Nadat ik wat onderhoud had gepleegd en water had ververst ben ik nog even in mijn schuilhut gaan zitten. Gelukkig had ik de camera meegenomen. Ik kreeg namelijk plotseling bezoek van deze prachtige dame. Een bijzondere soort waar ik zeer content mee ben.

Aardige mensen boden mij aan om op hun erf een paartje Steenuilen te observeren en te fotograferen. Dit Steenuiltje zat geconcentreerd te kijken naar de rondvliegende Meikevers.

Afgelopen jaar kreeg ik tot driemaal toe dezelfde situatie voorgeschoteld zoals op deze foto van een paar jaar geleden. Zomaar uit het niets ploffen de Sperwers met hun prooien bij het water neer en deze worden dan verdronken. Verrassend is, dat het allemaal Grote Bonte Spechten waren. Een hele belevenis op zich.

Wanneer mijn broer en ik een rondje Bargerveen doen gaan we meestal eerst een kijkje nemen in de Kijkhut. Dat toevallig in een van de waterbekkens een Ree stond was voor ons een aangename verrassing. Soms heb het geluk aan je zijde.

Mooie soort, meestal kondigen ze zich al aan met hun onmiskenbare deuntje.

Deze dame zat, op een paaltje, zich rustig een beetje op te tutten. Het paaltje is geen sierstuk maar de kleuren komen mooi overeen met de kleuren van deze mevrouw.

Al heel wat Spechten voor de lens gehad maar hier lukte het me om een paring van de GBS vast te leggen. Soms lacht het geluk je toe.

In een tijdbestek van drie kwartier kregen mijn oudste broer en ik dit tafereel drie keer voorgeschoteld. Gefotografeerd vanuit de mobiele schuilhut.

Een tijdje posten op bekende plekken, dan lukt het wel eens om ze van nabij te fotograferen. Geen uitsnede.

In het voorjaar, wanneer de temperatuur het toelaat, begint meestal de hofmakerij onder de vogels. Hier is mooi te zien dat mevrouw hiervan niet gediend is en een dreigende houding aanneemt tegenover een van haar soortgenoten.

Deze Klapekster had het voorzien op rupsen, pieren en naaktslakken. Na gedane arbeid was er even tijd om uit te rusten. Gefotografeerd vanuit de mobiele schuilhut. Geen uitsnede.

Als zaadeter moet je geregeld naar beneden om water te drinken. De fotograaf krijgt dan maar een paar tellen om deze rappe soort te kunnen vastleggen.

Tijdens een rondje haven Lauwersoog waren we nog net op tijd om de Zeehonden te fotograferen die terug geplaatst werden van Pieterburen in de Waddenzee. Deze Zeehond kwam nog even terug op het droge om vervolgens voorgoed zijn weg te vinden in de Waddenzee.

Deze variabel Draadwatjes groeiden aan de zijkant van een stuk Berkenschors dat in het bos lag. Het Berkenschors heb ik iets rechtop gezet door er wat achter te leggen, waardoor ik tevens een mooie toepasselijke achtergrond kreeg. Stevig statief en draadontspanner zijn hierbij een must.

In 2012 zat rivier de Berkel, voor ons huis, geheel dicht met ijs. Alleen in een buitenbocht bij een kanostoep was nog een gedeelte open. Hierin zaten Dodaars te foerageren. Liggend op het ijs kon ik ze zo, op gepaste afstand, fotograferen. Plotseling kwam er één het water uit en begaf zich even op glad ijs. Toeval was, dat net daarvoor, twee schaatsers voor mijn neus langs schaatsten. Misschien dacht de Dodaars, dit kan ik ook wel.

Slim en behendig: dat zijn ze. Hier even in rust om wat te drinken.

Deze vaste bezoeker was naarstig op zoek naar voedsel maar kwam van een koude kermis thuis.

In de winter 2010 lag er een dik pak sneeuw. Een rondje rondom Lochem, met de mobiele schuilhut, bracht mij deze foto.

Roodborst in een winterse setting, foto gemaakt in 2017.

Tijdens het fotograferen van het Troskalknetje kreeg ik steeds te maken met wandelaars die graag wilden weten wat ik in hemelsnaam aan het fotograferen was. Het leek wel een excursie. Al met al was ik wel drie kwartier kwijt, maar wel heel gezellig.

Soms heb je geluk dat er zomaar een soort voorbij komt die je totaal niet verwacht. Het Vuurgoudhaantje is iets groter dan het verwante Goudhaantje.

Meestal merk ik het wel aan de vogels wanneer er een roofpiet in de buurt zit. Dan gaan uit voorzorg de mm. terug. Hier kreeg ik weer mijn gelijk. Opeens zat er een Buizerd op de stronk die al heel wat jaren in het bos ligt. Zo plotseling als hij kwam zo vertrok hij ook weer. 1 klik in de stille modus was voldoende voor deze foto.

In de wonderlijke, kleurrijke kleine wereld vond ik onder een afgezaagd stuk hout, van een boom. deze prachtige soort. De superkleine smaragdkleurige speldenknopjes op zwarte steeltjes zien er dan ook bijzonder uit. Van deze fraaie ongeslachtelijke schimmelsoort is maar heel weinig bekend in Nederland, er zijn nauwelijks foto's van. Stevig statief, draadontspanner, tussenringen en handmatige scherpstelling zijn dan noodzakelijk om deze 0'5mm-1mm schimmels vast te leggen.

Bij gebrek aan winters weer maar een foto uit 2019 waarop mevrouw Havik me op een bezoekje trakteerde. Geprobeerd om er iets anders dan anders van te maken, dit valt meestal niet mee omdat ze vlak voor mijn neus zitten. Ik wil ze dan niet verstoren door een ratelende camera. Verstoring? Dan zie je ze niet meer terug. Wachten op een geschikt moment is dan het motto.

Onopvallend zit dame Sijs tussen het bladgoud.

In deze donkere dagen willen wij, op deze manier, iedereen bij DDN fijne feestdagen en vooral een gezond 2022 toewensen.

In 2013 zaten er veel Kruisbekken in het bos ( invasie ). Na dat ze zich te goed hadden gedaan aan de zaden uit de Dennenappels en de Lariksappeltjes kwamen ze regelmatig naar beneden om hun dorst te lessen.

Dit groepje dat ik gefotografeerd heb lijkt veel op de Opgeblazen Knoopzwam. Gevonden op een omgewaaide Berk. Voor determinatie moet het microscopisch worden vastgesteld.

Gevonden aan de onderzijde van een dikke tak. Een beetje groot in beeld gezet omdat er rondom het kunstwerkje storende objecten zaten. Contrast verhoogd en het Plasmodium wat opgelicht in Photoshop.

Vaak hoor en zie je ze niet en plotseling zit er een bij het water. Ze schuwen altijd de drukte als ze komen drinken en badderen.