Terwijl ik liggend op de grond mijn best deed om Daslook te fotograferen, zag dit er voor wandelaars wat raar uit. Ik ben tijdens deze dag 4 keer aangesprokken of alles goed ging met mij. Sommige wandelaars schrokken een beetje toen ze mij ineens zagen liggen. Ik hoorde ook een keer iemand zeggen, "oh gelukkig hij beweegt nog". Toch word ik ook wel weer blij van deze bezorgdheid.

Langs de paadjes groeit mometeel weer van alles. Daslook is er daar een van. Gemaakt met de primotar 135 mm 3.5

Het madeliefje of meizoentje (Bellis perennis) is een overblijvend kruid uit de composietenfamilie (Asteraceae). De gesslachtsnaam Bellis is afgeleid van bellus, wat "mooi"betekent. Deze foto is gemaakt met de Meyer Gorlitz Orestor 135 mm 2.8 Deze lens is weer iets anders als de Oreston maar zeker ook een plezier om mee te prutsen.

De bosanemoon is een prachtige en fragiele bloem. Deze delicate bloemen, met hun witte of zachtroze bloemblaadjes, bedekken de bosbodem als een zacht tapijt en brengen kleur in de vaak nog kale bossen. De bosanemoon groeit het liefst in loofbossen en op open plekken waar het zonlicht door de nog kale boomtakken kan schijnen. Bosanemonen zijn verrassend veerkrachtig en hebben een unieke manier van verspreiden; ze maken gebruik van mieren, die de zaden meenemen en zo helpen bij hun voortplanting.

Ik kende dit plantjes wat lid is van de ranonkelfamilie als Speenkruid. Maar er blijken diverse namen te zijn voor deze gele bodembedekker. Naast Speenkruid wordt deze vrolijke voorjaarsbloeier ook wel oaneklootjes , katteklootjes of vijgwortel genoemd. Mocht je last van aambeien hebben dan kunnen de oaneklootjes verzachting bieden. Primotar 135 mm 3.5

Vandaag heb ik mij verlaagd tot een niveau net boven de grond. Vanuit dit perspectief gaat er voor iemand van 1.9 meter een compleet nieuwe wereld open. Met zo'n laag standpunt lijkt het alsof je midden in een miniwereld rondloopt. En laten we eerlijk  wezen wie wil er niet tussen de daisies vertoeven. Foto is gemaakt met een primotar 135 mm 3.5

Het licht was wat aan de harde kant maar ik kon er toch nog wat van maken. Een grote witte paraplu en wat schaduw van enkele bomen zijn dan best handig. Door de droogte waren het er niet zo veel maar ik heb me toch prima vermaakt.

Ook hier ben ik weer blijven steken bij de paarse anemoonen. Voor deze foto heb ik gebruik gemaakt van de Meyer Gorlitz Primotar 135 mm 3.5. Een lens met een mooi effect. Het blijft altijd zoeken naar de juiste afstand voor het mooiste beeld. Met dit als resultaat krullen willen mijn mondhoeken toch wat omhoog. Hebben jullie dat ook weleens?

De bosanemonen bedekken de bodem nog steeds als een mooie warme gebreide deken. De één staat nog mooier te pronken dan de ander. Net als wij worden ze aangetrokken door het heerlijke zonnetje van de afgelopen dagen. Het vintage effect van de Meyer Gorlitz Oreston 50 mm 1.8maakt er een mooi geheel van. F1.8

De vingerhelmbloem, Corydalis solida), is een plant die behoort tot de papaverfamilie (papaveraceae). Deze plant staat bekend om zijn sierlijke helmachtige bloemen die vaak in tinten van paars, roze en wit verschijnen. De Holwortel lijkt er sterk op maar is te onderscheiden door de handvormig ingesneden schutblaadjes van de vingerhelmbloem onder de bloemetjes. Andere benamingen zijn vogeltje op de kruk en voorjaarshelmbloem.

Op landgoed Oud Poelgeest staan de bosanemonen weer heerlijk te pronken. De paarse blijf ik toch het mooist vinden. Het is soms even zoeken naar het juiste beeld tussen de vele bloemen die elkaar vaak in de weg staan. Dit is een subtiele meervoudige belichting van twee beelden in de camera samengesteld.

Het blijven lastige en schuwe vogels maar soms heb je een beetje geluk nodig. Deze zag me door het hoge riet niet en kwam goed dichtbij. Toen hij/zij me zag ging het roer om en kon ik mooi vanaf de zijkant een serie maken.

Bewolkt weer geeft toch net even dat beetje extra aan je foto. Deze ganzen zullen daar vast ook zo over denken.

De foto in kleur gemaakt en omgezet in zwart wit. In deze setting is het meer grafisch. Daar was ik bewust naar op zoek. De zwarte tinten wat aangezet. De belichting ook wat geplust. Met een vignet de onderkant en wat vager gemaakt.

Nog heel even en deze ooievaars gaan weer op pad om baby's te bezorgen. Maar voor nu moeten ze nog even gemaakt worden. Je moet ook niet met je ogen knipperen want dan is het alweer voorbij. Dit moment is net na de paring wanneer het mannetje met knikkende knietjes gaat staan. Het voorjaar is onderweg.

Onlangs heerlijk gestruind in het bos. Het fotograferen van paddenstoelen in het bos kan een magische ervaring zijn, vooral wanneer je gebruikmaakt van een Trioplan-lens. deze lenzen staan bekend om hun unieke bokeh-effect, dat een dromerige achtergrond creëert, perfect voor de delicate details van paddenstoelen. Het mooiste licht om te fotograferen is vaak tijdens de vroege ochtend of late namiddag, wanneer het zachte, warme licht door het bladerdak filtert en een sprookjesachtige sfeer creëert

Een nieuwe Morgenster is onderweg om de wijde wereld in te trekken.

Soms kom ik ook nog wel eens wat anders tegen dan vlinders. Meestal wel op zoek naar vlinders, maar dit soort extraatjes sla ik niet over. Ook deze insecten zijn van dichtbij eigenlijk heel mooi. En ze doen geen vlieg kwaad.

Elk jaar is het weer een feestje om deze mooie vlinders tegen te komen. Het is een goed jaar wat de flora en fauna betreft. Het slangekruid is ook altijd erg fraai. In dit geval dus een win/win situatie.

Dit jaar waren de Tweekleurige hooibeestjes goed vertegenwoordigd. Op een mooie morgen met dauw geeft dat altijd net iets extra's.

Dit Groot geaderd witje zat nog heerlijk in zijn eigen droomwereld. Ik kon het niet laten om daar een dromerig beeld van te maken.

Van een afstand zag ik deze fuut met een verrekijker. Ik zag dat deze fuut vrij jonge kuiken op zijn rug had. Ze kwamen amper boven de veren uit. Met de camera rustig op een plekje staan wachten totdat de kuikens omhoogkwamen.

50 tinten goen, wat moesten we daar veel doen. Hier een foto met een beetje zoom.

Met enkele gelijkgestemde op pad geweest i.v.m. 50 tinten groen. Leuke dag geweest. Beetje gespeeld met een telelens en fluitekruid. Na wat speurwerk voor een leuke compositie kwam dit tevoorschijn.

Wat zijn de lepelaars toch mooie en bijzondere vogels. Lepelaars hebben in prachtkleed een oranjegele borstvlek en een lange, dikke afhangende kuif. En kijk eens hoe mooi die snavel is.

Op een mooi veldje vonden we ongeveer 10 mooie Oranjetipjes. Het waren voornamelijk vrouwtjes maar de mannetjes hebben we ook gevonden. Het bewolkte weer gaaf een mooi sfeer aan dit tafereel. Dan ben je toch wel een beetje in de wolken.

Het gezin is inmiddels gegroeid. De nieuwe mondjes moeten met enige regelmaat gevuld worden. Worden ze niet snel genoeg gevoerd onstaat er een concert van hongerige geluidjes. Zo nu en dan moeten de ouders er dus opuit om boodschappen te gaan doen.

De vlinder en het slangekruid staan in de schaduw. De achtergrond staat in de zon. Hierdoor word de achtergrond wat gelig. In de nabewerking is dit effect versterkt.

Ik heb al aardig wat reigers gefotografeerd maar deze deed wel heel erg zijn best om mij te verbazen. Het waaide behoorlijk en misschien koste dit gewoon wat meer moeite om in een rechte lijn te vliegen. Rechts van de reiger zaten wat takken die ik heb verwijderd. Verder is het gewoon een highkey en wat kleurverzadiging toegepast.

Deze hommel had de gele brem (als ik me niet vergis) uitgekozen voor de lunchbrake. Aan het gezoem was te horen dat deze hommel er van genoot. Stilzitten was er niet bij. Het heeft me dan ook wat pogingen gekost voor dit beeld. Je kent het wel. Net niet scherp. Net niet de juiste achtergrond, enz.