Bij het doorlopen van mijn archief kwam ik deze tegen en dacht aan de maandopdracht. Het is een beeld uit 2009, voor mij toen de beginjaren van het digitale tijdperk, heb hem eens opnieuw bewerkt. Winter moet wel een harde tijd zijn voor vogels die van water of het moeras afhangen. Weet nog dat ik toen met mijn ligschuiltent deels op het ijs deels op de besneeuwde oever lag.

Voor het thema van de maand dacht ik aan beelden genomen met kleinere brandpuntafstand en afstandsbediening, in het verleden heb ik wel eens een aantrekkelijker beeld van marmotten hetgeen op deze manier werd genomen opgeladen.

Om mijn reeksje over de zilverreiger af te sluiten een beeld waarbij hij even zijn prooi wou tonen.

Nog even verder met de zilverreiger, hier een poging om wat eetbaars boven te halen.

Zelfde vogel en locatie dan mijn vorige upload, de waterpartij was daar overal ondiep, her en der stonden er kattenstaarten, meestal tot vervelens toe in de weg, enkele keren bracht dit tot een mooi doorkijkje.

Vorige maand kon ik deze zilverreiger volgen die geregeld wat uit het water wist te vissen, de vijver was ondiep waardoor overal kattenstaarten bloeiden.

Aan mijn serietje van de watersnippen wou ik deze toch nog even toevoegen.

Bij deze wil ik toch nog even terug naar de watersnippen die eind augustus daar in de polder mooi te fotograferen waren.

Zelfde jong dat ik gisteren heb opgeladen samen met een van de ouders, hier op de rand van een eiland met goudknopjes.

Adult en jong kwamen hier naar mekaar toe rennen, bij 1/800 had ik ze toch nog beiden scherp.

Wanneer de zon er even op de achtergrond kwam te zitten deden bepaalde delen van de vegetatie al aan herfst denken.

Als afsluiter bij de Veelvraat nog even een portretje. Vanuit schuilhut, nauwelijks uitgesneden.

Blijf nog even bij de veelvraat, minder uitgesneden dan mijn upload van gisteren

Even een aanvulling bij mijn vorige upload, hier kwamen twee van de vier dieren in beeld.

Wanneer je in Finland de nacht door brengt in de schuilhut kan je met wat geluk wolven zien, hier waren ze met vier.

Een laatste met wat meer ruimte om mijn serie van de Auerhoen af te sluiten.

Blijf nog even bij de Auerhoen. Ondanks de bewegingsonscherpte in de rechter poot bleek de rest van de haan scherp.

Nog meer dan de Korhoenders genoot ik in Finland van de Auerhoen, de kalkoen van de boreale bossen.

In Finland ook 3 nachten in een hutje doorgebracht om het doen en laten van baltsende Auerhanen te observeren, genieten is dit, ook het geluid vind ik heel speciaal.

Als afsluiter van het reeksje van de Finse beren nog even deze pasfoto.

In tegenstelling met mijn vorige upload werd deze in het licht van de prille ochtend genomen met de 70-200mmm toen de beer heel kort bij de hut kwam.

Hé... zie ik daar geen lens bewegen moet deze beer gedacht hebben. 's avonds genomen in het laatste en gouden zonlicht.

Vervolg op mijn upload van gisteren, gezien de omgang met mekaar zijn deze twee een stel geweest.

Begin mei lag er nog veel sneeuw in Finland, dit kan de bruine beer helemaal niet deren.

Aanvulling op mijn upload van gisteren. Genomen zonder schuiltent en toch nauwelijks uitgesneden.

De Rode eekhoorn in het hoge noorden is zo anders, vind hen best mooi en in de berken werkt deze kleur als camouflage.

Terwijl de temperaturen hier nu de pan uit swingen had ik amper een maand geleden het reflecterende licht van een dik pak sneeuw.

Niet dat ik wil blijven vervelen met de korhoenders maar deze kan er als afsluiter misschien nog net bij.

Na de korhanen wil ik ook enkele beelden van het vrouwvolk delen, dit vrouwtje zat in een klein dennenboompje het bolderen en vechten te aanschouwen. Nu en dan at ze enkele dennennaalden. De sneeuw vormde hier een natuurlijk reflectiescherm.

Bij momenten gaat het bolderen van de haantjes over in gevechten, op sommige foto's zijn als gevolg daarvan verminkingen aan de ogen merkbaar.