In Nederland is de steenarend een zeldzamen soort. Deze kunnen fotograferen in Zuid-Afrika in het Kruger Nationaal Park.

Pas toen ik hier voorbij was en achterom keek, zag ik de mooie lichtval. Een houtduif is hier opgegeten door waarschijnlijk een buizerd en samen hebben ze een monumentje achtergelaten. Ik heb in dit geval maar gekozen voor de categorie vogels want weet niet goed waar dit te plaatsen is.

Nooit was ik zo met steenuiltjes bezig dan vorige zomer, nu nog meer dan te voren zijn ze één van mijn lievelingsvogels.

Nog even een afsluiter bij mijn reeksje van de Havik, toch wel de koning van het bos. Deze werd genomen op geen halve meter van de plaats van mijn voorlaatste upload van deze soort.

Fotografisch niet de mooiste foto door de drukke achtergrond. Maar de houding en het showen van de binnenzijde van de vleugels maakt het wellicht goed. Hij probeert hier een mol schrik aan te jagen en/of die uit zijn hol te krijgen. Net daarvóór liet die zich even zien. Pas op een later moment gaat de buizerd echt over op de aanval.

De buizerd bleek te zwaar voor deze dunne tak. Hij zocht de balans met z'n vleugels. Een minuutje bleef hij daar balanceren, toen gaf hij het op en zocht een ander plekje.

Tsja, een inkoppertje qua titel... Het gebouw op de achtergrond is inderdaad een Van der Valk. In de beschutting van de hazelaar (door al die drukte in takken en kleuren valt de vogel minder op) is hij aan het zoeken naar een bewegende molshoop en houdt me goed in de gaten.

Nog even terug naar de havik waar ik recent wat van heb gepost, hier met houtduif die in korte tijd geplukt werd.

Een Buizerd zie ik wel graag op weidepaaltjes, echt een biotoop waar hij aas zoekt toch ?

Aanvulling bij mijn vorige upload, wat me bij deze vogel opviel was de rode kleur van het oog, zou de intensiteit toenemen met de leeftijd ?

Een feest wanneer deze imposante rover voor de lens komt te zitten, wat een kracht straalt dit beest uit !

Ik was een rondje aan het rijden in de polder en ik dacht eerst dat er een Torenvalk op het paaltje zat,maar toen ik dichterbij kwam zag ik dat het een Sperwer was. Snel mijn camera gepakt en heel langzaam wat verder gereden en ik had erg veel geluk dat ik deze foto kon maken.

Blijf deze algemene roofvogel steeds de moeite vinden, het postuur van een arend spreekt me hier aan.

Nog wel wat vroeg maar deze havik is reeds bezig met een fazantenmaaltijd

Portret van een imposante vogel die ook in Nederland valt te bewonderen.

Na een nét niet gehaalde Outdoor Escape op de gezellige Meet your Friends kregen we een fijn goedmakertje van de medewerker van Natuurmonumenten: om de hoek, vlak naast het terras van het Bezoekerscentrum, zat een bosuil. Hij bivakkeerde daar al enige tijd, was ook even weggeweest maar kwam steeds weer terug. Gelukkig had ik de 500mm bij me en kon vanaf statief rustig fotograferen. Het uiltje draaide zijn kop af en toe en knipoogde soms naar iedereen die naar hem keek!

Deze  foto is ingezonden in de wedstrijd van de vriendendag Meet your friends. Inzenden kan door de deelnemers met max. twee foto’s per deelnemer tot  en met 4 december 2024.

Van 5 tot en met 7 december kunnen alle DDN-gebruikers hun stem uitbrengen, de inzending met de meeste duimpjes is de winnende foto!  De fotograaf wint een DDN Workshop naar keuze.

De uitslag volgt op  8 december a.s.

Ik zag langs het westerkanaal in de awd vanuit mij ooghoek deze Boomvalk zitten en het mooie was dat hij helemmaal niet schuw was en kon hem op een redelijke afstand benaderen zonder dat hij weg vloog. En heb toen deze foto kunnen maken. Daarna rustig weg gelopen en toen ik wat verder weg was ging hij weer de lucht in op jacht naar libellen.

Alvorens mijn serie van de steenuiltjes af te sluiten wil ik toch nog enkele beelden van de jongen vertonen die de omgeving begonnen te verkennen. Mijn schuiltentje en statief zijn daar 44 dagen blijven staan, heb er uiteindelijk 26 avonden in gezeten om alles op te volgen. Met dank aan de eigenaar van het terrein.

Kon vorige maand een familie steenuiltjes zo uitvoerig fotograferen dat ik het niet kan laten er weer wat van op te laden.

Toen de jonge steenuiltjes de omgeving begonnen te herkennen maar dagelijks nog terug keerden naar de nestholte in de knotwilg.

Op de beelden van de wildcamera verschenen de jongen op 22 juli, nu we een maand verder zijn gaan ze pas de knotwilg definitief verlaten, op een maand tijd heb ik 23 avonden in het schuiltentje gezeten, de familie uiltjes waren zo vertrouwd met dit tentje dat hun witte kalk uitwerpselen erop te vinden waren.

Meerdere avonden hield ik me bij de steenuiltjes bezig met vliegbeelden meer bepaald landingen op de weidepaaltjes. Vanuit schuiltentje.

Een nat geworden torenvalk kijkt uit over de weilanden van de Alblasserwaard

Wanneer je de kans hebt om een tijdje met steenuiltjes bezig te zijn probeer je ook eens vliegbeelden te maken. Landing op een weidepaal in de buurt van de knotwilg waar 4 jongen momenteel nieuwsgierig een kijkje komen nemen buiten de nestholte.

Geen enkele vogelsoort heeft me zo blijven bezig houden dan deze steenuiltjes, trouwens altijd één van mijn lievelingsvogels geweest. Vanuit schuiltentje.

Deze Buizerd kwam langs scheren op een moment dat hij wel heel erg mooi belicht werd door een laagstaand zonnetje.

Had eerder wel eens een schuilhut gehuurd bij steenuiltjes, wou dit zelf ook wel eens proberen, met de verrekijker op pad om een paartje te zoeken, setting verzorgen, tentje plaatsen... Met dank aan de eigenaar van het terrein voor de toegang en de medewerking.

Deze steenuil had mij in de gaten en hield mij scherp in de gaten.

De sperwer heeft doordringende mooie ogen.

Bij ons in de achtertuin is het altijd druk met vogels en dat weet deze sperwer ook. Maar om gewoon bij de voedersilo te gaan zitten wachten is wel een beetje brutaal. De foto is vanuit de woonkamer door het raam gemaakt.