Een kenmerk van focus-stacking is dat je achteraf niet weet of hier twee blauwe torretjes lopen of dat hetzelfde torretje twee keer scherp in beeld is gekomen bij opeenvolgende opnamen.

Als verse broodjes in een mandje van de warme bakker.

Zoals in een eerder gepubliceerd artikeltje werd beschreven draagt het vrouwtje van deze spinnensoort haar eitjes een tijd in een eicocon in haar kaken met zich mee. Kort voor het moment van uitkomen van de eitjes weeft ze een koepelvormig web waarin ze de cocon ophangt. Een cocon kan wel 300 jongen bevatten die nog een tijd door de moeder bewaakt worden.

Foeragerend op Blauwe knoop. Bij het fotograferen van vlinders is het vaak de vraag waar je op moet scherpstellen, op de ogen of op de vleugels. En stacken is meestal niet mogelijk vanwege de bewegelijkheid van het object.

Meestal wordt de Tijgerspin van bovenaf gezien en gefotografeerd, maar ook van onderen is ze best wel mooi toch? In ieder geval zie je nu ook de spintepel en een spindraad die daaruit komt. Als we zien dat ze nu maar aan een paar dunne draadjes hangt kunnen we begrijpen dat spindraden sterker zijn dan ijzerdraad.

"Zal ik nu een nieuw web maken of spin ik een cocon voor mijn eitjes?" Gelukkig heeft ze geen verfrommelde prooi in haar kaken want dat vind ik altijd zo'n slordig gezicht. De paarse vlekken in de achtergrond zijn bloempjes van de Blauwe knoop. Het is een stack van acht opnamen. Het was al schemerdonker, ik dacht dus dat het niet zou lukken. Wel windstil.

Het was een bijzonder geslaagde fotodag in het mooie natuurparadijs van Edo van Uchelen. Weinig wind, niet teveel hard licht, veel Boomkikkers en andere interessante objecten en lekkere, rijk gevulde tomatensoep. Een dag om te memoreren en te herhalen.

Aangevuld met rode oogjes.