De pygmee inktvis, slechts een paar millimeter groot. Ze hebben een soort plakrand op de rug waarmee ze zich onder blaadjes, wier of andere dingen. Niet te vinden, dat doet de gids voor je. Daarna kan je ze zelf wel vinden als je heel goed kijkt.

De Hairy octopus.....zeer zeldzaam. Een van de weinige keren dat de duikgids compleet uit zijn dak ging toen hij dit beest vond. De structuur, onderdeel van de huid van de octopus, lijkt net op gras en wier. En is zo goed gecamoufleerd. De gids vond hem, en ik maakte maar wat foto's, ik had geen idee wat ik zag. Inzoomen op de foto, en pas toe ontdekte ik het oog van de octopus ;-). Daarna kon ik deze foto maken. Vervolgens schoot de octopus er vandoor in het wier en gras, niet meer te vinden.

Net terug van een mooie duikvakantie in Indonesië. Veel gezien, waaronder deze decorator crab. De krab vermomd zich door de hydropoliep, waarin hij verschuilt, op zich te plakken. Bijna niet te zien. Wij hadden gelukkig goede gidsen die ons dit dier en vele andere hebben laten zien.

Inmiddels zijn er volop baby sepia's te zien, maar in augustus zwommen de ouders nog volop rond om de eieren af te zetten. Zoals deze op de foto, vrij zwemmend in de Oosterschelde.

Ze komen massaal voor in Zeeland, Zee anemonen. Je besteedt er eigenlijk geen aandacht aan. Tot dat een foto van dichtbij maakt, dan valt op hoe mooi gekleurd ze zijn. Deze is niet zo groot, en centimeter of 7 a 8 lang.

Het is weer sepiatijd in de Oosterschelde. Sommige zetten nog eieren af, en de eerste jonge sepia's zijn geboren. Deze sepia (zo'n 20 cm groot) kwam naar mij toe gezwommen en bleef vlak voor mij hangen. Ik stak voorzichtig mijn hand uit, waarop de sepia met zijn tentakels mijn vingers aanraakte. Alsof de sepia contact zocht. Mooi moment. Daarna bleef de sepia voor mij hangen en kon ik een aantal foto's maken waaronder deze.

Een van de fraaiste naaktslakken in Zeeland, het Gestippeld Mosdierslakje. Afgelopen jaren een zeldzame verschijning, dit jaar komt dit slakje massaal op sommige duikplaatsen. Blijft altijd mooi te zien hoe soorten per seizoen afwisselend exploderen en dan weer verminderen. Zo blijft het duiken altijd interessant.

Eergisteren weer een dagje bij de IJsvogels geweest. Ze wilden niet echt meewerken. 's ochtends wat activiteit 's middag nauwelijks, ook is er een jong mannetje die de boel verstoord. Dus 2 mannetjes en 1 vrouwtje.

De Botervis, een lang en dunne vis van zo'n 20 centimeter lang. Heet zo vanwege zijn zeer glibberige huid. Vaak schuw, maar deze stak zijn hoofd uit zijn schuilplaats. Het flitslicht viel mooi op het oog (exif geeft altijd 'no flash fired' aan, maar ik flits altijd onder water).

Nee, geen tropische naaktslak dit fraai gekleurde dier. Een naaktslak uit onze eigen Oosterschelde. Op dit moment zitten er veel op sommige duikplaatsen, je kan er tientallen per duik vinden. Groot zijn ze niet, meestal een paar centimeter.

Volgens mij is dit de veranderlijke steurgarnaal (ze lijken op elkaar die garnalen, soms lastig te determineren). Ze zijn niet groot (circa 2 centimeter) en nemen de kleur aan van hun omgeving waardoor ze lastig te zien zijn. En het heeft ze daarom de naam veranderlijke steurgarnaal gegeven, vanwege de steeds veranderende kleur.

Iets opgelicht en groenzweem verminderd. In de winter en vroege voorjaar kan je de snotolf vinden in de Oosterschelde. Een echt koud water vis. Deze was zo'n 40 cm groot. Met de zuignap onderaan zijn lichaam heeft deze snotolf zich vastgezet op het wierblad.

Zeester in de Grevelingen.

Een enorme school vis onder water in Lanzarote. Op sommige plekken ziet de visstand er gelukkig nog goed uit.

Vanaf medio dit jaar tot en met oktober zijn er veel zeepaardjes gezien. Ik heb er in de Oosterschelde nog nooit zoveel gezien als in 2022, op een duiklocatie zaten er wel 4. Er waren duikplekken waar wel 13 zeepaardjes tegelijk zaten. Dit zeepaardje zwom van het ene takje naar het andere takje. Dit zeepaardje was niet groot, maximaal 10 centimeter van kop tot uiteinde van de staart. Aangezien de staart meestal gekruld is om het takje waar ze zitten ogen ze een stuk kleiner.

Na een aantal weken komen de jonge sepia's uit het ei. Hoewel ze klein zijn, deze op de foto is een paar centimeter groot, zijn het meteen kopieën van hun ouders. Ze hebben al volop pigmentvlekken, en ook hun tentakeltjes doen ze fier omhoog. Als ze zo'n 15 a 20 centimeter groot zijn in het najaar verlaten ze de Oosterschelde om er twee jaar later weer terug te komen.

Als de sepiola's minder zichtbaar worden dan is hun grotere familielid de sepia (circa 40 cm groot) weer vaker te zien. Mei en juni zijn de maanden waarin sepia's paren en hun eieren afzetten. Hoewel de afgelopen jaren ook sprake is van een tweede golf in augustus. Op de foto zie je het vrouwtje de eitjes afzetten (de zwarte druifvormige eieren aan de voorkant van de tentakels). Daarbij goed in de gaten gehouden door het mannetje, want de concurrentie om de vrouwtjes is soms fel onderwater.

In de lente zijn de sepiola's weer beter te zien. De sepiola is een dwerginktvis en wordt vaak niet groter dan een centimeter of 5. Het is een van de drie inktvis soorten die in Zeeland voorkomen (naast de sepia en de pijlinktvis). Ze leven op de zachte bodem, zodat ze zich snel kunnen ingraven als er gevaar is.

2022 was een mooi duikjaar. Het begon in het vroege voorjaar. Het water is dan nog fris (net onder de 10 graden). Kou is waar de Snotolf juist dol op is. Deze tropisch gekleurde vis zie je alleen in de winter en begin van de lente. Het zicht in de Oosterschelde was prima zoals je op de foto kan zien. De snotolf zet in deze periode zijn eitjes af die worden bewaakt door het mannetje. Dit mannetje probeerde onze aandacht van het nest af te leiden. Na een paar foto's maar met rust gelaten.

2022 was een goed zeepaardjes jaar in de Oosterschelde. Dit is een van de velen die ik heb gezien.

Dit jaar was een goed zeepaardjes jaar. Op meerdere duikplaatsen zijn ze gezien. Waar de afgelopen jaren misschien 1 a 2 zeepaardjes per duiklocatie werden gezien waren er dit jaar soms wel 5 a 6 zeepaardjes. Dit zeepaardje is gefotografeerd op een duikplaats op het eiland Tholen.

Sepia's (inktvissoort) zijn intelligente dieren. Deze twee blijven mij 5 minuten lang aankijken, alsof ze nieuwsgierig zijn wie dat rare wezen is met een onderwater fotocamera.

Zeepaardjes, altijd goed verborgen. Dit kleine zeepaardje (circa 4 centimeter groot) zat in een grote bos met wier in de Oosterschelde. Mijn duikbuddy Lianna had een scherp ook, en ik de ow-camera.

Niet elke keer als de IJsvogel duikt komt hij met een visje boven, het gaat vaak een keertje mis!

Als de sepia's uit het ei komen zijn het meteen kopieen van hun ouders. Alleen een stuk kleiner. Volwassen sepia's zijn iets van 30 centimeter groot. Net uit het ei zijn sepia's nog geen centimeter groot. Deze was een centimeter of 3. Mooi gelegen naast een kokerworm (links bovenin).

Het voorjaar en de zomer is de periode waarin sepia's naar de Oosterschelde komen om te paren. Soms in grote groepen zoals hier op de foto (er zwommen nog 4 sepia's buiten het beeld). Rechts van het midden zet het vrouwtje de eitjes af (de zwarte en enkele wit druifvormige eieren) aan het stokje, goed bewaakt door het mannetje. De concurrerende andere mannetjes zwemmen er vlak naast. Op de voorgrond nog 2 zee anemonen te zien. Een typisch onderwater tafereel in de Oosterschelde.

In mei-juni komen de sepia´s (ze heten ook wel zeekatten) naar de Oosterschelde om te paren. Het vrouwtje zet de eieren af aan wieren en stenen. Ook aan wilgentakken die door duikers worden neergezet, zoals op deze foto te zien is. De sepia omstrengelt de tak en plakt het ei erop. Een paar weken later komen de jonge sepia's uit het ei.

Een Adelaarsrog op zoek naar eten op een ondiepe zandvlakte op Bonaire. Meestal zie je ze dieper en zijn ze schuw. Deze vond ons duikers wel interessant en kwam met een boog naar ons toe gezwommen.

In de Nederlandse waterwereld zitten veel mooie en bijzondere soorten. Waaronder Zeepaardjes. Met het langzaam warmer wordende water komen Zeepaardjes steeds vaker in Nederland voor, jaarlijks worden ze gezien door duikers. Nederland is de noordelijke grens van het verspreidingsgebied van Zeepaardjes.

Naast sepiola's is er ook een ander inktvis goed te zien in de Oosterschelde. De sepia ofwel de zeekat. En als jij je afvraagt hoe ze kleine sepia's maken; nou zo dus. Boven de wier/zeesla bodem geeft het mannetjes een spermapakket aan het vrouwtje door via verstrengeling met hun tentakels. Het ging zo snel dat ik niet weet wie het mannetje is en wie het vrouwtje. Het zicht was niet super goed, veel alg een zweefvuil in het wate. Dat zie je terug aan de vlekjes in de onderste helft van de foto.