Ondanks 26 jaar lang duiken had ik nog nooit een Manta rog gezien. Afgelopen november in Raja Ampat was er gelukkig een manta aanwezig op de zoveelste duikplek de afgelopen jaren met vergelijkbare namen zoals Manta reef ;-). Deze Oceanic Manta is iets van 3,5 a 4 meter lang over de lengte van de vleugels. Flitsen op deze grotere afstand onder water werkt niet. Gelukkig was het relatief ondiep en zie je nog iets van de kleuren terug.

Het Denise pygmee zeepaardje, een relatief zeldzaam pygmee zeepaardje soort. Pygmee zeepaardjes leven in grote waaierkoralen, waar ze perfect op lijken. Inclusief het staartje zijn ze niet groter dan 2,5 centimeter. Gekruld met de staart om een takje van het waaierkoraal zijn ze niet groter dan 1 a 1,5 centimeter. Zonder lokale duikgids niet te vinden. De gids wees het mij aan, maar het duurde nog 10 seconden voordat ik het zeepaardje zag. Dan nog door de lens zoeken om het terug te vinden.

De sepia's die een paar weken geleden uit het ei zijn gekomen, zijn inmiddels al weer een stuk groter. Zo'n 15 a 20 centimeter. Deze lag in sliert zeesla, parmantig met de tentakels omhoog.

Rond deze tijd zit de Oosterschelde vol met jonge sepia's. In het voorjaar zetten de ouders de eieren af. Twee maanden later komen ze uit het ei. In augustus en september zijn de kleine sepia's volop te zien. Tientallen zagen we er tijdens deze duik, Waaronder deze. Op gegeven moment zijn mijn buddy en ik gestopt met tellen.

Deze Zeenaald zat verscholen tussen het spons, maar draaide net met het linkeroog (voor de zeenaald rechts ;-) naar mij toe.

Rond deze tijd van het jaar komen de sepia's uit het ei dat de ouders twee maanden geleden hebben afgezet. Deze sepia was zo'n 5 centimeter groot. Meteen een kopie van de ouders.

Een grazende schildpas op het zeegras in Marsa Alam, Egypte. Vaak te vinden in zandbaaien met zeegras, een lekker maaltje voor de schildpad. Bij de schildpad zie je twee Remora's; een vis met een hechtschijf op de kap waarmee de vis zich vasthecht aan schilpadden, haaien en dolfijnen. Zo liften de vissen mee en besparen ze energie. In ruil houden ze de gastheer/vrouw vrij van parasieten.

In Egypte doken we langs het rif toen plotsklaps een school zilverachtige vissen aankwam. Voor we het wisten zaten we midden in deze grote school. Continue de bek open, waarschijnlijk om het plankton uit het water te filteren voor voedsel. Een mooi gezicht.

Nu met meer contrast. Ook dit jaar weer veel zeepaardjes aanwezig in de Oosterschelde. Soms zijn ze goed verborgen, deze kwam onverwacht aan de onderkant van een sepia stok te voorschijn.

Zeepaardjes worden steeds vaker gezien in de Oosterschelde. Gisteren vond ik er in 1 duik maar liefst 4. Twee daarvan zaten bij elkaar en begonnen een soort dansje te doen. Enorm beweeglijk de zeepaardjes gingen alle kanten behalve bij elkaar ;-) Op de foto steeds maar 1 zeepaardje scherp zoals deze. Geen idee wat het dansje inhield, wellicht een parings- of begroetingsdansje? Zeepaardjes zijn monogaam en vormen vaak een duo voor het leven. Bijzonder om te zien in onze Oosterschelde.

De afgelopen maanden waren er weer volop sepia's in de Oosterschelde. Om het de sepia makkelijk te maken plaatsen veel duiken zogenaamde Sepia rekjes. Dunne houten stokken waar de sepia's makkelijk de eieren op kunnen afzetten. De stokken zie je achter de sepia. Een nieuwsgierige oorkwal kijkt mee.

Brede Ringsprietslakken zie je veel in het voorjaar in de Oosterschelde. Ze leven van poliepen, zoals dit bessenwier. Je ziet de bek van de slak om de wierdraadje heen. Eet smakelijk.

Spookfluitvissen zitten in de delfde familie als Zeenaalden en Zeepaardjes. Deze zwom tussen wat plankton/alg dat je als ronde cirkeltjes opgelicht ziet. Maar past op de foto wel bij de bont gekleurde spookfluitvis

Ontmoeting met een snoek in het Bronsbergenmeer bij Zutphen.

Een Pygmee Zeepaardje, en klein zijn ze. Niet groter dan de nagel van je pink. En goed gecamoufleerd, ze lijken precies op het zachte koraal waarin ze zitten. Zonder gids niet te vinden, die vinden er dan ook meteen drie in een stuk zacht koraal ;-)

In de winter en het voorjaar zijn er Snotolven te zien in de Oosterschelde. Ondanks de tropisch aandoende kleuren is het een echte koud water vis. Zodra het voorjaar richting de zomer gaat en water warmer wordt vertrekt deze vis weer. De jonge Snotolven groeien op in het relatief warme water. Deze foto is van een paar jaar geleden.

De lente begint ook langzaam aan onderwater in de Oosterschelde. Het vaker voorkomen van de Brede Ringsprietslakken is daar een teken van. Deze slak zat op een wierstreng heen en weer te deinen. Zo'n 5 a 6 centimeter groot.

Op het lavazand in Indonesie groeien soms wat sponstakken. In een daarvan zaten twee kleine sepia's. Uit niets begonnen ze met paren. Ze verstrengelen hun tentakels waarbij het mannetje het sperma pakket overbrengt naar het vrouwtje.

Ook 2023 was een goed zeepaardjes jaar. Op vele duikplaatsen in de Oosterschelder zijn door duikers zeepaardjes gezien. Ook ik had het geluk er een paar te vinden, waaronder deze. Twee zeepaardjes zaten een aantal weken lang op ongeveer dezelfde plek en waren daardoor makkelijk terug te vinden.

De pygmee inktvis, slechts een paar millimeter groot. Ze hebben een soort plakrand op de rug waarmee ze zich onder blaadjes, wier of andere dingen. Niet te vinden, dat doet de gids voor je. Daarna kan je ze zelf wel vinden als je heel goed kijkt.

De Hairy octopus.....zeer zeldzaam. Een van de weinige keren dat de duikgids compleet uit zijn dak ging toen hij dit beest vond. De structuur, onderdeel van de huid van de octopus, lijkt net op gras en wier. En is zo goed gecamoufleerd. De gids vond hem, en ik maakte maar wat foto's, ik had geen idee wat ik zag. Inzoomen op de foto, en pas toe ontdekte ik het oog van de octopus ;-). Daarna kon ik deze foto maken. Vervolgens schoot de octopus er vandoor in het wier en gras, niet meer te vinden.

Net terug van een mooie duikvakantie in Indonesië. Veel gezien, waaronder deze decorator crab. De krab vermomd zich door de hydropoliep, waarin hij verschuilt, op zich te plakken. Bijna niet te zien. Wij hadden gelukkig goede gidsen die ons dit dier en vele andere hebben laten zien.

Inmiddels zijn er volop baby sepia's te zien, maar in augustus zwommen de ouders nog volop rond om de eieren af te zetten. Zoals deze op de foto, vrij zwemmend in de Oosterschelde.

Ze komen massaal voor in Zeeland, Zee anemonen. Je besteedt er eigenlijk geen aandacht aan. Tot dat een foto van dichtbij maakt, dan valt op hoe mooi gekleurd ze zijn. Deze is niet zo groot, en centimeter of 7 a 8 lang.

Het is weer sepiatijd in de Oosterschelde. Sommige zetten nog eieren af, en de eerste jonge sepia's zijn geboren. Deze sepia (zo'n 20 cm groot) kwam naar mij toe gezwommen en bleef vlak voor mij hangen. Ik stak voorzichtig mijn hand uit, waarop de sepia met zijn tentakels mijn vingers aanraakte. Alsof de sepia contact zocht. Mooi moment. Daarna bleef de sepia voor mij hangen en kon ik een aantal foto's maken waaronder deze.

Een van de fraaiste naaktslakken in Zeeland, het Gestippeld Mosdierslakje. Afgelopen jaren een zeldzame verschijning, dit jaar komt dit slakje massaal op sommige duikplaatsen. Blijft altijd mooi te zien hoe soorten per seizoen afwisselend exploderen en dan weer verminderen. Zo blijft het duiken altijd interessant.

Eergisteren weer een dagje bij de IJsvogels geweest. Ze wilden niet echt meewerken. 's ochtends wat activiteit 's middag nauwelijks, ook is er een jong mannetje die de boel verstoord. Dus 2 mannetjes en 1 vrouwtje.

De Botervis, een lang en dunne vis van zo'n 20 centimeter lang. Heet zo vanwege zijn zeer glibberige huid. Vaak schuw, maar deze stak zijn hoofd uit zijn schuilplaats. Het flitslicht viel mooi op het oog (exif geeft altijd 'no flash fired' aan, maar ik flits altijd onder water).

Nee, geen tropische naaktslak dit fraai gekleurde dier. Een naaktslak uit onze eigen Oosterschelde. Op dit moment zitten er veel op sommige duikplaatsen, je kan er tientallen per duik vinden. Groot zijn ze niet, meestal een paar centimeter.

Volgens mij is dit de veranderlijke steurgarnaal (ze lijken op elkaar die garnalen, soms lastig te determineren). Ze zijn niet groot (circa 2 centimeter) en nemen de kleur aan van hun omgeving waardoor ze lastig te zien zijn. En het heeft ze daarom de naam veranderlijke steurgarnaal gegeven, vanwege de steeds veranderende kleur.