Donkere wolken pakken zich samen boven de Rifugio. Het onweer komt steeds dichterbij en het wordt tijd om veilig onderkomen te gaan zoeken. De bergtoppen verdwenen in de wolken en worden zo nu en dan nog zichtbaar. Achter mij de afgrond. Een panoramafoto 13x24mm naar 16:9 bij gesneden. Hoe meer ik eraan terug denk, hoe mythischer deze bergtoppen voor mij worden! Er staan twee mensen op deze foto om de schaal weer te geven. Vooraan in het geel en op de helling in lichtblauw een paar pixels groot.

In het kader van het maandthema nog maar een foto met een weersverschijnsel: onweer. Nadat ik ruim een uur zonder veel resultaat had zitten wachten bij de vennen, ben ik nog even gaan rijden. Het onweer was ondertussen tot ver boven mij hoofd geslopen en ik wilde daarom de auto niet meer uit. Deze is vanuit het raampje.

Opzoek naar mooie door de wind gevormde figuren op het strand kwam ik bij deze vormen. Zoekend naar een mooi standpunt kwam ik op het idee om er een soort bizar groot landschap van te maken, maar dan miniatuur. Thuis achter de computer heb ik mijn fantasie nog wat verder laten gaan door er nog andere foto's bij te betrekken.

Een stevig onweer komt snel dichterbij, de zon piept nog net even door de wolken en zet een groepje bomen in het licht.

Na een prachtige hike met warm weer rondom het meer van Bohinj kregen we te maken een zeer dreigende lucht. Hier viel een enorme hoeveelheid regen uit. We bereikte uiteindelijk druipend de auto. Een dag om nooit te vergeten.

Gisteren avond rond 23:00 toch even de polder ingefietst. De onweer was net overgetrokken maar het flitsen was nog volop te zien.