Een groepje grauwe ganzen in een goudgeel landschap.

Het licht van de opkomende zon gaf een goudgele kleur aan het wad en deze kokmeeuw was er ook vroeg bij om wat eetbaars te zoeken.

Met deze foto begon mijn foto avontuur op social media. Buitengewoon Gelderland stuurde mij een uitnodiging om met deze foto mee te doen voor de fotowedstrijd Natuurfoto Gelderland. Super trots natuurlijk, niet gewonnen, wel een hele mooie ervaring. Het smaakte naar meer en dus ging ik steeds meer posten op Facebook en Instagram. En later zelf mijn website gemaakt. En omdat deze maand bij Deel De Natuur het thema 'Herfstschatten' is, dacht ik weer aan deze foto.

We kunnen wel wat kleur gebruiken op zo'n sombere dag als vandaag. Veldbloemen van afgelopen zomer, lenen zich daar wel goed voor.

De prachtige zachte kleurtjes in de achtergrond vielen me hier direct op, een plek die mooi in het licht valt met gekleurde beuken en als accent en evenwicht de kleine struikjes. Het was weer genieten in het Speulderbos.

Bij schatten denk ik aan goud en bij goud denk ik aan de Gingko bij ons in de straat die iedere herfst prachtig goudgeel kleurt.

Kikker in een poel

Het Speulderbos is niet alleen mooi vanwege de prachtige dansende bomen, maar er staan ook veel paddestoelen. Hier een nog heel vers groepje porseleinzwammen onder hoge donkere bomen.

Deze foto laat een bijzondere, bijna sculpturale, vorm van een berk zien (vandaar de titel) ten opzichte van de rechte dennen stammen. Door de highkey worden de vormen en herfstkleuren benadrukt.

Reflecties in het water van een stomend beekje

De watergentiaan is een onbehaarde waterplant met een in het slib van de bodem kruipende wortelstok. Daaruit komen lange, vertakte, ondergedoken stengels, die zich pas dicht aan de waterspiegel vertakken en daar de bloemen dragen. Een plantje wat ik slechtst op één plekje hier in de polder ooit gezien heb. Het water moet er ook goed schoon voor zijn. Fragiel om te zien en heel fotogeniek bij een laag standpunt. Dus hier plat op de buik aan de slootkant.

Kunst van moeder natuur. Water, gekleurde bomen en wat rimpelingen die gemaakt zijn door een waterhoen, meer is niet nodig. Er is niet gecropt in de foto, maar uitsneden eruit zou ook nog zomaar eens kunnen.

Tussen alle buien door, paraplu bij de hand, wachten op het mooie licht en de fraaie luchten. Zo heb ik deze grillige bomen, die tussen een zee van gele bloeiende koolzaadbloemen staan en met dreigende wolkenlucht er boven, gefotografeerd.

Gisteren morgen aan het oefenen geweest met achtergebleven dauwdruppels op de witte asters die nu volop aan het bloeien zijn in de tuin.

Een tweede upload van mijn enige zonnebloem. Ik hoor vaak mensen zeggen dat ze 'goed bezig zijn door inheemse planten en bloemen in de tuin te hebben'. Maar ze weghalen zodra ze zijn uitgebloeid. Dit is een foto van een zonnebloem zoals de natuur deze bedoeld heeft. Opruimen volgt later als de zaden zijn gegeten of verspreid. De vraag is echter; wie is er bereid een verdorde bloem die echt niet meer mooi is te laten staan?

Ik ben al maanden bezig om mijn archief op te schonen en kwam nu een map tegen met mega veel vlinders. Daar zitten gelukkig nog heel veel fijne niet bewerkte beelden in waarvan dit er eentje is en die qua sfeer en kleur voor mij prima past in de nazomer. Ik denk dat het een bruin blauwtje is, maar mocht dat niet zo zijn lett me know.

Deze oliekever zat heerlijk te snoepen op een kruiskruid plant op een zeer warme nazomer dag in Zuid Frankrijk. Door de plant en insect in de schaduw te zetten (van mijzelf) kwam er voor mij een fijn tons sur ton beeld uit waarbij de kleuren voor mij typerend zijn voor de maand september.

Vorig jaar stonden er veel zonnebloemen in de tuin , de avondzon zorgde toen weer voor mooi tegenlicht om de zonnebloem te fotograferen.

Deze spin hing zwiepend in zijn web tussen de gele bamboe stengels. Met de camera op de mitrailleur stand is het toch nog gelukt om die uk scherp te krijgen met 350 mm. Daarna is het beeld gemengd met een opname van een onscherp bamboeblad om het beeld wat meer pit en Japanse sfeer te geven.

Je denk dat als je naar een Dahlia tuin gaat op en dag dat het 26 graden is met volle zon dat dit gedoemd is om te mislukken, maar niks is minder waar. Natuurlijk ga ik nog een keertje terug als het bewolkt is, maar ook met zon zijn er volop kansen. Als dit dan zo uit mijn camera komt met mijn nieuwe macro objectief, zonder filters of nabewerkings toeters en bellen wordt ik daar wel heel blij van.

De valse zonnebloem of zonneoog (heliopsis) heeft een mooie naam in het Engels: brandend hart.

Gisteren even mijn nieuwe speeltje uitgeprobeerd, de RF 100 mm Macro lens van Canon. Dit objectief kan macro tot 1.4x ipv de standaard 1x en heeft tevens een aparte ring, waarmee de sferische aberratie beïnvloed kan worden. Mooi speelgoed dus. De eerste foto ziet er al veel belovend uit wat mij betreft. Na 15 jaar heeft mijn oude vertrouwde100 mm met een ijzeren behuizing (ouderwetse degelijkheid) zonder stabilisatie even het veld moeten ruimen, maar wie weet komt ie nog eens uit de kast. Cosmea bloem gefotografeerd in eigen tuin van eigen opgekweekte zaadjes. Hier is dus gebruik gemaakt van de SA ring. 

De compositie van de eerste upload trok inderdaad de blik weg van het licht. In deze tweede upload een stukje links eraf gehaald, maar ook 1 roze blaadje dat schuin naar beneden wees; dat viel meer op door de compositie te veranderen. Het wilgenroosje zag ik hier voor het eerst en het schijnt een geheel eetbare plant te zijn. Hij stond hier praktisch naast het bitterzoet en die is dan weer giftig.

Heel vroeg in de ochtend in het donker al in het veld voor de vlindertjes. Helemaal niks te vinden, dan maar een mooi spinnenwebje in fijn licht.

Twee jaar geleden is tijdens de hete zomer veel heide dood gegaan, maar op veel stukken zie je deze toch weer langzaam terugkomen. De concurrentie met de graspollen is groot. Wat me vooral in dit beeld aanspreekt is de slang vorm waarmee het gele gras zich richting vliegden "beweegt".

Soms kom ik ook nog wel eens wat anders tegen dan vlinders. Meestal wel op zoek naar vlinders, maar dit soort extraatjes sla ik niet over. Ook deze insecten zijn van dichtbij eigenlijk heel mooi. En ze doen geen vlieg kwaad.

Loos blaasjeskruid (Utricularia australis) zijn mede afhankelijk van het vangen van kleine dieren om door vertering van die dieren te voorzien in de noodzakelijke voedingselementen. Aldus de Flora van Nederland. Staat nog meer interessants in, erg boeiend. De gele bloemetjes op het water van een vennetje inspireerde mij voor het maken van een creatief beeld!

Aan de rand van het water rondom het hondenlosloopveldje staan een paar citroengele honingklaverbloemen. Door de stand van de zon (en om de flat erachter niet op de foto te krijgen) moest ik hier vanaf de slootkant richting veld fotograferen. Heb het droog gehouden gelukkig.

Hier zie je een groot model zweefvlieg; de zogenaamde 'blinde bij'. Hij heet echt zo. Deze zweefvlieg is niet blind en is ook geen bij. Met andere woorden: hij lijkt op een bij zodat anderen denken dat hij kan steken. En dat kan hij niet. Een tikkie meer naar rechts was mooier geweest in deze foto maar helaas niet mogelijk. Had er nog een paar gemaakt en daar kan ik de blinde bij wel verder naar rechts plaatsen, maar alleen op deze foto is de rechtervleugel zo mooi. Daardoor blijft dit de beste.

De term troepiaal komt van het Franse troupiale, van troupe ("troep"), zo genoemd omdat ze in groepen leven. De Latijnse naam icterus komt van het Griekse ἴκτερος (íkteros, "geelzucht"); de icterus was een vogel waarvan de aanblik werd verondersteld om geelzucht te genezen. Het had ook de meer algemene betekenis "gele vogel", en daarom werd de naam later aan deze Zuid-Amerikaanse vogel gegeven. Oranje troepialen zijn verder uitmuntende zangvogels die een heel repertoire aan geluiden uit hun mouw kunnen schudden.