De fotowandeling op het Buurserzand werd begeleid door Ria en Anjolien. Zij liepen met ons een mooie route. Het gebied is heel gevarieerd, bos, heide , vennen en moerasachtig gebied. Helaas door de droogte waren de moerasjes helemaal drooggevallen, en de vennen gedeeltelijk ook. Hier mijn tweede foto, van een drooggevallen ven. Hierdoor was wel een mooie bodem zichtbaar begroeid met mos en grassen, wat mooie kleurschakeringen gaf.

Zelenci is de tweede bron van de rivier de Sava Dolinka, de eerste ligt bij de Tamar – de Nadiža-waterval. Het ligt aan de noordrand van het Nationaal Park Triglav , omgeven door de beboste Vitranc in het zuiden en de eveneens beboste Karawanken in het noorden . Het moeras met het Drni-veen is ongeveer 1200 meter lang, gemiddeld 150 meter breed. In het uiterste westen van het moeras ligt een smaragdgroen meer, waaruit talloze extreem schone en koude bronnen opborrelen uit de lagen kalksteen, die het water zijn karakteristieke blauwgroene kleur geven. Vanwege deze kleur kregen het meer en het moeras de naam  Zelenci . Dit is een panorama van 6 staande beelden.

's Avonds een uurtje bij een vennetje op de grond gezeten om visdieven te fotograferen die insecten van het wateroppervlak pikten. Viel nog niet mee want van rechtdoor vliegen hadden ze nog nooit gehoord.

Het was een koude zonnige en vooral windstille zonsopgang op Heidestein. Dit vennetje heb ik al eerder gefotografeerd. Nu wat bewerkingen in LR gedaan om het storende hekwerk te verwijderen.

Ik was bij het Gentianenven in de hoop juffers en libellen te vinden. Het was een prachtige ochtend met veel grondmist. Langzaam loste dit zich op en bewogen slierten nevel over het ven en het omringende, bedauwde grasland. De dode boom past m.i. goed bij de sfeer.

In een landschapsfoto in augustus is de paarse hei een fijn onderwerp dat vaak scherp in beeld wordt gebracht. In deze foto is de hei als achtergrond aanwezig, zowel letterlijk achterin, als in de reflectie op het water. Daardoor gaat de witte bloem van de waterlelie mooi afsteken en stralen, als een balletdanseres op een paars podium. Ik stak mijn telelens door een pluk pitrusstengels heen (de waterlelie wel in een kleine opening!) waardoor de achtergrond mooi dromerig wordt.

Loos blaasjeskruid (Utricularia australis) zijn mede afhankelijk van het vangen van kleine dieren om door vertering van die dieren te voorzien in de noodzakelijke voedingselementen. Aldus de Flora van Nederland. Staat nog meer interessants in, erg boeiend. De gele bloemetjes op het water van een vennetje inspireerde mij voor het maken van een creatief beeld!

Grondmist en mooi ochtendlicht (voor de zon opkomt) zijn twee sterke item bij landschapsfotografie, maar als je ze combineert wordt de sfeer magisch en is het gewoon kijken en genieten en snel fotograferen, want het is zo weer voorbij.

Je gaat voor mist op zo'n dag naar dit bekende ven, maar dit was hele dikke mist. Tussen de 'vlagen" door kwam er toch nog wat moois in beeld.

Net na zonsondergang werd ik getrakteerd op een prachtige wolkenlucht. Het lijkt misschien Verweggistan, maar het is gewoon Berkheide bij de Wassenaarse slag.

Panorama van 7 liggende beelden. Het kostte de PC wel vereende rekenkracht om het beeld mooi "vullend" te krijgen.

Ik was eigenlijk iets te laat met de paarse heide, de mooiste periode was al geweest. Dus het was even zoeken naar de 'leftovers'. De ondergaande zon achter de paraboolduin zorgde voor mooie kleuren in de wat hogere wolken.

In een ondiep ven groeien waterplanten en pitrus. Ik vond een waterplantje dat net even anders was dan de stengeltjes zodat het oog ernaar toe getrokken zou worden. Bewust heb ik geen polarfilter gebruikt want ik wilde de fletsheid van de oppervlakte aanhouden zodat er een boven- en een benedenwereld ontstond.

Op zoek naar blauwe heikikkers, die ik nog niet heb kunnen zien, was er wel heel veel paddenactiviteit. Camera in een zo laag mogelijk standpunt om een 'kikkerperspectief' te krijgen. Ze komen nieuwsgierig naar je toe zwemmen.

Met een windvlaag kwam het water in beweging en gaf met de zon op tegenlicht wisselende reflecties. Twee parende padden zorgden voor een onderwerp in het midden.

Eind van de middag bij de Klotterpeel. Een mooi natuurgebied ten zuiden van het dorp de Rips. De naam Klotterpeel komt van de turf, oftewel 'klotten' die hier in de 14e eeuw werden gestoken. Het is een restant van een uitgestrekt heide- en hoogveengebied dat tot in de 19e eeuw in Noord-Brabant en Limburg aanwezig was. Aan het eind van de 19e eeuw zijn grote delen van de heide ontgonnen en beplant met bos voor de mijnindustrie.

Voor zonsopkomst was het licht geweldig. Was eerst bezig met een horizontaal beeld maar i.v.m. het ontbrekend van bewolking werd de foto wat saai. Dus gekozen voor deze verticale opname. Gebruik gemaakt van een LEE ND 0.9 reverse grad.

Geen wind, een heldere lucht en boven het water mistflarden. Op 20 april jl. plaatste ik al een foto van deze ochtend. Twintig minuten later kwam de zon boven de boomtoppen. Gewoon magisch! Er lagen wat takjes en rommeltjes in het water, deze heb ik in PS verwijderd. Deze foto heb ik gemaakt met de Nikor 70-300m 1:4.5-5.6 G en Ik heb ook gebruik gemaakt van een grijsfilter.

Wat een heerlijkheid, géén wind en een heldere lucht op een vroege voorjaarsochtend, vlak voor zonsopkomst. Camera op statief met een grijsverloop filter voor de lens. Er lagen wat takjes en rommeltjes in het water maar dat heb ik in PS verwijderd.

Het was weer eens tijd om de Oisterwijkse vennen te bezoeken want de gagel kleurt momenteel fantastisch. Maar deze vennen bieden nog zoveel andere mogelijkheden dat ik het experimenteren met lange sluitertijden verder heb opgepakt. De foto bestaat dus uit een enkele belichting. Dit ven is al helemaal plat gefotografeerd. Maar door het spelen met lange sluitertijden lukte het toch nog om een originele plaat mee naar huis te nemen van dit fraaie plekje.

Vennetje met sneeuw in de winter.

Zonsopkomst op een mistige ochtend. Een prachtig moment, wat binnen een paar minuten weer voorbij was.

Roofvlieg met een andere vlieg tussen zijn poten. Aan de maaltijd dus. Zat bij een vennetje tussen de heide. Het is een Dioctria, maar verder durf ik niet te gaan.

Het was bijna windstil, maar eendjes die in dit vennetje voorbij zwommen zorgden voor een mooie rimpeling in het water.

Rust op Landgoed de Utrecht tijdens een mistige ochtend