Na een tip kon ik deze mooie bleekroze koraalzwam fotograferen. Sinds 1987 was hij niet meer gezien volgens de verspreidingsatlas en het is een gevalideerde waarneming. Ik vond het maar bijzonder, al besef ik dat er veel meer niet dan wel gezien wordt.

Piepkleine eitjes 1,5 mm, in een mandje, zo ziet het gestreept nestzwammetje er uit. De eitjes, de sporenkapsels, worden weggeschoten als er een druppel op valt als ze rijp zijn en zo verspreiden ze zich. Ik wist van het bestaan, maar had ze nog nooit gezien. Dus ik was er blij mee.

Je moet er snel bij zijn voor het lijnenspel van de hazenpootjes. Het is zo weer voorbij. De achtergrond werd een stuk rustiger - en mooier - toen ik de kleur er uit haalde.

Ik zag veel vliegenzwammen in het bos bij ons, nog voor de regen van het afgelopen weekend. Altijd leuk.

De goudoogdaas, nog geen 1,5 cm, liep op de vensterbank en pauzeerde zo nu en dan even. Zij steekt niet, maar bijt, alleen de vrouwtjes. Als je zulke prachtige ogen hebt, ben je geneigd haar dat te vergeven.

Als de omstandigheden voor zaadvorming gunstig geweest zijn, kunnen reigersbekken in het voorjaar een heel tapijt vormen. Ik vind het een vrolijk gezicht.

Het is weer orchideeëntijd in het Lauwersmeer, als de zomer begint. Tussen de ratelaars is het een vrolijk gezicht. Ik heb geprobeerd dat weer te geven.

De grutto heeft er geen probleem mee om op één poot te poetsen. Gelukkig broeden er in de Bantpolder, waar de foto is genomen, best een aantal. Dat helpt een beetje.

De zilverreiger kwam mooi in mijn richting landen. Nu een heel gewone soort, maar ik weet nog, lang geleden, dat het een zeldzaamheid was in het Lauwersmeer. Ze broeden er overigens niet.

Het wordt iedere dag een klein beetje lichter. Heel fijn. En nog even en de sneeuwklokjes komen tevoorschijn. Hier stonden ze wel in heel mooi avondlicht.

De koolwitjes fladderden al een tijdje om elkaar heen. Plots ging het vrouwtje op de grond zitten, met het achterlijfje omhoog, ten teken dat ze tot de paring bereid is. Er werd nog wel een tijdje gefladderd, waarna er werd gepaard. Ik had geluk dat ze beide in het scherptegebied vielen. Een mooi moment.

Het is toch altijd weer leuk om vliegenzwammen tegen te komen in het bos. Het licht was mooi verdeeld over dit tweetal.

Elfenbankje is een mooie sprookjesnaam. Ik kon de foto van bovenaf nemen, zodat de patronen mooi zichtbaar werden. Alleen het elfje ontbreekt. Nog iets naverscherpt.

Het was bewolkt, maar op het gewenste moment braken de wolken en ging de zon mooi onder. Iets later kwamen er mooie kleuren.

Het geelhartje is een piepklein plantje, ongeveer een halve centimeter, van de duinvallei. Hij komt ook op de vroegere zeebodem van het Lauwersmeer voor. Ze staan vaak nogal rommelig bij elkaar, dus ik was blij, dat ik er eentje vrij tussen zijn soortgenoten kon vastleggen.

Verleid door het mooie honingmerk an de rietorchis gaat de tuinhommel op zoek naar nectar. Maar veel orchideeën produceren geen nectar. hij zal het niet vinden. Wel blijven de stuifmeelklompjes aan de hommel hangen. Als hij verder op zoek gaat naar een volgende orchidee wordt er bestoven. Er zijn dit jaar trouwens duidelijk minder orchideeën in het Lauwersmeer dan andere jaren.

Deze nog erg jonge kruisspinnetjes, de nog piepkleine nimfen, zaten tussen de vuilnis bak en de heg. Dat zorgde voor een donkere achtergrond.

Heel fijn dat de natuur weer tot leven komt. Nu maar hopen dat de grutto's weer voor het zo broodnodige nageslacht gaan zorgen.

Op 1 december, tussen herfst en winter, lag er een klein beetje sneeuw bij ons. De blaadjes van de cotoneaster waren nog mooi gekleurd. Tussen de besneeuwde takken gaf dit blaadje een mooi contrast.

Bladluizen aten de bladeren van ons kleine wilgenboompje. De Aziatische lieveheersbeestjes deden zich weer tegoed aan de luizen. Om deze reden zijn ze ooit geïntroduceerd in de landbouw. Maar de exoten bleken grote nadelen te hebben, want ze aten ook de larven van inheemse lieveheersbeestjes en andere insecten. Hier wandelt het beestje op het wilgenblad en twijfelt aan het eind van het pad even wat hij nu moet doen.

Winnaar april "Leve de lente" - Nanno Kranenborg

Wie wordt de jaarwinnaar van de maandthema’s 2023?

De maandthema’s van 2023 leverden 12 schitterende winnende beelden op.  Eén daarvan zal de overall winnaar gaan worden, wélke dat wordt mogen jullie bepalen. 

Tot en met 27 januari kan er worden gestemd, klik hier voor meer info.

Op  zondag 28 januari maken we de winnaar bekend!

Hij/zij wint:

DDN Workshop naar keuze 

Vaak nauwelijks 2 mm groot, zoals hier, maar het is volop de moeite waard om myxomyceten te zoeken in het bos. Het zijn toch wondertjes van de natuur, En altijd fijn als je ze redelijk in beeld kan krijgen. Twee tussenringen gebruikt.

Het sparrenveertje met de talloze dunne takjes leek in het tegenlicht wel een egel, die zjjn stekels opsteekt.

Deze fopdraadwatjes, nauwelijks 2 mm. trof ik op een vergaan stukje bast aan. Het zijn twee stadia, de tweede (licht) en derde (donker). Het eerste stadium is wit.Ik had het geluk dat ze er een leuke vorm van gemaakt hadden. Met stabiel statief en twee tussenringen genomen.

De afvalvlieg, had een mooi plekje uitgezocht op de hertenzwam. Je ziet ze vaker op paddenstoelen zitten. Dit is een suillia volgens obsidentify en ook daar zijn er weer meerdere soorten van. Er valt nog veel te leren.

Het jacobskruiskruid is het domein van de zebrarups. De rups van de sint-jacobsvlinder. Mooi van kleur, alleen niet zwart-wit, zoals de naam suggereert.

Op de verbena komen veel vlinders af. Hij staat net zo hoog op de poten als de steltkluut, maar van dichtbij en met wat zon en ochtenddauw zien de bloemen er mooi uit. Vanwege alle paars moest ik aan het prachtige lied van Prince denken.

In het bos zag ik heel mooi gekleurde stipjes van nog geen 2 mm. in het vergane hout. Ik wist gelijk wat het was, want ik had net een mooie foto van het zandkleurig lantaarntje van Fons op deze site gezien. Normaal is het moeilijk om myxomyceten op naam te brengen, maar nu was het geen probleem. De bruine stipjes zijn een latere fase.

Soms meer land en soms meer water. De kwelder is het grijze gebied tussen land en water. Met meestal meer wind dan op de foto.

De aalscholver, met zijn witte voorjaarspruik, zat dichtbij zijn vleugels te drogen. Het water paste mooi bij het patroon in de vleugels.