Een rotspunt van minder dan 10cm steekt door de sneeuw waarin door de wind structuren zijn ontstaan. Door de laagstaande zon worden ze zichtbaar.

In de diepe sneeuw heeft het Rendier een lekker plukje rendiermos weten te vinden.

Op een dag dat het jammer genoeg was gaan dooien vielen de rotsen op door een rijplaagje. De temperatuur van de lucht was boven nul, de stenen natuurlijk nog IJskoud waardoor er een witte rijplaag op ontstond.

Nog een laatste foto voor het maandthema. Dit springstaartje liep over het ribbelige randje van een natte houten ladder, die in de tuin lag. Door het lage diafragma en tegenlicht lijkt het alsof hij over een glinsterende draad loopt. Witbalans aangepast om het blauw te versterken en contrast wat verhoogd. Het zwarte deel rechtsboven en de flare ben ik wat minder blij mee maar heb ik zo gelaten, wilde verder niets aan het originele beeld veranderen.

De harde wind had de losse sneeuw weggeblazen en in de onderliggende verijsde laag mooie patronen gemaakt.

De groene kleur in het noorderlicht ontstaat door botsingen van snelle deeltjes uit de zonnewind met zuurstofatomen in de atmosfeer op 100 - 250 km hoogte. De golflengte van het licht is 557,7 nm wat wij zien als groen. Op onze reis naar Finland deze winter hebben we alleen de eerste nacht mooi noorderlicht kunnen zien. Op https://youtu.be/soeymEyedqI staat een timelapse.

In werkelijkheid was het een mooi soort doorschijnend of vitrage-achtig gezicht dat de winterbeuken het vroege licht al op hun stammen kregen, terwijl de kale elsetakken, die ervoor waren, nog donker waren. Maar dat kwam niet uit op het eerste bestand. Het was op de originele opname nog een ongedefinieerde massa van onduidelijke takken en bomen. Daarom gezocht of een bewerking het beter uit kon laten komen. Wel is dit weer grafisch geworden. 105mm F13 1/400sec ISO250 Exp-3 01022025 11.51uur

Nog even een winterse foto. Opnieuw van het lijnenspel in het bomijs in plasjes op een zandweg.

Nu de lente er echt aan komt wil ik met deze nog even terug naar de eerste dagen van deze maand, de vriezeman gaf toen 's morgens nog een winters tintje. Vanuit ligschuiltentje.

Door het fiks bewegende water, ontstaat er een vrolijk kronkelende reflectie van de kale tak.

Het was nog vroeg op de avond, de zon was nog maar kort geleden onder gegaan en de sterren waren beperkt zichtbaar. Het noorderlicht kwam binnen en bewoog zich dansend boven de berg. Dit is een opname van slechts 1 sec belichting van dit schouwspel.

Met wat rijp in het gras is een haas best mooi. Jammer dat er nog steeds op gejaagd word door mensen (jagers) die dat leuk vinden en zeggen dat dat nodig is.

De winterse omstandigheden zijn alweer bijna voorbij, hier in het Noorden liggen nog wat restjes sneeuw. Maar ook dat zal morgen snel verdwijnen...

Het sneeuwde aardig toen ik op pad ging. Camera goed beschermd en toch wat foto's kunnen maken tijdens de sneeuwval, waaronder deze opname.

Dit roodborstje kwamen we in het bos tegen en fladderde van tak naar tak. Heel voorzichtig ben ik stapje voor stapje dichterbij gekomen en gelukkig bleef het beestje zitten. Het keek me recht in de lens aan. Altijd lastig om te fotograferen want je weet nooit wanneer ze wegvliegen.

Zeg schat,we zijn nu al een tijdje onderweg,denk je dat we nog water tegen komen,want ik begin behoorlijk koude voeten te krijgen.

Tijdens een wandeling zag ik aan de rand van een sloot die de hele dag in de schaduw zat nog bomijs. Naar huis en met camera opnieuw ernaartoe. Een brok ijs uit de sloot gehaald met blote handen (koud!) en op een roestbruin hek gelegd. Daar vervolgens de nodige foto's van gemaakt. Boer en boerin kwamen argwanend vragen wat ik daar deed.

Een mooi stukje bomijs op een zandpad. Glazige vormen in zand waaronder een ijslepel.

Het was eerst nog mistig in de Biesbosch maar bij zonsopkomst was de mist alweer verdwenen

Dit is een foto die al een tijdje in het archief zit, ik heb er regelmatig al eens wat aan gesleuteld omdat hij me wel steeds een beetje raakt. Nu met het nieuwe maandthema deel ik hem graag. Persoonlijk vind ik het lijfje iets te soft en te weinig scherpte hebben door het vogeltje in actie.

Het is een vrieskoude ochtend, en er hangt mist over de berijmde weilanden. Bij een wak in de brede sloot zwemmen een groepje krakeenden. De zon is er ook - en tegenlicht - oogverblindend. Ik ga er rustig bij zitten, op de rand van het fietspad, en probeer wat beelden te maken. Iets moet hen hebben doen schrikken want plots - als uit het niets - gaan de krakeenden allemaal tegelijk op de vleugels... het water achter hen opspattend en sprankelend in de ochtend zon. Klikken maar!

Er viel eerst smeltende sneeuw die ochtend die overging in sneeuw, tegen de middag was alles weer gesmolten en had ik terug een groene achtergrond. Vanuit schuiltentje.

Het water stroomt terug naar de zee via een geultje en waarbij zich ook nog wat schuim bevindt. Gemaakt net na zonsondergang op een winterse dag.

Prachtige omstandigheden, mist rijp en een zonnetje, dan is er altijd wat moois te vinden. Dit swingend groepje bomen past wat mij betreft helemaal in het thema van de maand.

Op een van die weinige dagen dat het (in delen van het land) een beetje winters was met aanvriezende mist en rijp op de Posbank dit beeld kunnen maken. Altijd goed kijken naar je positie om de komen tot de beste compositie en, zoveel als mogelijk is, vrijstaande bomen.

Heerlijk op de veluwe van een paar winterse dagen mogen genieten. Vooral de ochtenden in combinatie met mist leverde mooie plaatjes op. De dode boom in deze foto zorgt voor een mooi contrast met de rijp.

Deze twee oude eikenbomen staan midden in het veld. Het zijn daardoor echte blikvangers. Onder alle omstandigheden zijn ze mooi en het fotograferen waard. Maar zo bedekt met rijp en in de mist, waardoor als vanzelf een low contrast beeld ontstaat zijn ze op hun mooist. Sprookjesachtig mooi.

Je waant je even in een andere wereld wanneer je in dit gebied terechtkomt. Jaren geleden werden de bomen beschadigd door een brand, nu zijn ze het stille geheugen van wat er zich toen afspeelde. Tijdens het bewerken merkte ik dat de omzetting naar zwart-wit mijn gevoel van het moment mooi weergaf.

Mist, grijs, kou, kaal, twee bomen, leegte, stilte. Dit ervoer ik tijdens mijn flinke wandeling in onze omgeving. Van mij dus een heel andere foto dan normaal. Gemaakt met de telefoon. Ik denk dat ik de sfeer zo goed heb vastgelegd.

Net als in het afgelopen jaar gaan we ook deze winter weer struinen door de duinen, en natuurlijk gaat de camera mee! 

Ga je mee naar de Amsterdamse Waterleidingduinen op zaterdag 8 februari?

Alle info vind je hier