Er zijn verschillende redenen waarom olifanten hun slurf soms opkrullen: als communicatie (speelsheid, agressie), bescherming (slagtanden tonen bij gevaar) of voor fijnmazige taken zoals het plukken van blaadjes.

De gevlekte boomeekhoorn leeft in Midden-Amerika en is een redelijk grote soort. De relatief grote borstelige staart is met 30 cm ongeveer net zo lang als het beestje zelf (bron: Wikipedia).

Al heel wat Eekhoorntjesbrood was verdwenen maar nu heb ik de dader op heterdaad betrapt. Deze had de ogen groter dan de mond ( bek ).

Nog een foto van lang geleden, Een edelhert dat in sterk tegenlicht komt aanlopen waardoor het stof en de vliegen om het dier worden geaccentueerd.

Vanwege de droogte kon ik onderaan de dijk mijn schuiltent neerzetten, dit heb ik voor het laatst kunnen doen in 2018. Ik heb een filmpje kunnen maken van een wassende bever, ontmoeting met de waterral en de kleine plevieren waar ik me bijna elke ochtend mee kon vermaken. Tenslotte kwam er ook nog een jonge scholekster langs, maar het meest bijzonder waren de reeën, die plotseling uit het riet tevoorschijn kwamen. Ik heb een mooie serie kunnen maken op deze voor mij gedenkwaardige dag.

Tijdens een boottocht kwam een groepje tuimelaars ons eens bekijken. Hoe harder de boot ging varen hoe meer plezier ze leken te hebben. Ze hielden ons moeiteloos bij, bleven een tijd meezwemmen en kwamen telkens vlak bij de boot boven. De foto is samengesteld uit drie foto's uit dezelfde reeks (binnen enkele seconden gemaakt) om de compositie wat te verbeteren, de dolfijnen bovenin kwamen net wat later boven dan het groepje onder.

DDN organiseerde een fotodag Boerenglop bij Ronald en Ina Bergkamp. Ronald heeft naast een grootte tuin ook een comfortabele fotohut gebouwd. Om de beurt mochten we gebruik maken van deze hut. De eekhoorns kwamen regelmatig langs om een nootje te pikken.

Sinds ik een nieuwe camera heb lijken de Hazen mij op te zoeken. Ook deze kwam naast de auto zitten i.p.v. weg te rennen. Uiteraard geen bezwaar tegen.

Nog een laatste plaatje van de wilde zwijnen van mei. Naarmate de zon zakte ontstonden allerlei spotlights, lastig maar toen dit zwijn in de spotlight ging staan was het ook wel weer gaaf.

Sinds ik een nieuwe camera heb lijken de Hazen mij op te zoeken. Ook deze kwam naast de auto zitten i.p.v. weg te rennen. Uiteraard geen bezwaar tegen.

Legt het linkse Haas nu de oren plat in de nek als een kat?

Heerlijk ontspannend genieten van het gras en het samen zijjn.

Ik blijf nog even doorgaan met de zwijntjes (bijna klaar). Vaak zie je de volwassen dieren met groot gemak flinke takken opzij gooien met hun neus. Deze frisling was druk aan het oefenen met een wat bescheidener tak. Weer in de drukte van het bos, met lastig licht maar het hoort er ook wel bij. 'gemanipuleerd beeld' omdat het dier in de achtergrond heel dicht bij de rand zat en het me niet lukte er een goede compositie van te maken. Dus dan maar een randje er bij gemaakt met 'generatief vullen'

Met een eikenblad als ooglapje speelt deze frisling voor piraat

Een grote groep wilde zwijnen was aan het foerageren op een plek tussen hoog gras waar fotografisch niets te halen was. Ik heb gegokt waar ze naar toe zouden gaan en ben daar op een bospad gaan wachten. De gok pakte goed uit en ik heb zeker een uur tussen de zwijnen gestaan. Deze dame is eens goed aan het kijken wat daar nu op het pad staat, ze hadden me wel door maar bleven rustig hun gang gaan. Een fijne ontmoeting!

In de late namiddag wandelden deze drie zebra's op het rode pad in het nationaal park Tarangire in Tanzania.

Het haas verzorgt de achterpoten zorgvuldig. Ze moeten het van rennen hebben.

Naast de nodige vogels kun je ook de Rode eekhoorn aantreffen in het Zandhove bos. Deze zit lekker in het lentezonnetje.

Tijdens de fotowandeling nog wat Damherten gezien, deze geweidrager stond bovenop een heuvel, helaas tussen de begroeiing, dus ook wel weer een uitdaging.

Dit ongeveer 8 weken oude zeehondje lag rustig op het strand in IJmuiden. Aan het spoor op het zand te zien had hij zich al een tijdje langs de waterlijn voortbewogen. De dierenambulance stond erbij, gebeld door iemand die dacht dat het beestje ziek was of verlaten. Volgens de mannen bij de ambulance echter was het beestje kerngezond en worden ze op een leeftijd van ongeveer 4 weken (volgens wikipedia na ongeveer 3 weken) door hun moeder alleen gelaten.

Voorzichtig neemt de eekhoorn een klein slokje water. Het gladde water reflecteert de slok

Gisteren weer eens een bezoek gebracht aan de Siberische grondeekhoorns. Wat een leuke beestjes zijn dat, je krijgt er geen genoegen van. Ze waren druk in de weer om hun voedsel voorraden voor de winter bij te vullen.

Een jong konijntje dat even komt piepen tussen de lamsoor door. Het nazomers zonnetje zorgde hierbij voor de warme sfeer terwijl het haasje rustig verder knabbelde aan de lamsoorplantjes.

Deze zeehond zwom voorbij met een blik alsof hij wilde zeggen dat hij me wel in de gaten hield terwijl ik best op een afstandje stond en hij niks te vrezen had van mij.

Tijdens een laatavond gamedrive keek deze jonge Kob (Kobus kob) ons nieuwsgierig aan

Tsja; grondeekhoorn... deze zat minutenlang op een hoogte van 2,5 meter dromerig voor zich uit te kijken. Foto gemaakt waar wat takjes voor het beeld door bewogen. De achtergrond was origineel nogal hard groen; die kleurtoon heb ik wat verzacht. Dit samen zorgde voor een wat dromerig beeld. Wel fijn dat er ook es een eekhoorn stilzat, want ze zijn echt supersnel.

Dit konijntje liep samen met moeder en 4 broertjes/zusjes op het grasveld bij een flat. Deze had al snel door dat gras voor alledag is, en deze plant (denk aan paardenbloem) extra lekker. Ik stond hier op een trap level parkeergarage zodat ik op ooghoogte kon komen uitkijkend over de weg langs het grasveld. Het konijntje hield me goed in de gaten.

Lukte mij tot nu toe nog nooit een sprong Reeën allemaal scherp te krijgen.

Vandaag deze muskusrat met voedsel, waarschijnlijk voor zijn jongen, gefotografeerd bij de Groene Jonker.

De laatste paar jaren bijna geen Rosse Woelmuizen meer waargenomen in het bos. Soms zie je uit je ooghoek iets bewegen en zowaar toch weer een Rosse Woelmuis. Waar de vogels soms met voer morsen zijn ze als kippen erbij. Het zijn echte klimmers maar deze was al weer in de afdaling. Had het geluk dat deze een Pitstop of een black-out had want ze zijn razendsnel.