Na een tip kon ik deze mooie bleekroze koraalzwam fotograferen. Sinds 1987 was hij niet meer gezien volgens de verspreidingsatlas en het is een gevalideerde waarneming. Ik vond het maar bijzonder, al besef ik dat er veel meer niet dan wel gezien wordt.

Piepkleine eitjes 1,5 mm, in een mandje, zo ziet het gestreept nestzwammetje er uit. De eitjes, de sporenkapsels, worden weggeschoten als er een druppel op valt als ze rijp zijn en zo verspreiden ze zich. Ik wist van het bestaan, maar had ze nog nooit gezien. Dus ik was er blij mee.

Je moet er snel bij zijn voor het lijnenspel van de hazenpootjes. Het is zo weer voorbij. De achtergrond werd een stuk rustiger - en mooier - toen ik de kleur er uit haalde.

Ik zag veel vliegenzwammen in het bos bij ons, nog voor de regen van het afgelopen weekend. Altijd leuk.

Nog steeds kijk ik met heel veel plezier terug op twee weken Lauwersmeer twee jaar geleden, een duik in het archief voor het thema van de maand was dan ook geen straf, maar een groot genoegen.

De grutto heeft er geen probleem mee om op één poot te poetsen. Gelukkig broeden er in de Bantpolder, waar de foto is genomen, best een aantal. Dat helpt een beetje.

De zilverreiger kwam mooi in mijn richting landen. Nu een heel gewone soort, maar ik weet nog, lang geleden, dat het een zeldzaamheid was in het Lauwersmeer. Ze broeden er overigens niet.

De ene heeft jeuk en de ander helpt hem een beetje met het krabben Foto ooit eens eerder geplaatst maar vind hem wel in het thema van de maand passen, vandaar nog eens op herhaling.

Het wordt iedere dag een klein beetje lichter. Heel fijn. En nog even en de sneeuwklokjes komen tevoorschijn. Hier stonden ze wel in heel mooi avondlicht.

Het is toch altijd weer leuk om vliegenzwammen tegen te komen in het bos. Het licht was mooi verdeeld over dit tweetal.

Elfenbankje is een mooie sprookjesnaam. Ik kon de foto van bovenaf nemen, zodat de patronen mooi zichtbaar werden. Alleen het elfje ontbreekt. Nog iets naverscherpt.

Afgelopen weekend in het Lauwersmeer de normaal erg terughoudend levende Porseleinhoen kunnen fotograferen. In de 2 uur dat ik daar was kwam de vogel zeer regelmatig uit het riet vandaan op zoek naar iets eetbaars en trok zich niks van de aanwezige fotografen en vogelaars aan.

Het was bewolkt, maar op het gewenste moment braken de wolken en ging de zon mooi onder. Iets later kwamen er mooie kleuren.

Het geelhartje is een piepklein plantje, ongeveer een halve centimeter, van de duinvallei. Hij komt ook op de vroegere zeebodem van het Lauwersmeer voor. Ze staan vaak nogal rommelig bij elkaar, dus ik was blij, dat ik er eentje vrij tussen zijn soortgenoten kon vastleggen.

Een oeverlopertje in een wolk van madeliefjes, als dat niet dromerig is!

Verleid door het mooie honingmerk an de rietorchis gaat de tuinhommel op zoek naar nectar. Maar veel orchideeën produceren geen nectar. hij zal het niet vinden. Wel blijven de stuifmeelklompjes aan de hommel hangen. Als hij verder op zoek gaat naar een volgende orchidee wordt er bestoven. Er zijn dit jaar trouwens duidelijk minder orchideeën in het Lauwersmeer dan andere jaren.

Mooi of lelijk? Het is al vaak gezegd: kleine meerkoetjes zijn mooi van lelijkheid ;-)

Deze rietzanger had zijn pluizige veertjes opgezet. Dat paste goed bij de bloeiende pluizige lisdodde. EXIFdata: Aperture f/6.3; Shutter speed 1/1250 sec.; ISO 500

Heel fijn dat de natuur weer tot leven komt. Nu maar hopen dat de grutto's weer voor het zo broodnodige nageslacht gaan zorgen.

De paring van deze Steltkluten eindigde met een perfect uitgevoerde 'Pas de deux'.

Op 1 december, tussen herfst en winter, lag er een klein beetje sneeuw bij ons. De blaadjes van de cotoneaster waren nog mooi gekleurd. Tussen de besneeuwde takken gaf dit blaadje een mooi contrast.

Vaak nauwelijks 2 mm groot, zoals hier, maar het is volop de moeite waard om myxomyceten te zoeken in het bos. Het zijn toch wondertjes van de natuur, En altijd fijn als je ze redelijk in beeld kan krijgen. Twee tussenringen gebruikt.

Het sparrenveertje met de talloze dunne takjes leek in het tegenlicht wel een egel, die zjjn stekels opsteekt.

Zo'n natte maandag is uitermate geschikt om mapjes met foto's uit te zoeken, ik ben even terug geweest naar een mooie zomeravond aan het Lauwersmeer, heerlijke herinneringen en lekker nagenieten van de kemphanen.

Deze fopdraadwatjes, nauwelijks 2 mm. trof ik op een vergaan stukje bast aan. Het zijn twee stadia, de tweede (licht) en derde (donker). Het eerste stadium is wit.Ik had het geluk dat ze er een leuke vorm van gemaakt hadden. Met stabiel statief en twee tussenringen genomen.

De afvalvlieg, had een mooi plekje uitgezocht op de hertenzwam. Je ziet ze vaker op paddenstoelen zitten. Dit is een suillia volgens obsidentify en ook daar zijn er weer meerdere soorten van. Er valt nog veel te leren.

Het jacobskruiskruid is het domein van de zebrarups. De rups van de sint-jacobsvlinder. Mooi van kleur, alleen niet zwart-wit, zoals de naam suggereert.

In het bos zag ik heel mooi gekleurde stipjes van nog geen 2 mm. in het vergane hout. Ik wist gelijk wat het was, want ik had net een mooie foto van het zandkleurig lantaarntje van Fons op deze site gezien. Normaal is het moeilijk om myxomyceten op naam te brengen, maar nu was het geen probleem. De bruine stipjes zijn een latere fase.

Ik heb geprobeerd de Rietzanger tijdens zijn baltsvlucht hoog in de lucht te fotograferen, wanneer hij als een parachuutje naar beneden komt, maar dat heb ik niet voor elkaar kunnen krijgen. Dan maar het moment waarop hij luidkeels zingend vertrekt, daar ben ik ook blij mee hoor.

De aalscholver, met zijn witte voorjaarspruik, zat dichtbij zijn vleugels te drogen. Het water paste mooi bij het patroon in de vleugels.