High Key met tegenlicht van een roze tulp.

Vandaag wat bloemen geknipt uit de tuin , door het slechte weer was het niet te doen buiten. Ik heb wat bloemen een beetje lager gelegd en de roze rechts onder voor de zonnekap gehouden.

Na een natte winter en nat voorjaar kon ik in het plaatselijke plas-dras gebied in de zomer de bloeiende veenwortel fotograferen vanaf de waterkant. Tegenlicht op de vroege ochtend en de lensopening maximaal is daarbij toch wel het mooiste. Dat was in 2024. Dit jaar is alles verdroogd en heb ik de veenwortel niet meer gezien.

De zachte schoonheid van de waterlelie in de focus gezet en dan meervoudige belichting toegepast om sfeer te creëren.

Een bewerking van twee foto's waarbij een texture gebruikt hebt.

Plotseling landde een baby agaatvlinder op het portier van de auto. Door de lichtval lijkt het alsof ik een roze auto heb en heeft het licht van bovenaf de vorm van een hart gekregen. De agaatvlinder heeft een 'opstaande rok' en door de reflectie in het autoportier heeft de schaduw wel de originele kleur van de auto gekregen (oranje).

Vandaag was ik wat aan het oefenen op libellen in de tuin. Dit leuke juffertje kwam steeds terug op dezelfde plek; na het vliegen van een klein rondje nog even de vleugels wat opschudden. En alle 4 de vleugeltjes heel even uit elkaar. Juist op dat moment vastgelegd; het lijkt nu net een indianentooi.

Elegant staan ze in het water, gracieus wordt er gevlogen... maar de landing? Ronduit lomp. Maar dat ze dat landen dan vlak voor ons neus doen, was toch wel heel aardig van ze.

Ik heb nog zoveel in mijn archief zitten, waar ik nog niks mee gedaan heb . Zonde om te laten liggen toch, met dit maandthema! Ik weet niet zeker of de determinatie correct is, dus je mag me corrigeren als de naam niet goed is.

Een magisch momentje bij de groepsvlucht van de flamingo's. Deze 2 vliegen zo dicht boven elkaar dat ze verplicht dezelfde vleugelslag hebben. Samen vliegen ze als 1 vogel. Mooi om te zien. Vóór het landen gaan ze overigens wel weer uit elkaar.

Over onze hoofden heen leek het haast een balletvoorstelling. Die ene zelfs met gekruiste 'benen'. Zoals je kunt zien met wond/abces is dit been moeilijker recht te houden.

Vanaf de 'snelweg' zagen we ineens een groepje flamingo's in een veld; even parkeren in de berm. We konden niet echt dichtbij komen. Maar de flamingo's besloten toen zelf om ons te verwelkomen door op te stijgen, een rondje te vliegen over ons heen en op de vertrekplaats weer terug te landen. Hier vliegen ze keurig in formatie en voor de foto leuk dat ze elkaar net niet raken.

Altijd een uitdaging om vroeg in de ochtend een compositie te vinden met grote velden tulpen. Ben meer op mijn plek aan zee maar out off the box is goed voor je creativiteit. De voorste tulp trok mijn aandacht.

De bosanemoon is een prachtige en fragiele bloem. Deze delicate bloemen, met hun witte of zachtroze bloemblaadjes, bedekken de bosbodem als een zacht tapijt en brengen kleur in de vaak nog kale bossen. De bosanemoon groeit het liefst in loofbossen en op open plekken waar het zonlicht door de nog kale boomtakken kan schijnen. Bosanemonen zijn verrassend veerkrachtig en hebben een unieke manier van verspreiden; ze maken gebruik van mieren, die de zaden meenemen en zo helpen bij hun voortplanting.

Vandaag bezig geweest met tulpen, niet in een vaas, maar gewoon lekker buiten. Experimenteel werk in High Key.

Ook hier ben ik weer blijven steken bij de paarse anemoonen. Voor deze foto heb ik gebruik gemaakt van de Meyer Gorlitz Primotar 135 mm 3.5. Een lens met een mooi effect. Het blijft altijd zoeken naar de juiste afstand voor het mooiste beeld. Met dit als resultaat krullen willen mijn mondhoeken toch wat omhoog. Hebben jullie dat ook weleens?

De bosanemonen bedekken de bodem nog steeds als een mooie warme gebreide deken. De één staat nog mooier te pronken dan de ander. Net als wij worden ze aangetrokken door het heerlijke zonnetje van de afgelopen dagen. Het vintage effect van de Meyer Gorlitz Oreston 50 mm 1.8maakt er een mooi geheel van. F1.8

De vingerhelmbloem, Corydalis solida), is een plant die behoort tot de papaverfamilie (papaveraceae). Deze plant staat bekend om zijn sierlijke helmachtige bloemen die vaak in tinten van paars, roze en wit verschijnen. De Holwortel lijkt er sterk op maar is te onderscheiden door de handvormig ingesneden schutblaadjes van de vingerhelmbloem onder de bloemetjes. Andere benamingen zijn vogeltje op de kruk en voorjaarshelmbloem.

Gisteren zijn Loes en ik naar de bosanemonen geweest om te scouten voor de DDN fotodag. Het was heerlijk zonnig en uitermate geschikt voor macro met een pluutje. Het is één groot tapijt met bosanemonen op dit moment dus de deelnemers kunnen morgen hun hart ophalen. Tja... wat ga je dan maken als je al een tijdje de macrolens niet gebruikt hebt? Iets anders dan anders, dus een anemoon van onder af gezien in High Key.

Een van de eerste voorjaarsbloeiers is de boerenkrokus, de meest fotogenieke onder de krokussen naar mijn idee. Het moment om ook de macrolens weer tevoorschijn te halen. Camera op de grond en dan maak kijken naar fraaie en rustige composities.

Binnenkort barst de bloesem weer open aan de gemeenteboompjes naast de stoep. Dit vrouwtje vink heeft sinds kort verkering met het mannetje dat hier sinds vorig jaar af en toe langskomt. En op een dag als vandaag kwamen ze samen hier scharrelen; mannetje in de tuin, vrouwtje genoot van het zonnetje in de boom.

Deze prunus was al heel mooi begonnen met bloeien, een genot voor het oog als die fraaie roze bloemetjes.

Dan toch maar m'n eerste ICM geprobeerd... Een primula in de vensterbank. Zo wist ik heel zeker dat de beweging niet door de wind kon komen maar ik dat echt zelf deed. Door de lange sluitertijd zie je helemaal niets meer van de achtergrond (de voortuin) en dat was maar goed ook. Vind het vrije beeld zonder afleiding best mooi geworden. Volgende keer buiten proberen.

We kunnen wel wat kleur gebruiken op zo'n sombere dag als vandaag. Veldbloemen van afgelopen zomer, lenen zich daar wel goed voor.

Aan het begin van de middag hadden alle dauwdruppeltjes zich verzameld en gleden naar beneden op dit takje. Daar bleef het liggen tot ik het zag. Wat een fijne diepte van dichtbij en heerlijke kleuren. Een beetje vrolijkheid op zo'n saaie grauwe regendag.

Deze dahlia's stonden in een prachtige dahliatuin met een enorme variëteit aan soorten. Dat was genieten.

Dahlia's vind ik echt een bloem die bij de nazomer hoort. Ze bloeien nu nog volop, maar als het weer straks slechter weer wordt zal de mooie glorie er vanaf gaan. Dit was een mooi symmetrisch "gaaf" exemplaar die het verdiende om te shinen met een zwarte achtergrond.

De compositie van de eerste upload trok inderdaad de blik weg van het licht. In deze tweede upload een stukje links eraf gehaald, maar ook 1 roze blaadje dat schuin naar beneden wees; dat viel meer op door de compositie te veranderen. Het wilgenroosje zag ik hier voor het eerst en het schijnt een geheel eetbare plant te zijn. Hij stond hier praktisch naast het bitterzoet en die is dan weer giftig.

Vlak bij mijn huis staat een veldje waarin elk jaar eind mei/begin juni de rietorchissen bloeien. De zon gaar tussen de struiken onder en soms prikt hij er nog net even doorheen, Vanwege de lichtcontrasten dit beeld HDR gemaakt. om een vage voor-en achtergrond te krijgen het diafragma maximaal open gezet.

Op een natte akker in Noord-Limburg groeit de bolderik (vermoedelijk uitgezaaid). Ik stelde scherp op een knop en had in de onscherpe achtergrond de prachtige kleur van de bloeiende bloem. Omdat er plassen water op de grond lagen waar de zon op scheen, kon ik mooie bokehbollen in de buurt van de bloem krijgen. Tot mijn verbazing stond op één van de foto's een vlieg die daarna op de bloem landde. Omdat onderwerpen in bokehbollen vaak een vreemd soort scherpte krijgen, is de vlieg goed herkenbaar.