Herfstkleuren in het natuurreservaat Fokstumyra. Een drievoudige opname uit de camera met een kleuren combinatie van fjellberken, kruipwilgen en dwergberken.

Het Noorse fjell landschap leent zich met zijn weidsheid vaak heel goed voor het spel met licht en schaduw op half bewolkte (herfst)dagen.

Schuin boven mij zat een regenwulp in een dode den op de uitkijk voor beren en veelvraten. Ook nu gaf de witte lucht aanleiding voor een high key om er wat aardigs van te maken.

Een melkwitte lucht leent zich uitstekend voor high key. Wachtend op de finse beren kwam deze kleine mantelmeeuw voor mij zitten in een boom. Meeuwen en bomen blijft voor Nederlandse begrippen een rare combinatie, maar in het Finse binnenland zie je het regelmatig. Compositie en uitsnede zo gemaakt dat er een soort doolhof is ontstaan.

Dit jonge 3 jarig licht gekleurde beertje staat dit jaar voor het eerst op eigen benen. Ze struint het bos af en is voortdurend op haar hoede om de andere grote beren en zeker het dominante mannetje te mijden.

De beer en de kraai bleven even parallel aan elkaar naar hetzelfde kijken, kennelijk daartoe getriggerd.

Dit grote beren mannetje was blijkbaar de dominante beer in het gebied. Het dier liep imponerend rond met een houding en blik die boekdelen spreekt.

De laatste dagen is het verschijnsel  van nachtwolken weer goed zichtbaar en heb ik er een nachtje voor doorgebracht in Arkemheen. Het water is de vaart die naar het stoomgemaal loopt. Dankzij de opkomende volle maan achter mij werd ook het landschap met een paar schapen wat aangelicht. Ik heb er bewust voor gekozen de werkelijke sfeer met licht en schaduwpartijen zo goed mogelijk te handhaven.

Deze forse keiler en ik hadden allebei de behoefte om even achter een boom te gaan staan toen we elkaar tegen het lijf liepen. Nadat ie voor zichzelf de situatie als veilig genoeg had beoordeeld, ging hij er rustig van door.

De appelvink is zo n soort die de dorst naar vogels fotograferen prima weet te lessen. Elke keer als je ze ziet blijf je foto s maken. Dit wat valer gekleurde vrouwtje kwam bijna te dichtbij voor een goede compositie.

De appelvink is zo n soort die de dorst naar vogels fotograferen prima weet te lessen. Elke keer als je ze ziet blijf je foto s maken. Hier het mannetje, dat net iets meer uitgesproken van kleur is.

Samen op de foto was wel een bijzonder moment, al duurt zo iets maar heel kort. Veel keuze heb je dan als fotograaf niet, maar deze twee zaten bij toeval vrijwel helemaal goed. Al gaat het om twee algemene soorten, ook die kunnen je af en toe nog verrassen met een leuke houding of combinatie. Een titel met een kleine knipoog naar een film en het engels/nederlands in de limericks van John O Mill.

Portfolio Ronald Huijssen  Hoe ben je begonnen met fotografie? Fotografie is echt al ...