De bossen staan op sommige plekken helemaal vol met Vingerhoedskruid.

Het vingerhoedskruid tiert, door het natte voorjaar, overal welig. Ik kan me niet herinneren zo veel vingerhoedskruid gezien te hebben in de bossen. De bladeren van de plant bevatten verschillende glycosiden en zijn zeer giftig, maar kunnen ook als medicijn tegen hartritmestoornissen worden gebruikt. Waar de bloemen dicht bij elkaar staan ontstaan leuke doorkijkjes.

Dankzij een stevig briesje kon de torenvalk schijnbaar moeiteloos langs de weg blijven hangen, prachtig hoe te zien hoe de vogel met minieme bewegingen zijn kop perfect stil houdt. Vanuit de auto kon ik op mijn gemak foto's maken. De lucht was jammer genoeg vrij saai maar ik ben er toch wel blij mee.

De laatste dagen gaat het weer alle kanten op, dat geeft wel mooie luchten die fijn combineren met het ontluikende groen. Tussen de stortbuien door kwam de laagstaande zon even tevoorschijn om deze bomen aan te lichten.

Twee jonge Edelherten stoeien een beetje op het Zwarte veld, ik vind het altijd eng om te zijn hoe de oogtak en ijstak van het gewei vlakbij de ogen komt.

Net je gewei afgegooid, uit balans en duizelig, gelijk onderaan de rangorde van de groep en dan gaat het ook nog regenen.

De laagstaande zon schijnt tussen de bomen door en verlicht even alleen de boom met de Bosuil.

In de stromende regen liep een groepje hindes langs de bosrand. Deze pauzeerde even om me aan te kijken en liep toen rustig verder.

Doordat het veel geregend had zat er veel vocht in de lucht. Na de regen was het opgeklaard en koelde het snel af. Doordat het ook nog windstil was ontstond al snel grondmist. Dit gaf een heel bijzondere sfeer aan het landschap. Deze twee bomen stonden mooi met hun voeten in de mist.

Op een windstille heldere herfstavond rond zonsondergang koelt het snel af en ontstaat grondmist. Het gaf een bijzondere telkens veranderende sfeer, de mist leek bijna te ademen. Dan weer wat hoger, dan weer lager en dichter of minder dicht.

De laagstaande zon bescheen soms tussen de takken door de bosuil. Dan draaide het uiltje soms zijn kop naar de zon en leek echt van de warmte te genieten. Voor vaste bezoekers van de Hoge Veluwe een bekend uiltje dat mooi op ongeveer gelijke hoogte met de fotograaf zit. Eigenlijk zit hij wat ver weg, door op een 600mm met ingebouwde 1,4x converter ook een 2x converter te gebruiken kreeg ik het uiltje toch lekker dichtbij met de beetje belachelijke brandpuntafstand van 1.680 mm.

In maart kan het weer alle kanten op. Bij een temperatuur rond het vriespunt ging regen over in sneeuw en ontstond gaandeweg steeds dichtere mist. Dit hert wilde gelukkig even in een opening tussen de bomen gaan staan.

Een wild zwijn tussen het gras en de heideplanten kwam tamelijk dicht bij en overzag de omgeving.

De edelherten waren flink aan het burlen tijdens de bronsttijd op de Hoge Veluwe

De indruk die hier wordt gewekt van een nucleaire familie is natuurlijk schijn. Het Hert heeft geen idee of dit zijn jong is en het boeit hem ook niet. Mannelijke Edelherten bekommeren zich niet om hun kroost; verwekken vinden ze wel voldoende bijdrage. Hier is het hert ook vooral geïnteresseerd in de hinde. De foto is samengesteld uit twee foto's die kort na elkaar gemaakt zijn, één scherpgesteld op het hert, één op de hinde met kalf.

Niet een foto met bijzonder- of spannend licht, maar wel eentje die naadloos past in het maandthema. Niet altijd hoeft alles crea bea te zijn, som is "gewoon" ook best mooi.

Net voor zonsondergang staat dit Hert te burlen op een welbekende (jammer genoeg erg drukke) plek.

Heidelibellen hebben de fijne gewoonte steeds naar dezelfde plek terug te keren. Als je een leuke plek hebt gevonden kun je vaak gewoon rustig blijven wachten. De achtergrond is de stam van een gevallen berk, dat maakte deze plek voor mij aantrekkelijk. De rustige lichte achtergrond sprak me aan.

Als ze niet mooi in de zon zitten komen de kleuren van de Vink er niet echt mooi uit.

Ik besloot de vogelkijkhut in de Hoge Veluwe bij Otterlo te bezoeken op een avond om met mijn nieuwe lens (en camera) te oefenen wanneer er weinig licht is - wat een verschil met mijn oude lens en wat een leuke variatie aan vogels (plus een Evertzwijn) kwamen er voorbij. Wel aardig wat ruis, dus ook maar direct de nieuwe Denoise functie in Lightroom geprobeerd. De Boomklever vond het te druk, maar ik was net op tijd om hem mooi in zijn bekende houding te fotograferen.

Zolang de geweien in bast zitten worden conflicten ook door herten met de voorlopers beslecht, hinden vechten altijd met de voorlopers. Het gedrag wordt 'lepelen' genoemd. Als één van de herten een geveegd gewei heeft en de andere nog niet of al heeft afgeworpen zullen ze toch op deze manier gaan vechten.

In het allerlaatste licht, eigenlijk al vol in de schemering liep dit Ree met kalf rustig langs de bosrand. Misschien niet de mooiste foto aller tijden maar gewoon een plaatje waar ik blij van word.

Terwijl de Edelherten rustig over het veld lopen heeft er één even aandacht voor de fotograaf. De schuine kop heeft voor mij iets van, wat sta jij daar nou? Waarschijnlijk had het dier gewoon jeuk door alle vliegen op het bastgewei.

Bloeiend Vingerhoedskruid geeft me altijd zomergevoel, dat het 30 graden was hielp ook.

Ik ben normaal niet zo'n liefhebber van de vogel/schuilhut. (Te vaak het zelfde takje of stronk.) Toch maar weer eens met mijn broer meegegaan en deze Boomklever blijft natuurlijk een prachtig vogeltje.

In het voorjaar wordt het gewei afgeworpen en valt de wintervacht uit, dat zal getuige het schuren en krabben dat je dan vaak bij herten ziet soms best jeuken. Deze twee heren staan gebroederlijk aan elkaars vacht te knabbelen, zo helpen ze elkaar om de plekken waar ze zelf niet bij kunnen te bereiken. Het beviel blijkbaar prima want met halfgesloten ogen zijn ze zeker een kwartier zo bezig geweest. Een heel contrast met de manier waarop ze elkaar in de bronsttijd bejegenen.

De maartse Sneeuwbui zorgde er voor dat bomen en dieren alleen nog als kleurloze schimmen zichtbaar waren. Op basis van tips van Nel de bomen links wat opgelicht en vervolgens contrast weer wat versterkt.

Van harte gefeliciteerd Elbert Jan Achterberg, je fraaie foto "Maartse Herten" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd!

 Klik hier om de originele inzending van Elbert Jan te bewonderen.

Gisteren na een lange vergadering in de stromende regen naar de Hoge Veluwe gereden in de hoop dat de regen zou overgaan in sneeuw. Ik kreeg iets meer dan ik had verwacht. De Herten trokken zich er niet zo veel van aan.

Van harte gefeliciteerd Ria Groot Zevert,  je fraaie foto "Zonderling" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd!

Klik hier om de originele inzending van Ria te bewonderen.