Deze grote bloedsteelmycena's staan vaak met meerdere exemplaren bijelkaar op dode stronken. De tak waar deze mycena's op groeide was door iemand ergens opgelegd en een slag gedraaid. Hierdoor kon ik ze mooi op deze manier fotograferen. Dit is een stack van enkele foto's.

Bij Petten aan zee aan de slag geweest met langesluitertijden en filters. Het weer was lekker onstuimig. Mijn regenpak en laarzen kwamen goed van pas.

Amethistzwammen heb je in allerlei vormen en je raakt er volgens mij nooit op uit gekeken. Bij deze foto heb ik gebruikt gemaakt van een polarisatiefilter. Dit om ongewenste reflecties te voorkomen. De kleuren komen door het filter ook erg mooi uit.

Weer lekker in het bos geweest met de 100 mm Trioplan. Het valt af en toe niet mee, het gaat echter steeds beter. Deze mycyna's zijn erg fraai en spierwit.

Altijd leuk hoe die kleine paddenstoelen op dit materiaal groeien. De achtergrond heb ik zelf gecreerd door er drie grote langwerpige bladeren achter te plaatsen op een plamp (dit omdat mijn armen gewoonweg te kort zijn). Je moet dan wel een paar keer heen en weer lopen om alles op de juiste plek te krijgen.

Melksteelmycena op een dennenkegel.

Vandaag weer eens in het bos wezen struinen naar paddenstoelen. Hoewel je zoekt naar paddenstoelen krijg je er van alles bij. Spinnenwebben in je gezicht en allerlei beestjes als je op de grond ligt. Maar dit bosje natuurlijke bosbloemen stond er mooi bij.

Deze rups had continu gezelschap van mieren. Het leek wel of ze samenwerrkte. In de uitwerpselen van de rups zat iets waar de mieren wel van gecharmeerd waren. Foto is gemaakt bij vlinders aan de vliet.

Groot geaderd witjes en margrieten. Die twee kunnen niet zonder elkaar. Daarnaast zoek de vlinders elkaar ook graag op.

Op zoek naar meikevers kwamen we op een locatie waar ze zouden moeten zitten. Maar je raad het al denk ik. Inderdaad ze zaten er niet op een paar na dan. Er vloog ook een enkeling langs. Vliegende meikevers is toch best wel een flinke uitdaging.

Twee vrij zeldzame marmeruiltjes. Een vlinder die op de rode lijst staat.

Zo af en toe kom je iets bijzonders tegen. Zo ook deze keer. In eerste instantie had ik deze vlindersoort nog nooit gezien. Ik vind dit soort nachtvlinders altijd wel iets schattigs hebben. Het zijn net kleine teddybeertjes. Nu bleek dit dus een zeldzame kersenspinner te zijn.

Dit Dambordje zat op een wel hele mooie plek. Ik heb me laten vertellen dat het een euphorbia soort is. In eerste instantie zag ik een andere vlinder op een euphobiasteel zitten. Maar dat was het toch niet helemaal. Toen ik eens goed om me heen keek zag ik deze zitten.

Deze foto is gemaakt met de vintage lens Oreston van Meyer Gorlitz. Bij een heel klein diafragma geeft deze lens een heerlijke sfeer. Bij deze foto heb ik het diafragma wat meer geknepen voor meer scherpte op de vlinder. Ook met een meer geknepen diafragma (weet niet meer precies welk F-getal) geeft deze lens een mooi effect. Daarnaast heb ik wat met de kleu geexperimenteerd zodat het naar zwart/wit neigt.

Meestal zoeken deze vlinders elkaar op en belanden ze met elkaar op margrieten bijvoorbeeld. Maar in een veld met heel veel margrieten hebben ze gewoon te veel keus en zitten/hangen ze vaak alleen. Maar ook dat is geen straf. Kijk geniet en oordeel zelf.

Veel zon en actieve vlinders is geen goed combinatie. Toch is het niet onmogelijk. Het landkaartje bleef net lang genoeg stilzitten. De telelens is dan best wel handig.

Deze Zilveren maan zit op echte koekoeksbloem. De foto is gemaakt met een vintage lens Meyer Gorlitz Oreston.

Dit is een hele speciale lepelaar. Eentje die het licht letterlijk wist te vangen. Het lijkt wel een schemerlampje zo.

Hier wordt een jong volwassen exemplaar van de lepelaar weggejaagd. Sommige jong volwassen lepelaars zijn soms een beetje zoekende naar een plekje in de kolonie. Je kan bij de linker vogel nog net de zwarte vleugeltippen zien. Dit is een duidelijk kenmerk van jong volwassen lepelaars. Deze zwarte vleugeltippen zie je bij de volwassen exemplaren niet. Het is leuk om te zien hoe elke vogel zijn of haar plekje probeert te vinden in de groep.

Het mannetje en het vrouwtje samen op een pinksterbloem in de vroege morgen. Zouden ze dan een leuke en gezellige avond/nacht hebben gehad? Laten we het hopen zodat we volgend jaar weer van deze mooie vlinders mogen genieten.

De lepelaars deden even een dutje. Ik moest dus op zoek gegaan naar ander fotomateriaal. Er stonden wat paardenbloemen en daar kun je ook leuke dingen mee doen. Deze foto is recht van boven gemaakt met als achtergrond gele paardenbloemen. Vandaar de titel.

Met smart werd er gewacht op de thuiskomst van deze ijverige erchtgenoot.

Met enige regelmaat ben ik bij de lepelaars. Bij bewolkt weer gaat de highkey modus aan. Deze vogels lenen zich daar uitstekend voor.

Dit Oranjetipje zat nog lekker op zijn slaapplekje. Nog even uitrusten en dan weer flink aan de bak. Voor je het weet is het jaar weer voorbij.

De Oranjetipjes zijn ook weer wakker. Het was even zoeken omdat het er nog niet heel veel zijn. Enkele exemplaren kunnen vinden van dit mooie vlindertje. Er zat zelfs een vrouwtje bij terwijl die meestal ongeveer twee weken later zijn dan de mannetjes.

De lepelaars zijn reeds geariveerd. Ze zijn druk bezig om nesten te bouwen om voor het nageslacht te zorgen. Dit alles is het teken dat de lente in aantocht is.

Ik heb al veel oaranjetipjes gefotografeert. Dit was echter de eerste en enige keer dat ik er drie bijelkaar vond. Ze zaten ook heel mooi evenwijdig voor een prachtig resultaat.

Op het strand van scheveningen een poging gedaan om de indruk te wekken dat het om een maanlandschap gaat.

Dagje op het strand met enkele leden.

Met een aantal mensen op pad geweest naar het havenhoofd van Scheveningen. Het was vooral een leuke en gezellige dag. Het weer was hier en daar zeker een uitdaging. De harde wind deed aardig zijn best om het ongemakkelijk te maken.