De Reuzenzwam (Meripilus giganteus) is inderdaad een joekel van een zwam van meer dan 50 cm doorsnede die uit een groot aantal platte hoeden bestaat. De soort parasiteert vooral op loofbomen waar ze “witrot” veroorzaakt. In een gevorderd stadium kan het wortelstelsel van de boom dusdanig broos worden dat de boom omvalt. Vanwege de rommelige vorm is het In fotografisch opzicht een lastige soort vandaar dat ik er wat dieper ingedoken ben om er een detail uit te halen.

Deze Europese Hoornaar zat in de grill van mijn auto, van het lijf was niet veel meer van over maar de kop die was nog wel goed en daar heb ik deze macro foto van gemaakt.

Na een goede tijd in de modder van de polders te hebben gelegen, waren er twee Grutto's die me wel vertrouwde. Soms kwamen ze tot een metertje of 3! Zo dicht ook dat ze volledig ingezoomd niet meer helemaal in beeld paste. Een van de leukste foto's die ik toen heb kunnen maken vindt ik dit portretje. Door de toch ietwat ongewone houding met het hoofd naar mij toegedraaid is het net alsof deze vriendelijke Grutto even hallo komt zeggen! :D

In het Nationalpark Muritz een onverwachte ontmoeting met een wilde vos, zeer dicht naast de auto opzoek naar muizen, gaf mij de kans om portretjes te schieten. Een zeer leuke ontmoeting. We hebben dezelfde vos nog 1 keer verder weg op het veld gezien

Ik zat in het bos om heel wat anders te fotograferen ik hoorde op een gegeven moment wat geritsel en toen zag ik deze fazant op nog geen twee meter afstand tevoorschijn komen, een geluksmomentje.

Hierbij heb ik gebruik gemaakt van Focus Bracketing van 60 foto's en samengesteld met Helicon Focus daarna door Photoshop 2022 gehaald. Olympus OM-D E-M1 Mark III, Olympus M. Zuiko 60mm f2.8 Macro, Raynox 250 Licht: alleen daglicht Statief: heel simpel de salontafel.

de oogjes van een bidsprinkhaantje in dit geval de hymenopus coronatus in gewoon hollands ..orchidee bidsprinkhaan...

Elk jaar opnieuw op dezelfde plek, op dezelfde omgevallen boom.

Deze jonge Mycena's groeiden op een takje wat we om te fotograferen verplaatst hebben naar een makkelijker plekje.

Een Warrelknoest ofwel Tuber lignosum is een woekering van weefsel die kan ontstaan doordat een boom een verwonding heeft opgelopen, bijvoorbeeld door een in de boom geslagen spijker of een afgebroken tak. Het hout dat uit warrels kan worden gewonnen scheurt door zijn grillige structuur minder gauw en wordt wel gebruikt in exclusieve toepassingen zoals in luxe auto’s en meubels. Ik vond deze warrel in een reeds half vermolmde stronk van een eik. Een stack van een stuk of 10 opnamen.

Met mijn nieuwe filter van Topaz (sharpen) verscherpt.

Wat hierin verdwijnt zien we nooit meer terug.

Uit het hout van een oude boomstronk omhoog.

Een stack van zeven opnamen.

"Wie beleefd is, wordt overal wel ontvangen"

Een kenmerk van focus-stacking is dat je achteraf niet weet of hier twee blauwe torretjes lopen of dat hetzelfde torretje twee keer scherp in beeld is gekomen bij opeenvolgende opnamen.

Een bejaarde Paardenbijter in de herfst.

Determinatie van paddenstoelen is vaak lastig maar ik hoop dat deze juist is. Een stack van zeven. Maar wat mij zelf ergert is dat de scherpte naar rechts wegloopt.

Rood en groen geaderd

Geweizwammetjes stralen naar mijn gevoel altijd iets van hulpeloosheid uit.

Als verse broodjes in een mandje van de warme bakker.

"Zo probeer ik het droog te houden."

Oranje boven, onder, links en rechts

De Stinkzwam begint zijn bestaan als Duivelsei of Heksenei. Op deze doorsnede zien we de donkergroene sporenlaag die later de kop van de zwam zal sieren en die vliegen, aangelokt door de lijkengeur als voedsel zal dienen.

Even rusten in het gras. Een stack van drie opnamen,

De Blauwe knoop is een laat bloeiende plant en daarmee een welkome voedselbron voor vlinders in de nazomer. Helaas is stacken meestal niet mogelijk omdat de vlinders tijdens het foerageren veel te bewegelijk zijn.

Het witje moet behoorlijk zijn best doen om hier nog wat eetbaars uit te halen.

Op de achtergrond de gele vruchtdragende katjes van de Wilde gagel. Een stack van drie opnamen.

Zoals in een eerder gepubliceerd artikeltje werd beschreven draagt het vrouwtje van deze spinnensoort haar eitjes een tijd in een eicocon in haar kaken met zich mee. Kort voor het moment van uitkomen van de eitjes weeft ze een koepelvormig web waarin ze de cocon ophangt. Een cocon kan wel 300 jongen bevatten die nog een tijd door de moeder bewaakt worden.

Op Kattenstaart. Deze zomer meerdere exemplaren van de interessante soort gezien maar nooit een mannetje. Merkwaardig toch.