Een berg in de wolken. Tre Cime di Lavaredo (midden 1.999m), Cadini di Misurina (links 2.839m) en Croda Rossa d'Ampezzo (rechts 3.146m) Ik heb bijna vier uur op deze zelfde plek gestaan tot het donker was. Het wordt op dit soort dagen meestal pas heel laat tegen de morgen een beetje helder, dus van nachtfotografie is het (weer) niet gekomen. Op bepaalde momenten was het zicht gewoon nul en sta je in de mist te turen, afvragend of je nog iets zal zien...

Een herfstig bos tafereel. Al ziet het er best wel groen uit nog. Het blijft altijd een uitdaging om met net iets anders te komen. Deze deed mij denken aan een stilleven, zo sierlijk opgesteld.

De beroemde berg op een onstuimige namiddag gefotografeerd vanaf de top van Sasso di Sesto.

Afgelopen nacht op het strand van Petten geprobeerd Perseiden te vangen. Met twee camera's bijna continu op de interval is nu de grote zoektocht naar vallende sterren begonnen. Maar de hele avond was er gloed van noorderlicht zichtbaar. Soms ook met pilaren die ook met het blote oog te zien waren. En nog wat zeevonk om het feest compleet te maken. Dit zijn vier gecombineerde foto's om wat mensen uit beeld te houden. Ik ben zelf door de zeevonk gerend.

Nog een foto van dezelfde dag als mijn laatste heide foto. Deze heeft wat meer landschapselementen zoals gras en een pad met een bankje.

Een beetje zeevonk bij Petten afgelopen week. Ik hoopte op wat noorderlicht erbij, maar dat kwam een dag later helaas. In het donker de juiste compositie vinden met al die palen is nog wel een dingetje. Dit is wat er van de Nederlandse kust over is: Midnight disco!

Gezien het thema van deze maand een inkoppertje natuurlijk. De heide. Daar zal wel heel veel van gepost worden :-)

Dit optische fenomeen deed zich voor tijdens zonsondergang bij Rifugio Capanna Piz Fassa (3152m). Wat je ziet is een deel aardschaduw (de donkere horizon) en het omgekeerde van een zonsondergang. De lichtbanen komen vanaf de zonsondergang in het westen helemaal over je heen naar het oosten, waar ze (door perspectief) weer bij elkaar komen in een punt. Je noemt dit ook wel het tegenpunt van de zon. Het schijnt vrij zeldzaam te zijn en ik had dit zelf nog nooit gezien.

De afgelopen week, terwijl ik de zonsopkomst aan het fotograferen was, verscheen deze beauty ineens voor mijn camera. De verbazing in mijn ogen was waarschijnlijk net zo groot als bij de vos het geval was. Ik zat op een klein balkonnetje van rifugio Capanna Piz Fassa, precies op het topje van Piz Boé (3152m) - (Sella groep Dolomieten) en het laatste wat ik verwachtte was een vos! De Alpenkauwtjes waren duidelijk niet blij met hem.

Donkere wolken pakken zich samen boven de Rifugio. Het onweer komt steeds dichterbij en het wordt tijd om veilig onderkomen te gaan zoeken. De bergtoppen verdwenen in de wolken en worden zo nu en dan nog zichtbaar. Achter mij de afgrond. Een panoramafoto 13x24mm naar 16:9 bij gesneden. Hoe meer ik eraan terug denk, hoe mythischer deze bergtoppen voor mij worden! Er staan twee mensen op deze foto om de schaal weer te geven. Vooraan in het geel en op de helling in lichtblauw een paar pixels groot.

Zo af en toe fotografeer ik in het weiland van de biologische zuivelboerderij hier een straat verder. Dit is nu wat je een kruidenrijk grasland mag noemen. Er zijn twee percelen die al redelijk kaal gevreten zijn door de koeien en een ander perceel dat pas voor het eerst gemaaid is. Als je hun koeien ziet, weet je dat dit de manier van boeren is. En als je de gemaakte producten proeft, ga je niet meer naar de winkel. Op de voorgrond zie je de grote vossenstaart (titel).

Na wat heen en weer rijden ben ik uiteindelijk bij de Vlinder molen beland. Toen ik aan kwam zag ik het licht recht boven me in vage kleuren, maar op het camera scherm spatte de kleuren er gelijk al vanaf! Ik heb van het scherm nog een foto gemaakt met mijn telefoon als referentie. Die heeft nog meer kleur dan dit. Een 14mm bleek nog veel te klein om alles erop te krijgen, dus het is een panorama van staande beelden geworden.

Een bosfoto van afgelopen najaar. De nabewerking heeft een tijd stilgelegen. Maar vorige week had ik ineens weer het inzicht terug om het af te maken. Daarbij kwam ook de titel ineens in mij op.

Als je er op let dan zijn ze met enige regelmaat te spotten: bijzonnen. Meestal is het er een, soms met een stukje regenboog, maar in ons land is het meestal niet meer dan dat. Deze tekende zich al wat beter af, maar een bijzon zoals in de bergen soms te zien is, is het niet.

De eerste keer dat ik dit fenomeen fotografeerde was toen komeet Neowise tussen de sterren hing. Alleen miste ik nipt het juiste moment waardoor Neowise achter wolken verdween en ik alleen lichtende nachtwolken overhield. Ik baal er nog steeds van. Deze foto is van een andere datum.

In het kader van het maandthema nog maar een foto met een weersverschijnsel: onweer. Nadat ik ruim een uur zonder veel resultaat had zitten wachten bij de vennen, ben ik nog even gaan rijden. Het onweer was ondertussen tot ver boven mij hoofd geslopen en ik wilde daarom de auto niet meer uit. Deze is vanuit het raampje.

Eind augustus was ik bezig met het fotograferen van een boom, die ik in verschillende omstandigheden wil vastleggen, toen het ineens ging onweren. Het overviel me een beetje waardoor ik in de haast nog wat panoramafoto's heb proberen te maken van de bui. Maar voor ik het wist hing het recht ding boven m'n hoofd. Van compositie is hier niet echt sprake helaas. Maar de bui staat er in elk geval redelijk op. Zeker niet mijn mooiste foto maar een weersverschijnsel is het zeker.

Na een nacht met veel regen zijn de bergen in de mist gehuld. Deze foto maakte ik toen de mist begon op te trekken.

Winnaar oktober "Mist"- Jeroen Lagerwerf

Wie wordt de jaarwinnaar van de maandthema’s 2023?

De maandthema’s van 2023 leverden 12 schitterende winnende beelden op.  Eén daarvan zal de overall winnaar gaan worden, wélke dat wordt mogen jullie bepalen. 

Tot en met 27 januari kan er worden gestemd, klik hier voor meer info.

Op  zondag 28 januari maken we de winnaar bekend!

Hij/zij wint:

DDN Workshop naar keuze 

Winnaar december "Licht in de duisternis - Jeroen Lagerwerf

Wie wordt de jaarwinnaar van de maandthema’s 2023?

De maandthema’s van 2023 leverden 12 schitterende winnende beelden op.  Eén daarvan zal de overall winnaar gaan worden, wélke dat wordt mogen jullie bepalen. 

Tot en met 27 januari kan er worden gestemd, klik hier voor meer info.

Op  zondag 28 januari maken we de winnaar bekend!

Hij/zij wint:

DDN Workshop naar keuze 

Bergen die deels in de wolken verdwijnen fascineren mij eindeloos. Ik denk dat ik toch zeker een uur of drie bij deze berg heb rondgehangen met een camera op statief en een camera in de hand met iets meer bereik. De leukste foto's krijg ik bijna altijd uit de hand. Soms iets minder volmaakt, maar daar heeft deze gelukkig geen last van. Het deed mij denken aan een melktandje. Maar wel een rotte.

Het was een spannende stemronde die eindigde in een gelijkspel van twee prachtige foto's:

Milky-Sheep - Jeroen Lagerwerf

In het licht - Elly Kruyff

De foto van Jeroen werd de meeste keren bekeken, daarom hebben wij deze met een extra stem van Deel de Natuur beloond en daarmee tot winnaar uitgeroepen.

Jeroen, van harte gefeliciteerd en natuurlijk ook proficiat voor Elly! 

Als ik 's morgens vroeg op pad gaat hoop ik eigenlijk altijd op een spectaculaire zonsopkomst. Maar soms zie je amper dat de zon op is en blijft het gewoon grijs, zoals op deze ochtend.

Deze foto maakte ik vorig jaar in de Franse Alpen. Het beeld is recht omhoog tussen twee rotswanden in. Ik had de foto al eens eerder ontwikkeld, maar was daar niet tevreden over. Deze is vers van de pers. Deze keer heb ik de sterren afzonderlijk bewerkt. De voorgrond heb ik beschenen met een hoofdlamp. Fijne kerst gewenst!

Van harte gefeliciteerd Jeroen Lagerwerf,   je fraaie foto "Milky-Sheep" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd!

Klik hier om de originele inzending van Jeroen te bewonderen.

Een dubbelfoto van een coniferen bos met icm. Het onderste deel is uiteraard het vaste deel (wel met focus een stack) en het bovenste deel is verticaal bewogen door de statiefkop opzei en matig los te zetten. EXIF voorgrond: 15s, f/11, iso 100, 51mm

Een wat vreemde compositie misschien, maar een weloverwogen keuze. In het ochtendlicht zag ik deze paarden. Terwijl ik ze fotografeerde stoof er een recht op mij af om vlak voor mij een bocht te maken op weg naar een ander paard die op de overloop dam stond. Dezelfde dam waarop ik stond, maar dan iets verderop. Het ging zo snel dat ik werkelijk kansloos geweest zou zijn, was hij rechtdoor gerend. Maar goed, deze paarden kijken dus naar dat rennende paard, buiten beeld. Vandaar de compositie.

Zoekend naar een mooie plek om de Melkweg te fotograferen, kwam ik deze kudde schapen tegen. Ik heb daar een uur of twee fotograferend doorgebracht met de schapen. Ik sta zelf op het wandelpad achter het schrikdraad. De meeste schapen zijn blijven liggen, maar eentje kwam nog even bij mij kijken. Om bewogen schapen op de foto tegen te gaan heb ik meerdere foto's gemaakt. De Melkweg is een stack van 8 foto's. Deze locatie is Bortle class 5, dus de bewerking koste wat moeite.

In onze Rubriek Portfolio's aandacht voor de betoverende landschappen van Jeroen Lagerwerf.

Klik door en geniet mee!

 

 Portfolio Jeroen Lagerwerf Hoe ben je begonnen met fotografie? In het kort: ik wilde...