Meestal krijgen de mannen van de weidebeekjuffer alle aandacht. Maar ook de vrouwtjes zijn prachtig. Vooral als ze zo mooi in het groene riet gaan zitten. De kunst is dan om het beeld niet te druk te laten zijn, maar toch wat van de omgeving mee te nemen.

In het Knarbos in Flevoland zag ik deze libel zitten, verborgen in het hoge gras. Het waaide nogal, waardoor het nog een uitdaging werd hem mooi vrij in beeld te krijgen. En dan ook nog scherp. Uiteindelijk gelukt en dit is het resultaat.

Het gaat niet goed in ons land met de vlinders! Ik zie dit jaar erg maar weinig vlinders en dan moet de junidip nog komen! Deze prachtige vlinder, het groot geaderde witje, is sinds 1975 uit Nederland verdwenen, maar ik kon hem in juli 2023 in Vogstburg im Kaiserstuhl bewonderen en vastleggen. Een mooie herinnering….

Terwijl ik liggend op de grond mijn best deed om Daslook te fotograferen, zag dit er voor wandelaars wat raar uit. Ik ben tijdens deze dag 4 keer aangesprokken of alles goed ging met mij. Sommige wandelaars schrokken een beetje toen ze mij ineens zagen liggen. Ik hoorde ook een keer iemand zeggen, "oh gelukkig hij beweegt nog". Toch word ik ook wel weer blij van deze bezorgdheid.

Langs de paadjes groeit mometeel weer van alles. Daslook is er daar een van. Gemaakt met de primotar 135 mm 3.5

Het madeliefje of meizoentje (Bellis perennis) is een overblijvend kruid uit de composietenfamilie (Asteraceae). De gesslachtsnaam Bellis is afgeleid van bellus, wat "mooi"betekent. Deze foto is gemaakt met de Meyer Gorlitz Orestor 135 mm 2.8 Deze lens is weer iets anders als de Oreston maar zeker ook een plezier om mee te prutsen.

De bosanemoon is een prachtige en fragiele bloem. Deze delicate bloemen, met hun witte of zachtroze bloemblaadjes, bedekken de bosbodem als een zacht tapijt en brengen kleur in de vaak nog kale bossen. De bosanemoon groeit het liefst in loofbossen en op open plekken waar het zonlicht door de nog kale boomtakken kan schijnen. Bosanemonen zijn verrassend veerkrachtig en hebben een unieke manier van verspreiden; ze maken gebruik van mieren, die de zaden meenemen en zo helpen bij hun voortplanting.

Ik kende dit plantjes wat lid is van de ranonkelfamilie als Speenkruid. Maar er blijken diverse namen te zijn voor deze gele bodembedekker. Naast Speenkruid wordt deze vrolijke voorjaarsbloeier ook wel oaneklootjes , katteklootjes of vijgwortel genoemd. Mocht je last van aambeien hebben dan kunnen de oaneklootjes verzachting bieden. Primotar 135 mm 3.5

Ook al ben ik geen superfan van gele bloemen is deze foto van de Slanke Sleutelbloem vrij zacht geworden. De compositie komt soms ineens in beeld maar dat maakt het toch niet makkelijk om het met de juiste scherpte vast te leggen. Deze workshop heeft een begin gemaakt om dit meer te ontdekken, heel leuk!

Nog een foto van het begin van de workshop dag in Amstelveen. Lekker bezig met de macrolens en proberen een mooi compositie met dito achtergrond vast te leggen. Dit is een foto van de Daslook met het zachte ochtendlicht erachter.

Vandaag heb ik mij verlaagd tot een niveau net boven de grond. Vanuit dit perspectief gaat er voor iemand van 1.9 meter een compleet nieuwe wereld open. Met zo'n laag standpunt lijkt het alsof je midden in een miniwereld rondloopt. En laten we eerlijk  wezen wie wil er niet tussen de daisies vertoeven. Foto is gemaakt met een primotar 135 mm 3.5

Zaterdag een heerlijke workshop met Loes en Brigitte, altijd weer leuk en inspirerend. Het maken van een magische foto is erg lastig gebleken. Hierbij alvast eentje van het bleeksporig bosviooltje, maar misschien zit ik er naast en is het iets anders. Dan hoor ik dat graag!

Het licht was wat aan de harde kant maar ik kon er toch nog wat van maken. Een grote witte paraplu en wat schaduw van enkele bomen zijn dan best handig. Door de droogte waren het er niet zo veel maar ik heb me toch prima vermaakt.

Ook hier ben ik weer blijven steken bij de paarse anemoonen. Voor deze foto heb ik gebruik gemaakt van de Meyer Gorlitz Primotar 135 mm 3.5. Een lens met een mooi effect. Het blijft altijd zoeken naar de juiste afstand voor het mooiste beeld. Met dit als resultaat krullen willen mijn mondhoeken toch wat omhoog. Hebben jullie dat ook weleens?

De bosanemonen bedekken de bodem nog steeds als een mooie warme gebreide deken. De één staat nog mooier te pronken dan de ander. Net als wij worden ze aangetrokken door het heerlijke zonnetje van de afgelopen dagen. Het vintage effect van de Meyer Gorlitz Oreston 50 mm 1.8maakt er een mooi geheel van. F1.8

De vingerhelmbloem, Corydalis solida), is een plant die behoort tot de papaverfamilie (papaveraceae). Deze plant staat bekend om zijn sierlijke helmachtige bloemen die vaak in tinten van paars, roze en wit verschijnen. De Holwortel lijkt er sterk op maar is te onderscheiden door de handvormig ingesneden schutblaadjes van de vingerhelmbloem onder de bloemetjes. Andere benamingen zijn vogeltje op de kruk en voorjaarshelmbloem.

Op landgoed Oud Poelgeest staan de bosanemonen weer heerlijk te pronken. De paarse blijf ik toch het mooist vinden. Het is soms even zoeken naar het juiste beeld tussen de vele bloemen die elkaar vaak in de weg staan. Dit is een subtiele meervoudige belichting van twee beelden in de camera samengesteld.

Bij een beetje zon gaan de sneeuwklokjes langzamerhand open.

Één van de eerste bloeiers eind januari is de winterakoniet die meteen opvalt door zijn felle gele kleur.

Tussen de buien door even hobby-en in de tuin met deze hele kleine springstaartjes.

Op dit moment zijn de kleuren zo mooi! Ik hou ervan om herfstblad te fotograferen en steeds weer nieuwe beelden te creëren. Voor deze foto maakte ik gebruik van een naaldboom als doorkijkje. Op de achtergrond stond een kale boom die ik bewust mee heb genomen in het beeld.

Ik zie deze zwavelkop beduidend minder vaak dan de gewone zwavelkop, hoewel hij toch ook zeer algemeen is, vooral in het oostelijk deel van het land. .

Dit is het eerste jaar dat ik deze paddenstoel tegenkom in de mij bekende gebieden. Volgens de verspreidingsatlas is deze soort 'vrij zeldzaam. 'Mooie grote paddenstoel. Donker gehouden om de donkerte in het bos van de laatste dagen recht te doen.

Twee zwammen dicht bij elkaar, zelfs een beetje om elkaar heen gegroeid.

Nog niet eerder gezien deze paddenstoelensoort. En ze zijn nog nieuw, want de dag ervoor liep ik over hetzelfde pad en toen stonden ze er nog niet. Stack van 25 foto's. Zoveel foto's waren nodig om ook de twee kleintjes links er nog duidelijk genoeg op te krijgen.

Terwijl overal nog nieuwe paddenstoelen uit de grond schieten, ook van deze soort, zijn sommigen al op sterven na dood. Deze ziet er eerder depressief uit dan somber.

Het laatste jasje van een groene schildwants. Normaal vind je deze in juli of augustus, dit skeletje vond ik eind september. Net een spookje tussen het donkere groen, ik vind het een wonderlijke verschijning dus wilde hem graag delen.

Dit is mijn eerste foto binnen dit forum Deze foto is gemaakt in Doorn met een Optic Swap State Sw 35 lens waardoor een sprookjesachtig bokeh. De verzadiging is wat omlaag gebracht en kleur wat koeler gemaakt.

Een van de meest voorkomende paddenstoeltjes op de plaatsen waar ik kom. Ik heb verschillende uitsneden uitgeprobeerd zonder het kleine stukje tak links, maar bleef deze het mooist vinden.

Voor de tweede keer paddenstoelen wezen fotograferen in de AWD, Geen paddenstoelenparadijs is mijn indruk. Maar deze zwammen stonden er wel mooi bij op een rottende boomstronk. Ik ben niet helemaal zeker van de naam.