Hoogwater in de Ooijpolder. Dit vrouwtje was aan het bidden boven mijn hoofd, heel dichtbij, maar het waaide gigantisch. Moest uit de hand fotograferen met de 600 mm en 1.4 extender. Desondanks toch wat scherpe foto's. De volledige aerodynamische houding spreek me in deze foto aan.

Groenlingen op weg naar 2024 (hoewel ze soms ook terugvlogen).

Groep opvliegende spreeuwen boven de Waal. Mistige ochtend en daarna bewolkt. Snap nu ook de aanwezigheid van de slechtvalk wel!

Overstekende canadeze ganzen op een mistige Waal. Op de achtergrond de 'Oversteek', deze brug is vernoemd naar de Waalcrossing van de geallieerden tijdens operatie Market Garden. De brug is een eerbetoon aan de 48 geallieerde militairen die tijdens de Waalcrossing zijn omgekomen. Er staan 48 lantaarns voor elke omgekomen militair één. Als de lichten gaan branden word er elke dag een oversteek gemaakt, met tenminste één veteraan. Het baken paste niet meer, kon ook niet meer snel naar achteren.

Heel klein, helaas, maar zag pas op de computer dat het een slechtvalk is. De grote verticale lijnen zijn van de twee windmolens. De voormalige kolen-energiecentrale is gesloopt. Aan de bakstenen toren hing altijd een nestkast voor de slechtvalk. weet niet waar die nu hangt, maar slechtvalk is er nog wel! Vlak voor zonsopkomst gemaakt op een mistige ochtend.

Eén van de jonge steenuiltjes op de dakpannen naast de schuur waar ze regelmatig gevoerd werden. Lastige plek om te fotograferen. Donker en lage sluitertijden, desondanks toch nog wat scherpe foto's kunnen maken. In afwachting van ouderuil met voedsel werd er veel gerekt, gestrekt en gebedeld.

Deze jonge steenuil landde vlak voor mijn lens, terwijl de zon opkwam. De jonge uiltjes konden blijkbaar al aardig vliegen en even later vloog dit jong naar de schuur voor hem/ haar.

Het lijkt alsof de steenuil tegen het konijn zegt: "Ik lust je rauw", kom maar op"! (aanvullingen welkom!) Vier weken heb ik genoten van de steenuilen. Prachtig om de hele ontwikkeling te zien. Mannetje had ik na 8 juni niet meer gezien en vond ik deze week terug: uitgedroogd en zonder kop. Kans is groot dat hij gepakt is door de havik, die 400 meter verderop broedt. Alle respect dus voor moeders die vier jongen heeft grootgebracht en die inmiddels allemaal uitgevlogen zijn.

Deze takkeling rustte onderweg terug naar de steenuilkast even uit in deze mooie hoogtamfruitboom.

Dit jong was door zijn brusjes van de 'veranda' van de steenuilkast geveegd. Dit is de derde dag 'op de grond'. De uil bevond zicht bij één van de paardenstallen en dat zorgde voor mij voor prachtige fotomomenten. Het konijn kwam ook nog even langs. Helaas nog erg vroeg, dus lage sluitertijden. Het jong werd gewoon door de ouders gevoerd.

Na drie jaar weer steenuilen op dit adres. Hier zat de uil bijna in mijn lens terwijl het flink waaide. Vanuit schuiltent.

Dit vrouwtje had een lekker hapje gevangen. Weet iemand misschien wat voor rups dit is?

Zelfde dag als voorgaande foto, maar nu was de mist al een eind opgetrokken en werd het druk op deze opdrogende kolk. Het werd druk. Grote zilverreigers, blauwe reigers en even later ook de meeuwen, kwamen allen nog de laatste vissen uit het water... vissen. Vanuit schuiltent.

De grote zilverreigers springen steeds een stukje omhoog en landen dan weer een paar meter verder. Mooi schouwspel tijdens de vissenjacht.

Voorlopig laatste foto van de bosuil. Was genieten, uil ging ongeveer een kwartier na zonsondergang op stap en bleef ook wat langer in de holte kijken. Geweldig om te zien. Nu ook kortere sluitertijden kunnen gebruiken.

Ik ben dankbaar dat ik dit koppeltje bosuilen kan volgen. Hier kwam de 'rooie' te voorschijn en binnen een halfuur gaat 'de rooie' op jacht. De partner heb ik ook gefotografeerd, maar is erg schuw en piept er snel tussenuit als het tijd is om op stap te gaan. Deze keer wurmde de uil zich door de poten van de partner en was weg! Onmogelijk om in het donker te fotograferen, maar alleen al prachtig om mee te maken. Schuiltent. Foto lijkt overdag, maar was al diep in de schemering genomen.

Ongeveer een half uur na zonsondergang ging de bosuil op stap. Lange belichtingstijd, daardoor veel bewogen foto's/ bosuilen. Vanuit schuiltent, 600 mm en extender, Canon R6

Dit jaar minder geluk bij de steenuilen en nog te vroeg voor de koffie op één van mijn fotografieadressen. Twee uur aan de rand van een akker gezeten (onder camouflagenet) en kunnen genieten van de hazen. (en daarna koffie en leuke en leerzame contacten).

Dagje naar de Zouweboezem, kom je deze vreemde vogel tegen. Schijnt een enorme dwaalgast te zijn! Foto is wel flink gecropt.

Deze foto is gemaakt ongeveer 20 -25 minuten na zonsondergang. Ik moest handmatig scherpstellen, wat eigenlijk ook al niet mogelijk was, en een beetje gokken met de belichting. Veel foto's kon ik weggooien, maar met deze was ik heel blij: de enige foto die helemaal scherp was!

Deze bosuil is waarschijnlijk een jong van drie jaar geleden die het territorium van de ouders overgenomen heeft. (Eén van de ouders is destijds helaas verdronken in een voerbak van de schapen, maar heeft in opgezette vorm een 2e bestaan gekregen op het Landgoed. Het was niet makkelijk om de uil te fotograferen. Belichting ong 7-8 sec. De kop is niet helemaal scherp, maar de messen zijn geslepen... tijd om op jacht te gaan!

Helaas ben ik het origineel kwijt (hopelijk vind ik deze nog ergens terug!). Deze roodborst in de tuin, jaren geleden, tijdens een iets langere sneeuwperiode, speurend naar voedsel.

Nadat de sperwer de eerste keer zo'n 20 minuten gebadderd had, vloog deze uiteindelijk een boom in, maar na een half uurtje kwam de sperwer tot mijn verbazing terug voor een 2e ronde. Laatste foto van de sperwer in de bospoel

Na de eerste badderronde ging de sperwer op de omgevallen boomstam over de poel zitten. Ook hier paste de sperwer maar net. Licht blijft lastig in zo'n donker bos, maar op dit moment was er gelukkig net wat zon.

Nadat het hele verenkleed door elkaar geschut was, kwam de sperwer in wat rustiger vaarwater. Heerlijk lag de jonge sperwer hier te dobberen.

Voor de één een ramp,  voor de ander een cadeau

In onze rubriek Deel jouw Natuur deelt Pauline van Marle een 'once in a life time'  moment, een  geweldige ochtend met Grote Zilverreigers voor haar lens.

Klik door en geniet mee van één van de hoogtepunten in haar digitale fotobestaan! 

Na wat voorzichtig pootje baden en wat drinken ging de sperwer los, een kwartier heerlijk badderen zonder enig besef van mijn aanwezigheid. Uitsnede.

Drie ochtenden achter elkaar met schuiltent bij deze bospoel gestaan. De eerste dag zat de sperwer even aan de overkant, maar de volgende dag had de sperwer meer moed (en ik meer adrenaline). Achter de grote berkenstam langs sloop de sperwer links naar de oever van de poel en ging voorzichtige pootje baden. Ik kon mijn extender niet meer verwijderen, hier paste de sperwer net!

Ook in 2020 kon ik onderaan de dijk komen, naast deze snip helaas ook veel afval. Vond in de klei echter ook een door mij zo geliefde pijpenkop (deze was gemaakt ik Gouda). Verzamelde veel pijpenkoppen in mijn jeugd. De mooiste heb ik nog steeds. Technisch misschien niet perfect, maar geeft wel mooi de verhoudingen weer van de watersnip t.o.v. de emmer en de plastic fles.

 Voor de één een ramp,  voor de ander een cadeaudoor Pauline van Marle Tijdens de d...