Tot slot werd de poot panklaar gelegd en verdween uiteindelijk naar binnen. Ik vind het een smerige serie, maar ook wel weer bijzonder. Reiger stond tegen het randje, kon links niks meer toevoegen. Binnenkort weer zwermen vinkachtigen in de moestuin en Ooijpolder, ik kijk er naar uit, meer mijn ding :)

Na het bot, zat hier wat meer vlees aan. Ik begon me werkelijk af te vragen wat er nog meer in deze plas zou liggen. Echt diep was het niet, de reiger liep er zo doorheen. Is dit een kippenpoot? Vindt het geen superfoto, maar wel een aparte waarneming, die ik graag wil delen.

Reis je twee uur om een reiger een bot op te zien vissen, en dat viel nog mee. Wat er allemaal uit die plas kwam... (wordt vervolgd)

De regeneratieve landbouw op het terrein van Landgoed Grootstal, werpt zijn vruchten af. Voor het eerst dat ik hier een paapje zie. Ik zat met camouflagenet op de grond tussen twee rijen boerenkolen en was gefocust op de putters in de zonnebloemen voor me. En als je dan ook eens op zij kijkt... zit er plots een paapje-vrouw bijna in mijn lens. In zo'n pas aangeplant nieuw (noten?) boompje. Baalde een beetje van de hoge grasspriet, maar was wel blij met deze ontmoeting.

In onze rubriek Portfolio's aandacht voor het fraaie werk van Pauline van Marle. 

Om het verhaal van Pauline te lezen en haar portfolio te bewonderen klik hier.

 Portfolio Pauline van Marle  Hoe ben je begonnen met fotografie?Op mijn 12e kreeg ik...

Al weer jaren geleden op Helgoland geweest. Dit koppeltje innig verstrengeld, terwijl naast, en onder de vogels soms dode soortgenoten lagen die verstrikt waren geraakt in het vele afval (vissersnetten?) dat ook als nestmateriaal gebruikt wordt. Ik vond het een bizarre ervaring.

Deze grote bonte specht was zeer geïnteresseerd in de A-merk voeding in de pot en haalde daarbij allerlei acrobatische toeren uit, wat heel vermakelijk was om te zien. Omdat de kauwtjes elke keer de pot uit de bevestiging in mijn boom gooiden, was ik het zat en koos ik deze creatieve opstelling op de grond.

Kreeg bericht dat er dit jaar weer een gekraagde roodstaart (misschien dezelfde als vorig jaar?) in de brievenbus zat. Gepland wanneer de jongen op zijn vroegst uit konden vliegen en een middag met schuiltent bij de brievenbus gezeten. Omdat ik vorig jaar frontale beelden had gemaakt, dit keer van de zijkant, wat bepaald niet makkelijk was. Door de hoge lindes aan weerkanten van het woonhuis wat apart licht, desondanks nog redelijke sluitertijden en toch enkele goede foto's.

Dit keer een "verse" steenuil! Door predatie en ziekte de laatste 2 jaar geen steenuilen op dit boerenerf, maar dit jaar is er weer een koppel. Ik had mijn schuiltent nog niet staan of de uil kwam (weer) te voorschijn. Binnen een uur ving de uil drie huismussen (man) en nadat de kop er af was en een beetje geplukt, bracht hij de rest naar de steenuilkast in de schuur. Daarna kwam de uil nog 2x met een huismus (man) aanzetten. Ik vrees dat er nu veel alleenstaande huismusmoeders zijn....

Nadat eerst de grote witte kwam vissen, kwam de blauwe/ grijze ook zijn aandeel opeisen, dit met een langzaam optrekkende mist. Vanuit schuiltent langs de dijk.

Van harte gefeliciteerd Pauline van Marle, je fraaie foto "Steenuil in oude knotwilg" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd! 

Om de oorspronkelijke inzending van Pauline te bewonderen: klik hier

Een van mijn eerste steenuilfoto's en ook nog steeds één van mijn favorieten. Deze steenuil zat in zo'n oude, grote knotwilg op een heerlijke rommel locatie bij zo'n ouderwetse keuterboer. Vele jaren met plezier gefotografeerd en leuk contact met de boer gehad. Helaas is hij alweer jaren geleden overleden en alles is tegen de vlakte gegaan. De boerderij is deels in oude vorm herbouwd. Habitat is behouden gebleven door plaatsen van 2 nieuwe steenuilkasten rondom.

Toen ik een koppeltjes steenuilen volgde bij een paar oude schuren, kwam ik dit jonge duo tegen bij een oude vervallen varkensschuur. Anno 2021 is alles tegen de vlakte en inmiddels staat er een nieuwe grote moderne schuur.

Deze zwarte specht kwam ik tegen tijdens een wandeling, snel naar huis gespeurd en na een half uur zat 'ie er nog! Voorzichtig om heen gedraaid en op mijn achterwerk zittend dichterbij geschoven. Een half uur kunnen aanschouwen hoe deze specht inhakte op de bast om de insecten (o.a. duizendpoten) er uit te halen. Prachtig. Na een half uur was dat voorbij, een loslopende hond maakte een eind aan dit schouwspel en de specht vluchtte naar elders.

Gezellig groepje op een meidoorn (of sleedoorn?) tak en eindelijk een foto waarop de mussen meewerkten en hun koppen naar de camera/ fotograaf draaiden.

Dit koppeltje heb ik ook een tijdje gevolgd. Overdag rustten ze in de boerenkar met oud roest in een koeienwei langs de weg. De boer werd door de gemeente echter gevraagd de kar weg te halen (uit zijn eigen weiland n.b.) omdat de toeristen (vooral fietsers) zich stoorden aan die troep in het weiland, geen notie hebbend van de functie van dit "oud roest".

Juveniele steenuil in vervallen schuur. Ik heb hier jaren gefotografeerd, boer is inmiddels lang overleden, huis en haard tegen de vlakte. Huis is herbouwd sen de habitat is behouden gebleven door plaatsen van twee steenuil kasten rondom. De sfeer van het kleinschalig cultuurlandschap is helaas voorgoed verdwenen, maar wel in beelden bewaard gebleven. (De foto van de havik op de autobanden, had ik hier ook gemaakt). Foto bestaat uit 2 samengevoegde delen (boven en onder)

Deze parende padden kwam ik tegen tijdens één van mijn wandelingen in het bos. Het is meer een plas waar toch elk jaar padden naar terugkeren om de eieren af te zetten. Hier werd het vrouwtje als triomf rondgedragen, ik heb het schouwspel met verbazing aangekeken!

Trio foeragerend in sneeuwbui in mijn tuin.

2010 was mijn laatste foto in de sneeuw van een roodborst in de tuin, maar vandaag was het volop genieten. Deze ekster kroop bijna in mijn lens en daarom heb ik er aan de bovenkant een stukje sneeuw aangeplakt (was meer stuifsneeuw). Vanuit de keukendeur, met koffie. Ook de eerste keer weer fotograferen na een handoperatie.

Vroeger was de havik een echte bosvogel, inmiddels ook in het kleinschalig cultuurlandschap opgedoken. Het was oppassen voor de jonge steenuiltjes en de konijnen. Deze jonge havik was een verrassing, hij kwam uit het niks tussen de autobanden te voorschijn.

In de dikke ochtendmist naar onderkant dijk geslopen en zo deze lepelaars kunnen fotograferen, terwijl de mist langzaam optrok. onder camouflagenet.

Speciaal voor Leo: alleen het bovenste deel van de elektriciteitsmast met de ooievaar bovenop het nest. Ik stond destijds helemaal achterin een wei en zelfs half in de sloot om de de hele elektriciteitsmast in beeld te krijgen. Denk dat ik met deze weer iets verder de wei in stond. Had alleen een 500 mm op dat moment :)

Ooievaar op nest, oorspronkelijk bedoeld voor de visarend, op een grote energiemast.

Bij deze een staande versie van de energiebewuste kraai. Op de achtergrond iets meer beeld van de brug met verkeer. Ik vond het wel een leuk contrast. Ben benieuwd welke de voorkeur geniet.

Deze kraai had haar nest gemaakt achter het zonnepaneel van een baken. Op de achtergrond nog een stukje van de (oude) brug bij Ewijk.

Mijn steenuilenproject van afgelopen voorjaar. Ik heb niet alleen mooie beelden kunnen maken op deze plek, maar ook kunnen genieten van het gedrag van de steenuiltjes. En uiteraard ben ik de bewoners/eigenaren dankbaar omdat ik belangeloos op hun terrein mocht fotograferen. Ik wens iedereen een goede jaarwisseling en veel mooie beelden in 2021. Pauline

Toch altijd leuk om even te kijken wie er nu weer onder je staan. Zo te zien is dit één van zijn favorieten rust/ roestplekken