Zo uit de camera dus geen AI of verdere bewerking. Heb een kwartiertje moeten wachten voordat dit kleintje opvloog. Maar als je in alle rust in zo'n sprookjesomgeving op een bedje van bladeren ligt hoor je mij niet klagen.

Wie herfst zegt, zegt paddenstoelen. Paddenstoelen leven immers van de afbraak van dood materiaal en met al die afgevallen bladeren is er tijdens de herfst materiaal genoeg. Ik zag een sfeervol tafereel in het bos met een porseleinzwam (Oudemansiella mucida) op een verweerde boomstronk en bokeh-lichteffecten.

De schoonheid van paddenstoelen zit niet altijd in de perfecte vormen, vaak maakt juist een afwijking ze mooi. Paddenstoel bijgelicht met een lampje.

Soms zit het mee. Dan valt het licht zo mooi op je onderwerp. Daar kan ik zo blij van worden. Ik heb hier weinig aan gedaan. Is puur natuur. Geen lampje oid gebruikt.

Heerlijk als het allemaal lekker samenvalt, elke keer weer een verrassing hoe mooi het licht kan zijn.

Pas op, fotografen! Deze zwam bijt terug.

Deze beurszwam viel op door zijn gefranjerde hoed.

Calimero effect.

Door rond de paddenstoel te kijken waar ik het mooiste licht vond kwam ik tot deze foto. Ik vond de kleuren mooi passend bij deze paddenstoel.

Deze parelamaniet doet zijn naam eer aan. Hij stond te schitteren in het kleurrijke herfstbos.

Piepkleine eitjes 1,5 mm, in een mandje, zo ziet het gestreept nestzwammetje er uit. De eitjes, de sporenkapsels, worden weggeschoten als er een druppel op valt als ze rijp zijn en zo verspreiden ze zich. Ik wist van het bestaan, maar had ze nog nooit gezien. Dus ik was er blij mee.

Ben er niet zeker van, maar denk dat dit ook een sponszwam is. Al lijkt ie hier een beetje vreemd (en zwevend) tulbandmodel te hebben. Er loopt onder die vlakke hoed een steel (hier niet zichtbaar) naar de berkenstam.

Als macroliefhebber ben ik tijdens de "meet your friends"dag ook plat op mijn buik gegaan. Mede dankzij Jan van Natuurmonumenten die mij wees op een prachtig stukje iets verder het bos in bij de zandverstuiving. daar stonden diverse, grote en kleine paddenstoelen. Ook deze met een mooie golvende rand in de prachtige herfstkleuren.

De lamellen van deze bijna vergane paddenstoel geven het een griezelige uitstraling. Past volgens mij heel goed bij Halloween.

Het blijven leuke onderwerpen om mee te spelen.

De sponszwam trekt al snel de aandacht door zijn grootte en vorm. Mooie schimmel van moeder natuur.

Deze violette gordijnzwammen stonden te schitteren in het herfstbos.

Deze paddenstoel doet zijn naam eer aan, zijn mantel was statig, helemaal gaaf met een prachtige kleur.

Je moet er snel bij zijn voor het lijnenspel van de hazenpootjes. Het is zo weer voorbij. De achtergrond werd een stuk rustiger - en mooier - toen ik de kleur er uit haalde.

Er is zoveel kleur in het bos als het geregend heeft. Zeker als je een beetje los gaat in de bewerking ;)

De ene dag regent het de hele dag en is het donker. De volgende dag heb je prachtig en afwisselend licht. Zo'n volgende dag is dan echt genieten van de natuurlijke lichtshow in het bos.

Heerlijk in het bos rond gestruind met de trioplan. Beetje prutsen maar dan heb je ook wat.

Op een paar sukken gezaagd hout, vond ik deze mooie structuren,

Kwam vorig weekend deze prachtige Teervlekkenzwam tegen en had het geluk dat ik ook nog een fraaie herfstachtergrond mee kon nemen in de compositie. Foto is een stack maar heb ervoor gekozen om niet de hele zwam (en dus alle druppels) scherp te maken.

Deze Oranjerode stropharia stond helemaal alleen tussen de bladeren. Er was nog al wat wind waardoor ik de iso moest verhogen om een vluggere sluitertijd te bekomen.

Op de hoed van deze paddenstoel trof ik deze schimmeltekening aan. Had veel weg van een abstract schilderij.

Het is weer paddenstoelentijd, heerlijk op de knieën in het bos en gespeeld met kleine Mycena tussen de bladeren. Hier stak het blad bijna beschermend om de drie kleintjes heen. De EXIF gegevens zijn niet correct, aangezien de camera de lens niet herkend. Deze foto is gemaakt met 100 mm macro lens, f/2.8.

Soms hoef je niet ver, deze plooirokjes stonden in het grasveld mooi te wezen. De stralen in de hoed trokken mijn aandacht dus maar een plaatje recht van boven gemaakt. Stackje om de hele hoed scherp te krijgen.

Een grote omgevallen vliegenzwam toonde mooi zijn lamellen. Met een lampje licht door de hoe laten schijnen.

Alsof moeder natuur een grapje uithaalde: "Laten we ze kleine sombrero's geven, dat valt vast niemand op." Maar hier staan se dan. Trots, pluizig en perfect in formatie. Geen mariachi te horen, maar wel het stille ritme van het bos.