Deze kleine plevier liep mij mooi tegemoet, weerkaatst in een gele gloed. De zon was inmiddels al voldoende boven de de dijk uitgekropen en scheen op het riet wat een gele gloed gaf. Dat werd weer weerkaatst in het water. Deze unieke kleurencombinatie, duurde ongeveer twintig minuten, daarna werd het weer wat grauwer. Vanuit schuiltent.

Moeder reegeit en haar twee kinderen liepen langs het riet en aten onder andere van de heerlijke bloemen. Vanuit de schuiltent.

Voorzichtig kwam moeder reegeit en haar twee reekalfjes uit het riet te voorschijn. Lekker door het water lopend en af en toe van de bloemen tussen het riet etend.

Vanwege de droogte kon ik onderaan de dijk mijn schuiltent neerzetten, dit heb ik voor het laatst kunnen doen in 2018. Ik heb een filmpje kunnen maken van een wassende bever, ontmoeting met de waterral en de kleine plevieren waar ik me bijna elke ochtend mee kon vermaken. Tenslotte kwam er ook nog een jonge scholekster langs, maar het meest bijzonder waren de reeën, die plotseling uit het riet tevoorschijn kwamen. Ik heb een mooie serie kunnen maken op deze voor mij gedenkwaardige dag.

Een wirwar van Zwarte Sterns druk in de weer. Het piepkleine jong wacht geduldig af.

Als je er op let dan zijn ze met enige regelmaat te spotten: bijzonnen. Meestal is het er een, soms met een stukje regenboog, maar in ons land is het meestal niet meer dan dat. Deze tekende zich al wat beter af, maar een bijzon zoals in de bergen soms te zien is, is het niet.

Hoogwater in de Ooijpolder. Dit vrouwtje was aan het bidden boven mijn hoofd, heel dichtbij, maar het waaide gigantisch. Moest uit de hand fotograferen met de 600 mm en 1.4 extender. Desondanks toch wat scherpe foto's. De volledige aerodynamische houding spreek me in deze foto aan.

Groenlingen op weg naar 2024 (hoewel ze soms ook terugvlogen).

Puttertje in het groen. Een van de mooiere soorten.

De grote zilverreigers springen steeds een stukje omhoog en landen dan weer een paar meter verder. Mooi schouwspel tijdens de vissenjacht.

Tijdens een nieuwjaarswandeling in de Ooijpolder viel dit bordje op in de ondergelopen uiterwaarden.

Dit jaar minder geluk bij de steenuilen en nog te vroeg voor de koffie op één van mijn fotografieadressen. Twee uur aan de rand van een akker gezeten (onder camouflagenet) en kunnen genieten van de hazen. (en daarna koffie en leuke en leerzame contacten).

Ook in 2020 kon ik onderaan de dijk komen, naast deze snip helaas ook veel afval. Vond in de klei echter ook een door mij zo geliefde pijpenkop (deze was gemaakt ik Gouda). Verzamelde veel pijpenkoppen in mijn jeugd. De mooiste heb ik nog steeds. Technisch misschien niet perfect, maar geeft wel mooi de verhoudingen weer van de watersnip t.o.v. de emmer en de plastic fles.

Dit keer een "verse" steenuil! Door predatie en ziekte de laatste 2 jaar geen steenuilen op dit boerenerf, maar dit jaar is er weer een koppel. Ik had mijn schuiltent nog niet staan of de uil kwam (weer) te voorschijn. Binnen een uur ving de uil drie huismussen (man) en nadat de kop er af was en een beetje geplukt, bracht hij de rest naar de steenuilkast in de schuur. Daarna kwam de uil nog 2x met een huismus (man) aanzetten. Ik vrees dat er nu veel alleenstaande huismusmoeders zijn....

Dit koppeltje heb ik ook een tijdje gevolgd. Overdag rustten ze in de boerenkar met oud roest in een koeienwei langs de weg. De boer werd door de gemeente echter gevraagd de kar weg te halen (uit zijn eigen weiland n.b.) omdat de toeristen (vooral fietsers) zich stoorden aan die troep in het weiland, geen notie hebbend van de functie van dit "oud roest".

Naast de mooie natuurplaatjes leent hoogwater zich ook zeker voor abstracte beelden. Dit is een dubbele belichting in de camera gemaakt.

Wat een geluk had ik gisteren dat ik én 's middags vrij was, én dat het hoogwater was in de Ooij, én dat er een prachtige zonsondergang was. Genieten!

In de dikke ochtendmist naar onderkant dijk geslopen en zo deze lepelaars kunnen fotograferen, terwijl de mist langzaam optrok. onder camouflagenet.

High Key foto, genomen op een mistige ochtend in de Ooijpolder. Er was veel rijp. Deze bomen stonden al lang op mijn verlanglijstje, maar het was wachten tot het juiste moment.

Eindelijk weer eens een nachtje vorst. Dan loont het om met mijn fiets naar de Ooijpolder te gaan waar altijd wel sfeervolle beelden te maken zijn. Op de plek waar deze foto is gemaakt is het mogelijk om bij wat mist om laagjes in de foto te krijgen. De zon kwam net op achter de heuvels.

Begin 2018 kunnen genieten van deze spreeuw in de Ooijpolder. De waterspreeuw haalde zelfs het Journaal. Hier werkte de waterspreeuw zijn lunch weg. Mooi om deze vogel in/ onder het water te zien jagen.