Meervoudige opname in het beukenlaantje van de Groene bedstee bij Arnhem

Wat was het een mooie ochtend In Lage Vuursche.

Dit mannetje weidebeekjuffer fladderde steeds in dit stukje riet en landde een aantal keren op dezelfde plek. Ik wilde hem met de vleugels wijd en ook helemaal scherp vastleggen dus schroefde de ISO op en zette de sluitertijd op 1/4000s. Op de achtergrond is hooiland te zien waarop de zon scheen en dit zorgde voor een mooie gelige tint. Het duurde even maar hij stelde me niet teleur en kwam weer keurig naar dezelfde plek!

Deze schoonheid zat op een blaadje mooi te wezen. Maar heel even, voor ze weg fladderde.

Wat zijn de bloemetjes van de heide toch mooi. Vaak is het zoeken naar zo'n takje die je in de spotlight kan zetten om alle kleine details te kunnen zien.

Na een hele fraaie sessie op de heide stopte ik bij deze gele bloemen om weer eens heerlijk te experimenteren met lange sluitertijden. Lekkere rare acties met de camera. Knap als ik het zelf nog kan herhalen. En zoals gebruikelijk, mislukt er meer dan dat er lukt. Tijdens de nabewerking (Lightroom) viel me op dat de foto, 180 graden gedraaid, op een bloemstuk leek. Zelfs een subtiele vaas was aanwezig, die heb ik lichtjes benadrukt. En voila, hieristie.

Het was een hele gezellige fotodag afgelopen zondag met DDN op de Zuiderheide. Het was erg leuk om ook andere DDN-ers te ontmoeten. Het weer was prima om te fotograferen: lekker bewolkt en niet te warm. Dus wat wil een mens nog meer!

Afgelopen zaterdag hadden een hele leuke en gezellige fotodag op de heide die door Loes en Brigitte georganiseerd was. De heide stond mooi in bloei en het gebied met zijn zandverstuivingen bod veel mogelijkheden aan om je uit te leven op fotografisch gebied.

Gisteren was er veel wind op de heide, jammergenoeg, wat het fotografen met de macrolens of lensbaby nogal veel geduld vereiste. Van de vele geschoten foto's vond ik deze meest acceptabele en aangezien ik het ook in mijn hoofd had gezet de heide met de lensbaby te fotograferen heb ik wat minuutjes zitten stoeien om wat redelijks in beeld te krijgen.

Vandaag een heerlijke fotodag gehad op de heide georganiseerd door Loes en Brigitte waarvoor mijn dank. De heide stond mooi in bloei en we hebben ook nog het droog gehouden!.

De felle zon op het duinzand maakte het zinderend warm én zorgde voor strakke schaduwlijnen van dit jonge plantje.

Ze zien er prachtig uit met hun kwetsbare fotogenieke vleugels hangend tussen de roze bloemen in het zachte ochtendlicht.

Op de gezellige DDN Meet your friendsdag hadden we al een prachtige tocht met de fluisterboot over het Naardermeer gemaakt, toen ik vanaf de aanlegsteiger een wild eendje zag foerageren. Op de boot hadden we het fotograferen van "VoKo's" (vogelkonten) vermeden, maar nu maakte ik een uitzondering! Het halve op de kop staande eendje met zijn spetterende pootjes was een grappig gezicht. Op de foto legde ik echter de nadruk op de elegantie van de vleugelpunten door bij te snijden en te roteren.

 

Deze  foto is ingezonden in de wedstrijd van de vriendendag Meet your friends. Inzenden kan door de deelnemers met max. twee foto’s per deelnemer tot 1 augustus 2023.

Van 4 tot en met 6 augustus kunnen alle DDN-gebruikers hun stem uitbrengen, de inzending met de meeste duimpjes is de winnende foto!  De fotograaf wint een DDN Workshop naar keuze.

De uitslag volgt op  7 augustus a.s.

Van een veld vol zomerse klaprozen kan ik helemaal vrolijk en blij worden, maar ik denk dat dit voor vrijwel iedereen wel geldt?

Aan de kant van de weg de klaprozen gefotografeerd. Hier de lensbaby ingezet om dat dromerige effect te krijgen.

Een vroege zomerochtend, de opkomende zon speelt met het water en zorgt voor een mooi sfeerbeeld.

Deze prachtige platbuik libel hangt hier zo mooi met openvleugels in het zonnetje

Foto is gemaakt op de lightpad en verder bewerkt met PS.

Drie beelden gecombineerd op de computer: een scherpe foto van een boel margrieten in een veld, een foto van dezelfde margrieten toen het hard waaide, en een ICM ervan.

Zolang de geweien in bast zitten worden conflicten ook door herten met de voorlopers beslecht, hinden vechten altijd met de voorlopers. Het gedrag wordt 'lepelen' genoemd. Als één van de herten een geveegd gewei heeft en de andere nog niet of al heeft afgeworpen zullen ze toch op deze manier gaan vechten.

Ik kreeg een tip van een wandelaar, die een tip had gekregen van iemand etc. etc.... dat er in een beukenboom vaak een bosuil zat. Eenmaal ter plekke hadden we hem gelijk gespot. Ik besloot de volgende ochtend met mooi licht terug te komen. De uil zat er weer. Ik bleef wachten tot een straaltje zonlicht precies op zijn kastanjebruine kop scheen. Daarbij heb ik voor extra kleur gebruik gemaakt van wat bruine beukenbladeren op de voorgrond. De uil leek te slapen maar hield me in de gaten!

In het allerlaatste licht, eigenlijk al vol in de schemering liep dit Ree met kalf rustig langs de bosrand. Misschien niet de mooiste foto aller tijden maar gewoon een plaatje waar ik blij van word.

In een ommuurde tuin bloeien nu allerlei mooie en gekleurde bloemen. Ik stond buiten de tuin en zag een heel klein mosje op een oud muurtje. Met de achtergrond van de bloemen kon ik deze foto maken. Het zijn twee foto's over elkaar heen, ik heb de tweede foto omgezet in zwart wit om wat schaduwwerking te krijgen.

Terwijl de Edelherten rustig over het veld lopen heeft er één even aandacht voor de fotograaf. De schuine kop heeft voor mij iets van, wat sta jij daar nou? Waarschijnlijk had het dier gewoon jeuk door alle vliegen op het bastgewei.

Bloeiend Vingerhoedskruid geeft me altijd zomergevoel, dat het 30 graden was hielp ook.

Van de week deze beauty voor het eerst tegengekomen

Klaprozen brengen vreugde en kleur in de natuur. Als ze er zijn voelt het alsof de zomer nabij is. Toch wel lastig om ze mooi en scherp op de foto te krijgen want hier aan de kust waait het bijna elke dag en deze tere bloemen op hun dunne stengels dansen met de wind mee dus komt het neer op veel geduld hebben voor dat ene moment dat het even windstil is.

Eigenlijk is het hier helemaal niet de tijd voor als ik naar buiten kijk. Maar het past wel in het maandthema...dus toch maar geplaatst. Op verschillende plaatsen in de Wieden zien we de laatste jaren koninginnenpages. Aan de rand van een sloot hingen deze twee minutenlang aan dezelfde stengel.

Ook al werk ik graag met dubbele belichting en ICM, sommige bomen zijn op zichzelf al bijzonder bewonderingswaardig. Deze majestueuze treurbeuk verdient de volle aandacht zoals hij is. Om de grillige vormen te benadrukken heb ik kleur achterwege gelaten. Een monochroom beeld doet de boom meer recht en laat het karakter ten volle zien.

Ik kijk al weer met plezier uit naar warmere tijden. De vlinders laten zich dan weer van hun beste kant zien. Met een mooie bloem erbij krigen we dit soort situaties weer voorgespiegeld.