nieuwe uitsnede te maken.

De wind waait door de bomen, herfst is volop aanwezig, de bladeren vallen.

Onderweg spelen met je camera, het landschap in beeld brengen doormiddel van meervoudige belichting. Het blijft een uitdaging om af te wijken van het gewone en sfeer te geven die spanning te weeg brengt.

Kamperen in februari in het natuurgebied van Drouwenerveen, een plek om rond te struinen waar de mist kou en eenzaamheid uitstraalt.

Maandag morgen even door de Wieden op zoek naar een geschikte plek om de mist vast te leggen toen ik vanuit de auto oog in oog kwam met deze Ree. Nee niet bang, ze keek mij minuten lang aan zodat ik rustig mijn zandzak op het raam kon leggen en deze foto kon maken.

Het jaar loopt langzaamaan ter einde, vandaag regen en nu maar hopen op wat winters weer met mist en regen.

Vroeg uit de veren voor de opkomende zon op het Aekingerzand met zijn bloeiende heide vast te leggen. De grondmist was een wel komende gast.

Oude knotwilgen in de mist, daar staan ze steunend en kreunend, hoe oud en wat hebben ze allemaal meegemaakt.

Langs het randje van de rietkraag hoopt de Groenpootruiter zijn slag te slaan, slakjes, wormen en kleine kikkertjes vinden ze ook heel lekker.

Het is even slikken als na een hele week mooi weer de regen gestaagd ziet vallen boven de plas maar uiteindelijk toch tevreden voor een foto met Watersnippen die helemaal passen bij het weer.

Om een keer in Namibië rond te reizen was een grote wens van mij, de groten der aarden in Etosha die geen ruzie maken maar vriendschappelijk stoeien of zou ze nog meer willen.

De Zwarte zeekoet heeft net een Puitaal gevangen en is nu op weg naar zijn nest dat verscholen tussen de rotsblokken zit. Onzichtbaar voor de mens.

Na de hele morgen regen breekt aan eind van de middag de zon door. De Watersnip raakt meteen in zijn element, de wind laat zijn rokken wat opwippen en daar is de fotograaf blij mee.