Op het scherm van de reuzenvenkel (Ferula communis).

Macro opname van een gewone vlieg.

De vleugels van een Heidelibel

Dit koppeltje zweefvliegen zat in mijn achtertuin , ik vond het mooi hoeveel kleurverschil er in beide zat

De foto van Leo van de Grote gerande oeverspin deed me denken aan de grote griezel die zich al een paar jaar in mijn archief ophoudt. Ik heb hem even losgelaten ;-)

Ik houd het hier even voor gezien en ga als volwassen dame naar beneden. Aan mijn lijf voorlopig maar geen polonaise.

Een nimf is het juveniele stadium van dieren die een onvolledige gedaanteverwisseling hebben, die zich diverse malen vervellen tot ze volwassen zijn. Ze verpoppen zich dus niet, zoals een vlinder. Een kenmerk van nimfen is dat ze al min of meer op de imago lijken als ze uit het ei kruipen en dat ze per vervelling geleidelijk aan meer de specifieke kenmerken van de soort krijgen. Deze nimf is al ver gevorderd in “haar” ontwikkeling, de sabel is al aanwezig maar de vleugels zijn nog niet compleet

Macro opname uit eigen tuin van een Bont zandoogje.

Een kletsnat wolbijtje heeft in het laatste zonlicht een plaatsje gevonden om te slapen. Toen ik s'morgens ging kijken had een spin het wolbijtje al helemaal ingewikkeld en was het dood.

Vanmiddag zag ik in de tuin een mooi macro onderwerp zitten namelijk deze Roodwangbromvlieg. Gelijk de camera gepakt die altijd klaar ligt voor dit soort onderwerpen en een stack van vijftien foto's gemaakt in de camera. Foto is los uit de hand gemaakt.

Wat is dit vlindertje toch mooi met aan aansprekende kleuren.

De pluizenbollen van de distel vind ik eigenlijk mooier dan de oorspronkelijke bloemen. De donzigheid van de zaadbollen contrasteert met de scherpte van de doorns van de plant.

Het lijken wel Balinese danseressen.

Ik blijf maar oefenen om een insect scherp te krijgen. Hier bij deze vlieg is het me uiteindelijk wel gelukt deze morgen.

Een juffertje in een grasje in het allereerste zonlicht vroeg in de ochtend.

In de tuin met een overvloed aan bijen en vlinders

kale bosmier (Formica polyctena) Snelle rakkers deze jongens en niet geheel ongevaarlijk om plat op je buik een paar uur bij een mierenhoop te liggen. Maar wel kicken als het dan ook lukt.

Bij bewolkt weer worden details zichtbaarder en is het leuk om te spelen met close-up opnames. Om een wat ander beeld te krijgen heb ik deze foto flink overbelicht.

Het wijfje van de Grote gerande oeverspin draagt haar eitjes in een eicocon in haar kaken met mee. Kort voor het moment van uitkomen weeft ze een koepelvormig web (vaak in krabbescheer) waarin ze de cocon ophangt. Een cocon kan wel 300 jongen bevatten die nog een tijd door de moeder bewaakt worden.

De grote gerande oeverspin (Dolomedes plantarius) is de grootste spin die we in Nederland tegen kunnen komen. Het is een vrij zeldzame soort die o.a. in de kop van Overijssel leeft. Ze heeft een voorkeur voor sloten en plasjes met een begroeiing van krabbenscheer.

Tijdens het fotograferen van juffers kwam ik deze roofvlieg tegen. Hij (of zij) was waarschijnlijk nog aan het opwarmen. Hierdoor kon ik rustig mijn foto maken.

Wandelende tak in een stack van 5 beelden. F 2.8 voor een beperkte scherpte.

Ieniemiene plantje van minder dan 1 cm hoogte in het wild gefotografeerd op een natte plaats aan de rand van een ven. Gebruik gemaakt van een 100 mm macro objectief in combinatie met een set tussenringen van 24 + 12 mm. Bewust gekozen voor een uiterst beperkte scherpte en voorrang gegeven aan de sfeer. Het was een zwaar bewolkte dag en ik had vergeten lampjes mee te nemen. Als creatieve oplossing de zaklamp van de telefoon gebruikt.

Ik heb even moeten zoeken hoe de naam was van dit insect. Het noemt Selandria Serva een vliesvleugelig insect uit de familie van de bladwespen.

Veel insecten genieten van de oranje Rudbeckia in de tuin. Met het bewolkt weer waren de kleuren zacht.

Bijtje op rolklaver diep inslaap vroeg in de ochtend Stack van twee beelden.

parende zuringhaantjes Ondertussen ga je gewoon door met het opeten van het blad, dat is pas multitasking

Wat zijn ze toch mooi deze juffers, een genot voor het oog.

Hoewel deze joekel van een sprinkhaan wel zo'n vijf cm groot is en dus bepaald geen kriebelbeestje genoemd kan worden, mag zij wel in het huidige maandthema geplaatst worden. De sabel is overigens geen gevaarlijk steekwapen maar een legboor waarmee het vrouwtje haar eitjes in de grond deponeert. Je zou er bijna van schrikken als zo'n joekel opeens uit het Koninginnekruid naar boven komt. Het Goudhaantje is kleiner dan deze sprinkhaan, toch wordt die nooit onder de term macro gevangen, gek toch.

Schermbloemen hebben altijd een grote aantrekkingskracht voor soldaatjes, zo ook hier op het scherm van de Reuzenvenkel (Ferula communis).