Laatst naar een groot kassencomplex geweest in Emsburen, in Duitsland, waar ze ook een vlindertuin hadden. Daar deze foto gemaakt van de kop van een vlinder met de roltong. De naam van de vlinder heb ik thuis helaas niet kunnen achterhalen.

Tijdens de foto dag van DDN volop genoten van de boomkikkers en de gezelligheid. Exif Canon 6D II 100mm macro ISO 1000 1/640 sec f 2.8

Ze zijn er nog steeds. Ik vind de rode vlekjes op de bladeren wel fijn.

One day i will fly away Dat is dan maar goed ook. Dit zijn namelijk halfgevlekte ééndagsvliegen. Wist u dat: Eéndagsvliegen tot de oudste nog levende gevleugelde insecten behoren. Ze vliegen namelijk al miljoenen jaren rond op onze mooie planeet. De naam ééndagsvlieg klinkt dan eigenlijk wel een beetje gek. De haften leven het grootste gedeelte onder water. Zodra ze uit het water komen zijn ze ten dode opgeschreven. Boven water kunnen ze namelijk niet meer eten. Voortplanting is de reden dat

Soms staan ze even stil in de lucht en dan is het een kwestie van snel reageren en geluk hebben. Vooraf zo goed mogelijk de afstand instellen van de camera tot de plek waar je de libelle ongeveer verwacht, helpt.

Deze algemeen voorkomende soort kun je vinden in vochtige gebieden, met name bij water. De naam Rietkruisspin is dan ook goed gekozen. Diafragma f/22 levert bij het gebruikte objectief nog steeds een prima scherpte op waarbij ook het web goed zichtbaar is.

Gefotografeerd in mijn voortuin op de hemelsleutelbloem waar hij/zij een tijdje rustig zat te foerageren . De pose is zo dat nog net de blauwe vleugeltjes aan de binnen zijde zichtbaar zijn uiteindelijk heeft het vlindertje hier zijn naam aan te danken. Er zijn vele honderden soorten blauwtjes over de hele wereld ik , dacht in nederland rond de 27 , waarvan dit er 1 is en ook wel de meest voorkomende , alhoewel ik dit vlindertjes voor het eerst in mijn tuin signaleer .

Kleine vuurvlinder uit eigen tuin.

Gewoon Haarmos kom je vaak in wat drassige gebieden tegen. Ook in het Kuinderbos aan de rand van een vennetje. Leuk om deze eens van dichtbij te bekijken. Als de sporen rijp zijn klapt het ronde afdekplaatje open en de wind zal de sporen verspreiden.

Heideblauwtje dame dan zeg ik maar Heidevrouwtje en door haar ingetogen kleuren mag ze er zijn.

Op de fiets opzoek naar het Heideblauwtje waar ze vaak te vinden zijn op de dopheide , ja hoor daar kon ik deze schoonheid fotograferen.

Ik ben wel eens jaloers op de geavanceerde Olympus camera's waarmee je heel snel en accuraat focus-stack foto's kunt maken. Misschien zou ik hiermee wel een foto kunnen maken waarbij ook de vleugels met de voor het mannetje van de Bandheidelibel kenmerkende vuurrode pterostigmata scherp zouden zijn. In de situatie waar ik mee te maken had stond er teveel wind voor een handmatige focus-stack.

Hoewel de Kempense heidelibel landelijk gezien nog steeds te boek staat als zeldzaam, is deze soort op het ogenblik in het Woldlakebos in grote getale aanwezig. En dat is best fijn voor ons want het is een heel fraaie libel, toch?

In de regen onder de perenboom.

Zweefvlieg (blinde bij) op een dahlia heerlijk aan het hamsteren.

Wat is het momenteel toch heerlijk om lekker in de tuin op jacht te gaan naar spinnen en webben:)

Het mannetje van de Bloedrode heidelibel heeft een bloedrood achterlijf en zwarte poten.

Mijn vorige upload was de Bandheidelibel man met zijn rode achterlijf maar de dame mag er ook zijn zo te zien.

Waterlelies met hun grote bladeren en aantrekkelijke vormen. En dat in duplo doormiddel van meervoudige belichting.

Na veel speurwerk toch nog de Bandheidelibel gevonden. De populatie is vrij schaars in Nederland maar zo af en toe laat hij ( rood is het mannetje) zich bewonderen. Het leuke van dit moment dat hij plaats nam voor het Jacobskruiskruid.

Gelukkig dat er nog één bloempje is om de determinatie te vergemakkelen.

Deze libelle vloog heel even van zijn takje op en landde daarna met een flinke kever in zijn bek. Ik heb nog even gekeken op hij hem naar binnen kon werken, maar dat ging zo langzaam dat ik het niet heb afgewacht.

Uit eigen tuin, kleine vuurvlinder op hemelsleutel.

Op een wilgentak met bloeiende katjes

Altijd leuk als een vlinder op een bloemetje gaat zitten. Dit Kaasjeskruiddikkopje vond de Rode klaver wel aantrekkelijk en ik als fotograaf deel deze mening.

Zo heel af en toe pak ik de macrolens er weer eens bij zoals vroeger. Lekker prutsen met het tegenlicht in het gras. Die momenten zit ik in mijn eigen bubbel, in een andere wereld. In Lightroom heb ik daarna de kleuren wat aangepast om de foto een hele andere sfeer te geven. Maar eigenlijk niks bijzonders aan nabewerking/ontwikkeling gedaan.

Uit de hand gefotografeerd. Dit is de praenubila variant van de viervlek. Deze heeft, behalve de langwerpige vlekjes op de vleugelranden, op de vier vleugeluiteinden nog een extra, wat grotere en vagere vlek.

Deze stond al een tijdje op mijn bucket list: een kolibrievlinder met heerlijk zacht licht op een lavendel struik. In Nederland zitten ze vaak op een knal paarse vlinderstruik en dan ook nog eens met snoeihard zonlicht. Bewust gekozen om de dynamiek van de vleugels in beeld te krijgen in combinatie met een schilderachtige achtergrond.

Met opgepompte vleugels omhoog in het Fluitenkruid om vervolgens de wijde wereld in te vliegen.

Ze zaten niet echt in één vlak. Dan is het toch wel leuk dat ze met een stack van vier opnamen toch in één vlak komen te liggen.