Portfolio Jeroen Lagerwerf

Portfolio Jeroen Lagerwerf

Hoe ben je begonnen met fotografie? 

In het kort: ik wilde graag de Melkweg fotograferen. 

Iets langer: het begon met een kleine camera die ik had gekocht om een fietstocht naar de top van de Mont Ventoux vast te leggen. 's Avonds probeerde ik bij het vakantiehuis een foto te maken van de Melkweg, omdat het zo mooi zichtbaar was. Dat lukte totaal niet en dat was dat. Ik heb daarna geen foto meer genomen. Pas maanden later, toen ik plannen maakte om nog eens naar dat huis terug te gaan, kwam het idee bij mij op om dan alsnog een foto van de Melkweg te maken. Ik ben toen gaan zoeken op internet en vond de meest waanzinnige foto's van sterrenstelsels die ik ooit had gezien! Daarna kocht ik een basisfotografie boek en ben gaan oefenen. Direct van de automatische instelling af. Na vier maanden had ik een serieuze astro-landschapsfoto met aparte belichtingen voor de voorgrond en noise stacksets aan toe. De compositie van mijn foto’s liet wel te wensen over, om nog maar te zwijgen van het bewerken van foto's, dat kon ik helemaal niet! 

Waarom speciaal natuurfotografie?

Ik ben een natuurmens en houd bovendien ontzettend van stilte. En dan bedoel ik vooral stilte zonder mensen om je heen. Mensen zijn overal en veel teveel. Bovendien slopen ze alles wat ze tegenkomen. Maar natuur is ook gewoon het meest toegankelijk. Je loopt naar buiten en het is er. En als je wilt, kun je direct gaan fotograferen. Zo ben ik ook begonnen. Gewoon de tuin in lopen en vastleggen wat je ziet. 

Ik ben mij vrij snel gaan richten op landschappen en niet op dieren. Dat heeft twee redenen: 1) je kunt er heel veel fantasie in kwijt en 2) dieren verstoor je snel en dat wil ik niet. 

Stedelijk landschap en architectuurfotografie doe ik ook wel, maar ik voel mij meer thuis in de natuur. 

Wat zijn voor jou de belangrijkste factoren om tot een geslaagde foto te komen? 

Als een foto een gevoel opwekt dat je er het liefst in zou stappen, dan komt het redelijk in de buurt. Ik probeer altijd een soort mood in de foto te krijgen, die (hopelijk) een gevoel bij de kijker opwekt. Als dat bij mijzelf gebeurt, dan is de foto voor een groot deel al geslaagd. Zelfs als er niet veel bijzonders op te zien is.  Maar of een foto echt geslaagd is, ontdek ik meestal pas veel later. Het liefst zou ik ze allemaal aan de muur hangen, want pas als je er dagelijks naar kijkt, weet je of de foto blijft boeien. 

Wat is jouw mooiste fotomoment ooit? 

Dat is een lastige keuze. De beleving en de herinnering die je aan een fotomoment hebt, wegen bij mij zwaarder dan de foto zelf. Zoals gezegd ben ik met fotografie begonnen, omdat ik de Melkweg wilde fotograferen. Dit was in een tijd waarin ik na lang revalideren, eindelijk weer een stukje kon fietsen. Als ultiem doel wilde ik daarom de Mont Ventoux op fietsen. 

Voor veel fietsers is dat een berg met bijna mythische proporties. Voor de ultieme Melkwegfoto had ik uitgezocht hoe ik een Melkwegpanorama zou kunnen maken waarin de Melkweg zich als een boog over de spits van de berg buigt. Voor dit plan moest ik wel in april of mei naar de Mont Ventoux, hopen op goed weer en boven zien te komen. Midden in de nacht uiteraard. 

Het kostte me verschillende keren om genoeg moed te verzamelen en boven te komen. Vooral de weg naar de zuidkant van de berg en daarna nog naar boven, zag ik niet zitten in het donker. Maar uiteindelijk is het me toch gelukt. De spanningsboog van die onderneming - helemaal alleen boven op die 1912 meter hoge berg - was ongeveer net zo groot als de Melkweg zelf! 

Eenmaal boven gekomen hoorde ik geluid van hoefjes op de rotsen. Het bleek een flinke kudde Gemzen. Dat samen met het uitzicht tot aan de lichten van Marseille toe. Die beleving daar boven, de stilte, helemaal alleen, de sterren en de zonsopkomst dat zal ik niet snel vergeten.

Wildlight -  Het nachtelijke uitzicht vanaf de Mont Ventoux (1920m). 

Mont Ventoux -  De gedroomde foto van de Melkweg over de Mont Ventoux (1912m). 

Preliminary Contours -  Vlak voor zonsopkomst van de Mont Ventoux (1912m). 

Waardoor of hoe laat jij je inspireren? 

Ik ben altijd al een beeld- en geluidmens geweest. Tekst komt bij mij vaak pas achteraf binnen. Mijn inspiratie komt vooral van veel andere fotografen en van kunstschilders. Iets meer indirect ook van films, muziek en de natuur zelf. 

Grappig genoeg kan ik ook inspiratie krijgen van mijn eigen foto’s. Dan zie ik ineens hoe het beter of spannender kan. Voor sommige foto’s ben ik wel vier of vijf keer terug gegaan om het over te doen. 

Wat staat er nog hoog genoteerd op je wishlist? 

Ik wil graag dolgraag kamperen in de bergen, zodat ik op de mooiste momenten op de juiste plek kan zijn. Ook om het gewoon te beleven. De grillige bergen van de Dolomieten spreken echt tot mijn verbeelding. Boven op de berg overnachten bij de Drei Zinnen of bijvoorbeeld Cinque Torri. Of een nacht bij Observatoire de Saint-Véran. Rond de Matterhorn. Er zijn zoveel mooie plekken! 

Maar ik zou ook graag eens een killerfoto maken vanaf het dak van de Delftse Poort in Rotterdam. De nieuwe Zalmhaventoren mag ook! Schotland, de Faroer-eilanden of Lofoten spreken mij als landschap ook erg aan. 

De reis ernaar toe staat mij wel erg tegen. Laat staan naar verre werelddelen. Ik ben er echt op tegen om overal maar heen te vliegen. Onze wereld is al genoeg naar de kloten.

Rifugio Re Alberto 1° -  De opmaat naar een nacht die ik niet snel zal vergeten (2621m). 

Octavia  - Een composiet van foto’s die ik na vier maanden oefenen heb bewerkt tot een ultieme vakantiefoto. 

Define Immense - Cadini Di Misurina (2839m)  - Selfie

Dutch Nature  - De staat van de Nederlandse natuur (Deelen). 

Paper Tree -  Creatieve bewerking van een Beukenboompje. 

Autumn Festival  - Stukje bos langs de N70 route, mijn thuishaven. De boom links staat er helaas niet meer. 

Bosfotografie  - Naamloze foto gemaakt in het Speulderbos

 Tip:  Neem ook eens een kijkje bij de andere  inspirerende portfolio's