Eindelijk na een heel weekend regen en storm is daar de zon en dan gaan gelijk de vleugels van de kleine parelmoer vlinder open. Met behulp van enkele paraplu's en reflectie schermen is het toch nog gelukt om enkele vlinders met de vleugels open te fotograferen..

Ik ben regelmatig met mijn archief bezig, waar bijna niet doorheen te worstelen is, maar dat is natuurlijk een luxe probleem. Van dit mooie vrouwtje (mijn lieveling libel) had ik 40 foto's gemaakt om volledig scherp te krijgen met een stack. Elke keer stink ik er weer in, wat door al die waterdruppeltjes, lichtverschillen in de breking van de belletjes krijgt een stack programma dat gewoon niet goed voor elkaar. Dus uiteindelijk maar 3 van de 40 beelden geruikt . Jammer genoeg is het lijfje dus niet scherp, maar de vleugels en de kop wel, dus missie toch wel geslaagd.

Deze schoonheid zat op een blaadje mooi te wezen. Maar heel even, voor ze weg fladderde.

Het is voor de meeuwen een varend buffet als de boot van en naar texel vaart....schreeuwen om een stukje brood dat door menig passagier word toe geworpen.

Dit Dambordje zat op een wel hele mooie plek. Ik heb me laten vertellen dat het een euphorbia soort is. In eerste instantie zag ik een andere vlinder op een euphobiasteel zitten. Maar dat was het toch niet helemaal. Toen ik eens goed om me heen keek zag ik deze zitten.

Deze foto is gemaakt met de vintage lens Oreston van Meyer Gorlitz. Bij een heel klein diafragma geeft deze lens een heerlijke sfeer. Bij deze foto heb ik het diafragma wat meer geknepen voor meer scherpte op de vlinder. Ook met een meer geknepen diafragma (weet niet meer precies welk F-getal) geeft deze lens een mooi effect. Daarnaast heb ik wat met de kleu geexperimenteerd zodat het naar zwart/wit neigt.

Meestal zoeken deze vlinders elkaar op en belanden ze met elkaar op margrieten bijvoorbeeld. Maar in een veld met heel veel margrieten hebben ze gewoon te veel keus en zitten/hangen ze vaak alleen. Maar ook dat is geen straf. Kijk geniet en oordeel zelf.

Dit vrouwtje zat op een paal te wachten op het mannetje die haar een visje kwam brengen...zodra hij in hij zicht kwam werd er dan ook luidskeel om geschreeuwd.

Gevlekte Witsnuitlibel neemt ff pauze

Mijn doel van deze dag was vogels in de regen, dat is gelukt in ieder geval. Deze grutto maakte van de gelegenheid gebruik om ook eens onder de vleugels de boel te wassen

De lepelaars zijn reeds geariveerd. Ze zijn druk bezig om nesten te bouwen om voor het nageslacht te zorgen. Dit alles is het teken dat de lente in aantocht is.

Ik heb al veel oaranjetipjes gefotografeert. Dit was echter de eerste en enige keer dat ik er drie bijelkaar vond. Ze zaten ook heel mooi evenwijdig voor een prachtig resultaat.

Ik kijk al weer met plezier uit naar warmere tijden. De vlinders laten zich dan weer van hun beste kant zien. Met een mooie bloem erbij krigen we dit soort situaties weer voorgespiegeld.

Klein geaderd witje op Kamille geloof ik. Hij zat daar wel heel mooi en door naar boven te fotograferen werd het een beetje highkey. Beetje ton sur ton.

Alleen is maar alleen. Met zijn allen is veel gezelliger en misschien ook veiliger. Dit groepje was onderweg naar een mooi plekje om een lekker maatltje op te lepelen.

One day i will fly away Dat is dan maar goed ook. Dit zijn namelijk halfgevlekte ééndagsvliegen. Wist u dat: Eéndagsvliegen tot de oudste nog levende gevleugelde insecten behoren. Ze vliegen namelijk al miljoenen jaren rond op onze mooie planeet. De naam ééndagsvlieg klinkt dan eigenlijk wel een beetje gek. De haften leven het grootste gedeelte onder water. Zodra ze uit het water komen zijn ze ten dode opgeschreven. Boven water kunnen ze namelijk niet meer eten. Voortplanting is de reden dat

Detail van de vleugels van een mannetjes (rode accenten) bandheidelibel, vroeg in de ochtend met dauw net na zonsopkomst.

Het is al weer een oude foto die ik eigenlijk nog nooit had geplaatst. Ik heb deze weer uit de oude doos gewist en onlangs weer nieuw leven ingeblazen.

Fantasie is de vogels in je hoofd uit hun kooi laten en kijken hoe ze door het luchtruim vliegen.

De lepelaars zijn ook weer druk bezig.

Deze juveniele Groene Specht, strekt zijn vleugels na een kort bad.

De dunne doorzichtige vleugel van de vlinder is bedekt met ontelbare microscopische schubjes die pigmenten bevatten. De vleugelkleur wordt vaak veroorzaakt door pigmenten, maar kan daarnaast ook worden beïnvloed door de rangschikking van de schubben van de vleugel. Ook de vorm van de schub kan het invallende licht op een opvallende manier terugkaatsen of iriseren. De patronen liggen vast in het DNA en worden steeds aan de volgende generatie doorgegeven. Schitterende schepping.

Twee oranjetipjes. Links het mannetje met de oranje vleugeltippen. Rechts het vrouwtje zonder de oranje tippen.

De ral kwam even uit de dekking om zijn vleugels te strekken. Verrassend was de tekening op de ondervleugel

Van harte gefeliciteerd Cor Bak, je fraaie foto "Netwerk" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd! 

Om de oorspronkelijke inzending van Cor te bewonderen: klik hier