Het late zonnetje liet de takken van deze populier, die al in herfsttooi was, op het water reflecteren en een zacht briesje zorgde voor een speelse deining van het water. Het leek wel of er geel/bruine verf op het water uitgesmeerd was. Zo maakt moedernatuur haar eigen abstracte schilderijen.

Deze roos was prachtig uitgedroogd. Ik heb haar op de eettafel gelegd wat een mooie spiegeling gaf en om de contrasten beter te laten uitkomen heb ik een donkere texture overheen gelegd.

Naast mijn camera heb ik ook een klein toestel om mee te nemen voor als ik ga wandelen. Spiegelingen blijven mij fascineren en één van die foto's heb ik toegevoegd aan een bestaande foto en verder in PS bewerkt.