Lopend over het strand op Terschelling zag ik dit beeld. Ik het vond het iets wonderlijks hebben in vorm en grilligheid. Net een abstracte potloodtekening. Ook lijkt het een beetje een beeld uit een film en roept de vraag op: wat is hier gebeurd? Ben benieuwd hoe anderen hiernaar kijken..

Na een tijdje stilte ben ik weer aanwezig op deze site en wil graag deze appelvink met jullie delen. Ik vind de kleurrijke dekveren op de rug bij de mannetjes altijd zo prachtig.

Net na een sneeuwbui met harde wind zag ik dit mooie lijnenspel. Het gaat door tot in de verste diepte...

Deze sodomsappels vond ik in Portugal, omgeven door wilde grassen. Ze doen het goed op deze zandige grond en zout water. De giftige vruchten (eerst groen, later geel of bruin) staan op gedoornde takken en doen denken aan (on)rijpe tomaten. En inderdaad, het is familie. (Solanaceae, Nachtschade)

Het bijzondere licht maakt van deze kleine paddenstoeltjes een stralende herfstschat. Of een stekelige? De paddenstoeltjes vertegenwoordigen een grote familie van uiterst breekbare ondersoorten. Voer voor specialisten

Aan het einde van een regenachtige dag kan de fotograaf wel eens geluk hebben. Door de donkere wolken breekt ineens het licht door. Een wonderlijk, geheimzinnig schouwspel.

27 augustus, een regenachtige dag met zo af en toe zware wolkenpartijen. We waren op de Posbank op zoek naar bloeiende heide. Regenbuien en overal publiek! Slechte planning? .....Toen trok 't even open ... veel gras ...veel berkenopslag, maar wel prachtige paarse heide.

In maart-april was het feest in de polder! 9 dollende hazen die steeds naderbij kwamen. Soms 11 pootjes tegelijk van de vloer. En dat in alle stilte (zonder feestmuziek).

In onze tuin trof ik een vergeten oud-Hollandse schotel aan met wat tuinresten: een takje, wat blad en zo. Dat verving ik door enkele geaderde 'lampionnen'. De zon deed de rest.

Tijdens het fotograferen van kikkers in onze vijver, ontdekte ik een paar kleine engeltjes in het groen. Terwijl het juli was en nog lang geen december...

Vanaf maart zie ik deze plant opkomen en uitgroeien, en vanaf juni beginnen de bloemen te kleuren: prachtig blauw-paars. Eerst voorzichtig in het midden van de 'aar', later in de bovenste helft. Na insectenbezoek vallen de bloemtjes eruit (juli).

De laatste jaren is bij veel (publieke) instanties meer aandacht voor 'natuur' in de bebouwde kom. Op talrijke plekken verschijnen er 'wilde bloemen; in wegbermen, akkerranden en groenstroken e.d. worden ze enthousiast ingezaaid. Heel fraai. Ben blij met deze ontwikkeling!

De laatste jaren is bij veel (publieke) instanties meer aandacht voor 'natuur' in de bebouwde kom. Op talrijke plekken verschijnen er 'wilde bloemen; in wegbermen, akkerranden en groenstroken e.d. worden ze enthousiast ingezaaid. Heel fraai. Ben blij met deze ontwikkeling!

Mijns inziens waren de blauwborsten in de 60er jaren minder talrijk dan nu. Deze had het hoogste lied in zijn natuurlijke biotoop: riet en wilgenland. Wellicht is hij niet helemaal scherp - volgende keer hopelijk beter.

Tijdens een fietstocht langs de Waal trof ik in één van de 'wielen' deze fraaie combi aan van pijlkruid en watergentiaan. Zo weelderig zag ik het zelden.

Een vage, lichte achtergrond waardoor het mooie blauw van deze clematis mooi tot zijn recht komt ...

Deze torenvalk verraste me door zijn gespetter in een ondiep slootje in de Eempolder. Komisch hoe hij 'genoot' van deze actie; daarvan genoot de fotograaf dan weer!

In de Arkenheemse polder kwam ik deze reiger tegen die zojuist een mol ving. Na een paar houwen met zijn snavel, besloot de vogel de verdoofde mol in één vloeiende beweging naar binnen te schrokken. (Hij moet wel een heel rekbare slokdarm hebben... )

Soms worden 'geheime' plekken per ongeluk (?) verraden... Op deze plek kon ik m'n ogen niet geloven: hier zaten welgeteld 26 ransuilen bij elkaar in een flinke tuin aan de rand van een woonwijk!

Op een winterse dag is er - denk je - niet veel te beleven in de polder. Totdat je deze blauwe reiger ziet, onbeweeglijk opgenomen in de omgeving.