De Orionnevel, een mooi leerobject voor mij aan de sterrenhemel, makkelijk te vinden en mooi van kleur en vorm. Een stack van 305 foto's van elk 15 seconden (1u16), 200mm F7,1 1250 iso en gebruik gemaakt van een startracker die je handmatig op de poolster moet richten. Foto's gestapeld met deepskystacker en verder bewerkt met photoshop. Eerst de heldere sterren geselecteerd, extra laag aangemaakt, de sterren verwijderd en in vele stapjes de nevel naar voren gehaald

Naar aanleiding van een foto op nederpix van de Orionnevel, zelf ook maar op pad gegaan toen het zondagavond helder was. Met de 105 mm macro paste het sterrenbeeld precies in het frame. Al vrij snel had ik de nevel op de testfoto's gevonden, de volgende keer met een telelens en de startracker een poging wagen. 1 foto, een kopie laag aangemaakt en daar de heldere sterren verwijderd dmv kleurbereik. de kopielaag helderder afgewerkt, daarna de 2 lagen samengevoegd.

Nu de lente komt verdwijnt Orion weer uit beeld In het zwaard van het sterrenbeeld staat deze bekende nevel die ook met het blote oog als een vaag vlekje te zien is. In het hart van de nevel ontstaan nieuwe sterren, vandaar de titel. Na hele lange tijd afgelopen winter weer een beetje aan de gang met astrofotografie. Dit beeld is gemaakt met een camera met een zwart wit sensor door vele beelden gemaakt door verschillende kleurfilters samen te voegen.

Na maanden van bewolkt en regenachtig weer was het zondagavond plots helder. Nou zeg, snel mijn astrospulletjes naar buiten en onder het motto van niet moeilijk doen, mijn telelens op de Orionnevel gericht. Dat was een goede keuze, want na een dik uur dreven de wolken alweer binnen. Bij de Orionnevel heb je over het algemeen niet heel veel "data" nodig om al tot een leuk resultaat te komen. Wat had ik zoal binnengeharkt die avond. Nou, 5 x 5 seconden, 10 x 5 seconden en 15 x 300s aan opnames.