Tsja; grondeekhoorn... deze zat minutenlang op een hoogte van 2,5 meter dromerig voor zich uit te kijken. Foto gemaakt waar wat takjes voor het beeld door bewogen. De achtergrond was origineel nogal hard groen; die kleurtoon heb ik wat verzacht. Dit samen zorgde voor een wat dromerig beeld. Wel fijn dat er ook es een eekhoorn stilzat, want ze zijn echt supersnel.

Dit konijntje liep samen met moeder en 4 broertjes/zusjes op het grasveld bij een flat. Deze had al snel door dat gras voor alledag is, en deze plant (denk aan paardenbloem) extra lekker. Ik stond hier op een trap level parkeergarage zodat ik op ooghoogte kon komen uitkijkend over de weg langs het grasveld. Het konijntje hield me goed in de gaten.

Tijdens een wandeling langs de beek De Beerze in het bos ontstonden mooie waterrimpelingen veroorzaakt door schaatsenrijdertjes en het snelstromende water van de beek. Pas later toen ik de foto's op de computer bekeek, bleek dat het om 'dubbele' schaatsenrijdertjes ging. Op de rug van moeders lift de kleine mee.

Dit prachtige insect ging eindelijk even zitten; volgens m'n app gaat het hier om de akkerdisteldansvlieg. Een bijzonder mooi beestje van dichtbij. In de avondzon houdt hij even pauze van het dansen.

In het omringende bos bij het Grootven in Oisterwijk NB staat onder de bomen een krulvarenbos. Op een regenachtige morgen zie je in de onderste druppel van de varenbladeren dat de ontwikkeling van de varen gewoon doorgaat met een nieuwe krul.

Eerst dacht ik dat er een dor blad gevallen was op een blad van de gele lis bij de vijver. Maar er zaten wel 6 poten aan. Bij goed kijken bleek het om een agaatvlinder te gaan. Opvallend is dat de kop en nek samen hetzelfde uiterlijk en vorm hebben als een schaap.

Ik was al een paar wezen kijken of de Klauwieren alweer teruggekeerd waren, en vanochtend was het raak. Ik stond verdekt opgesteld achter een bosje, het waaide zo nu en dan vandaar de groene waas aan de rechterzijde van de foto. Het geeft een wat dromerig beeld.

Van een afstand zag ik deze fuut met een verrekijker. Ik zag dat deze fuut vrij jonge kuiken op zijn rug had. Ze kwamen amper boven de veren uit. Met de camera rustig op een plekje staan wachten totdat de kuikens omhoogkwamen.

50 tinten goen, wat moesten we daar veel doen. Hier een foto met een beetje zoom.

Volgens velen 'de plaag uit de buurt'. De ouders dan, want deze schattige baby's zien er zo aaibaar uit. Maar voordat het zover is, worden nestplaatsen geclaimed, aangelijnde honden aangevallen, fietspaden volgepoept, en dat alles met veel herrie. Dit jaar zitten er beduidend minder in mijn wijk. Maar wat zijn die kleintjes schattig. Hier zie je er een aantal bij moeder op een schuine helling naar het water. Met tegenlicht gefotografeerd.

Wat zijn de lepelaars toch mooie en bijzondere vogels. Lepelaars hebben in prachtkleed een oranjegele borstvlek en een lange, dikke afhangende kuif. En kijk eens hoe mooi die snavel is.

Op een mooi veldje vonden we ongeveer 10 mooie Oranjetipjes. Het waren voornamelijk vrouwtjes maar de mannetjes hebben we ook gevonden. Het bewolkte weer gaaf een mooi sfeer aan dit tafereel. Dan ben je toch wel een beetje in de wolken.

Bijna iedereen heeft dit kruid wel ergens staan in z'n tuin; als onkruid. Dit is winterpostelein en zit vol met vitamine C. En is eetbaar (al heb ik het nooit geprobeerd). De kleine bloemetjes binnenin vingen het zonlicht.

Deze tortelduif zat vandaag op de moerbeiboom die begint uit te lopen. Gefotografeerd van achter een rozenstruik; de jonge uitlopers zijn rood en 'raakten' net het onderste gedeelte van de duif. De achtergrond is een wazige mix van 'tuin van de overburen, gemeenteboompje en een camper'. Daar zie je niks van op deze manier, maar geeft wel zachte kleuren mee.

Op weg naar de Maas moest ik de dijk af lopen die volop in bloei stond. Op zoek naar oranjetipjes (maar toen niet aanwezig) vond ik deze dagpauwoog op de trap naar beneden. Hij vloog direct het koolzaadveldje in. En bleef gewillig stilzitten toen ik m'n tas uitpakte om de camera te pakken. Deed ieder vlindermodel dat maar...

Op weg naar de Maas moest ik de dijk af lopen die volop in bloei stond. Zittend op de trap naar beneden kon ik op ooghoogte komen met deze bij.

Het gezin is inmiddels gegroeid. De nieuwe mondjes moeten met enige regelmaat gevuld worden. Worden ze niet snel genoeg gevoerd onstaat er een concert van hongerige geluidjes. Zo nu en dan moeten de ouders er dus opuit om boodschappen te gaan doen.

De vlinder en het slangekruid staan in de schaduw. De achtergrond staat in de zon. Hierdoor word de achtergrond wat gelig. In de nabewerking is dit effect versterkt.

Ik heb al aardig wat reigers gefotografeerd maar deze deed wel heel erg zijn best om mij te verbazen. Het waaide behoorlijk en misschien koste dit gewoon wat meer moeite om in een rechte lijn te vliegen. Rechts van de reiger zaten wat takken die ik heb verwijderd. Verder is het gewoon een highkey en wat kleurverzadiging toegepast.

Groot geaderd witjes en margrieten kunnen niet zonder elkaar. Als de zon in de ochtend meewerkt is dat altijd weer een feestje. Op dit plekje heb ik veel van dit soort foto's kunnen maken. Het is al weer even geleden maar het gevoel van dat moment blijft me altijd bij. Wat een heerlijke ochtend was dat.

Pelikaan in rusttoestand. De vogel zelf ligt dan rustig op het water te dobberen, vaak met het puntje van de snavel net onder het wateroppervlak. En zo af en toe haalt hij die snavel een stukje omhoog. Dit is geen gecropte foto maar bewust zo gemaakt. Even uitproberen voor mezelf.

Ook deze keer weer naar Oud Poelgeest geweest. Naast de auto en waaide ik bijna weg. Leuk dat begint goed. Toch de uitdaging aangegaan. Dat houd je scherp. Wat maakt een beetje wind nou uit met macrofotografie! Paraplu erbij en de wind is weg. Die paraplu is toch wel erg handig zo nu en dan. Zeker toen het begon te regen en keihard te hagelen. Die paraplu heeft me gered denk ik, wat een hagelbui was dat. Wat hebben we toch een fijne hobby. Toch weer Happy.

Het mannetje zorgt voor het nestmateriaal en het vrouwtje maakt het nest. Zo nu en dan krijgt het mannetje instructies om even langs bouwmarkt te gaan.

De kans dat je een mannetje Kemphaan zo aantreft in Nederland wordt helaas steeds kleiner, deze soort staat op de rode lijst. Ik maakte deze foto op Gruttoland, een uniek project waar het traditionele boerenbedrijf en de weidevogels samenkomen.

Tijdens onze reis door India zag ik deze Grijze Wouw vlak naast de weg in een dode boom zitten. Voorzichtig uit de auto gestapt, de roofvogel bleef rustig zitten en keek me langdurig aan, kippenvel. In Nederland is de Grijze Wouw een zeldzame verschijning, in India heb ik meerdere exemplaren waargenomen.

Meestal laat ik de narcissen links liggen. Hier heb ik mezelf uitgedaagd om er wat moois van te maken.

De krokussen blijven toch altijd weer een dankbaar onderwerp voor mij. Elk jaar weer leuk om er weer wat van te maken.

Heerlijk als ook deze fraaie bloemen weer verschijnen. Deze krokussen stonden in een middenberm. Ik lag op de straat zodat ik schuin omhoog kon fotograferen. Hierdoor had ik een mooi laag standpunt. Door een beetje te verschuiven kon ik mooi een witte auto in de achtergrond gebruiken voor een lichte achtergrond. Op deze manier vond ik de bloemen erg mooi uitkomen.

Sneeuwklokjes duo in het Mildenburgbos.

Ze zijn helaas al weer bijna verdwenen. Gelukkig komt er weer van alles tevoorschijn en kunnen we ons hart weer ophalen met mooie en leuke onderwerpen. Deze foto is gemaakt met een oud lensje. Het gaat hier om de meyer Gorlitz Oreston. Een lensje dat een lekker sfeertje geeft. F1.8 - iso 100 - 1/160 sec. Het was een beetje bewolkt weer tijdens de opname. Dat gaf mogelijkheden tot een high key effect.