Het koste mij enige tijd om de Fuut te fotograferen zoals ik voor ogen had.

Soms krijg je zomaar bezoek van een Havik. Na het badderen gaf de juveniel mij netjes de gelegenheid om er een portretje van te maken. De blik spreekt boekdelen.

Langzamerhand weet ik al wat voor een soort specht zich aan een boom vastklampt. Zo ook hier wist ik door de vleugelslag en het naar beneden zakken aan de boom dat het om een Zwarte Specht ging. Dan draai ik de mm. voorzichtig een heel stuk terug. Deze dame ging alert een beetje water drinken. Maak niet meer klikken dan nodig is.

Had het beging stadium al waargenomen toen het nog witte bolletjes waren. Twee dagen later zag het er zo uit. De langwerpige gebundelde vruchtlichamen staan op flinterdunne steeltjes. Wind of regen kan de krommingen hebben veroorzaakt. Voor zekere determinatie moet eigenlijk microscopisch onderzoek worden verricht.

Prachtige soort die ik vond op de binnenkant van een stuk schors van een Berk. dat in het bos lag. Dat ze op dat moment prachtig van kleur waren was natuurlijk mooi meegenomen. De foto komt zo uit de camera, geen uitsnede en ook niet aan de schuifjes getrokken in Photoshop.

Was nog net op tijd om ze te fotograferen want ze waren op hun retour. Gevonden op een vergaande Dennenboom.

Honderden zaten op kletsnatte stukjes vergaand hout van een Beuk. Dan is het even zoeken wat me past. Deze foto is 2,5 cm. breed. Voor determinatie moet er eigenlijk microscopisch onderzoek worden verricht van dit kleine spul. Maar zo langzamerhand weet ik van sommige soorten wel wat de naamgeving is.

Tijdens de glijvlucht naar het water sloeg de Sperwer ineens rechtsaf en griste hij een Koolmees-man uit een Beukenstuikje. Vervolgens keerde hij terug op de tak vanwaar hij kwam. Hij gaf mij netjes de tijd om er foto's van te maken..

Afgelopen week vond ik dit kleine spul aan de zijkant van een tak die op de grond lag. Ze zijn vers van de pers want de dag erna waren ze alweer verschrompeld. Het is even zoeken wat geschikt is om te fotograferen want er zaten er behoorlijk veel op. Deze foto is nog geen 2cm breed. Al met al ben je wel drie kwartier bezig om er iets van te maken. Stevig statief, tussenringen en draadontspanner zijn een must. Gebruik altijd handmatige scherpstelling.

Nu met het natte weer staat mijn blik weer op scherp als ik door het bos loop. De Myxomyceten staan bij mij met stip bovenaan en een Loep is dan onontbeerlijk. Bij dit IJshoningraatje was een Loep niet nodig want die was op afstand al waar te nemen.

Bij warm weer of na inspanning raken de vogels hun warmte kwijt door hun bek ver open te zetten. Zo ook deze dame van de Wespendief die in die periode een paar keer het water kwam opzoeken om af te koelen, te badderen en te drinken. Het is een hele belevenis om deze bijzondere soort bij het water te krijgen en te mogen fotograferen.

Soms zijn er meerdere Eekhoorns in het bosgebied en dat geeft vaak hommeles. Ze gunnen elkaar het licht in de ogen niet en dan zijn het echt geen lieverdjes.

Zo af en toe wanneer het rustig is met de vogels hou ik me bezig met deze tak van sport. Het valt niet mee om deze onrustige vliegers in de scherpte te krijgen. Na vele pogingen is het me toch gelukt om de Libel vast te leggen zoals ik het graag wilde.

Het zijn echte druktemakers die snel hun kostje bij elkaar zoeken, drinken, badderen en dan weer wegwezen. Op de foto is duidelijk het witte vlakje boven bij het begin van hun snavel te zien waaraan je ze kunt herkennen. Ook hun geluid is onmiskenbaar.

Hier kun je mooi zien hoe de Sperwers hun staart gebruiken om in balans te blijven tijdens het badderen.

Bijna had de jonge Havik een Eekhoorn te pakken maar die kon ternauwernood ontsnappen. De Eekhoorn had zijn zich hogerop een plaatsje gezocht in een Lariksboom waar hij/zij met allerlei rare geluiden ( angst ) liet horen. Hier kun je mooi zien hoe de jonge Havik het nakijken had. Het hele gebeuren is natuurlijk een hele belevenis maar zo langzamerhand wen je ook aan bepaalde situaties.

Zodra de jongen uitvliegen wordt er vaak alleen nog maar door het mannetje gevoerd. De Dames zijn dan niet meer zo lief tegen hun jongen. Vaak worden ze dan door haar verjaagd.

De Matkop en de Glanskop zijn vaak moeilijk uit elkaar te houden. Het beste kun je ze herkennen door hun zang. Ook heeft de Matkop geen helder lichte vlek aan het begin van de bovensnavel, de Glanskop wel.

Deze naald en bosbewoner komt alleen in het broedseizoen iets vaker te voorschijn. Ze zijn voornamelijk tijdens de schemering en 's nachts actief. De schuwe vogel stond in de zomer 's avonds om half acht zo maar uit het niets voor me. Moest hem/haar groot in beeld plaatsten omdat rechts van de vogel ook nog een Houtduif stond.

Deze mysterieuze, bijzondere roofvogel (dame ) heb ik in een maand tijd al vier keer op bezoek gehad. Hier is mooi te zien hoe de roofvogels zich koelen door de neb ver open te zetten en hierbij ook hun derde ooglid gebruiken. Het is een bijzondere ervaring om deze prachtige roofvogel van zo nabij te mogen observeren en te fotograferen.

Nadat ik wat onderhoud had gepleegd en water had ververst ben ik nog even in mijn schuilhut gaan zitten. Gelukkig had ik de camera meegenomen. Ik kreeg namelijk plotseling bezoek van deze prachtige dame. Een bijzondere soort waar ik zeer content mee ben.

Aardige mensen boden mij aan om op hun erf een paartje Steenuilen te observeren en te fotograferen. Dit Steenuiltje zat geconcentreerd te kijken naar de rondvliegende Meikevers.

Afgelopen jaar kreeg ik tot driemaal toe dezelfde situatie voorgeschoteld zoals op deze foto van een paar jaar geleden. Zomaar uit het niets ploffen de Sperwers met hun prooien bij het water neer en deze worden dan verdronken. Verrassend is, dat het allemaal Grote Bonte Spechten waren. Een hele belevenis op zich.

Mooie soort, meestal kondigen ze zich al aan met hun onmiskenbare deuntje.

Al heel wat Spechten voor de lens gehad maar hier lukte het me om een paring van de GBS vast te leggen. Soms lacht het geluk je toe.

Als zaadeter moet je geregeld naar beneden om water te drinken. De fotograaf krijgt dan maar een paar tellen om deze rappe soort te kunnen vastleggen.

Deze variabel Draadwatjes groeiden aan de zijkant van een stuk Berkenschors dat in het bos lag. Het Berkenschors heb ik iets rechtop gezet door er wat achter te leggen, waardoor ik tevens een mooie toepasselijke achtergrond kreeg. Stevig statief en draadontspanner zijn hierbij een must.

In 2012 zat rivier de Berkel, voor ons huis, geheel dicht met ijs. Alleen in een buitenbocht bij een kanostoep was nog een gedeelte open. Hierin zaten Dodaars te foerageren. Liggend op het ijs kon ik ze zo, op gepaste afstand, fotograferen. Plotseling kwam er één het water uit en begaf zich even op glad ijs. Toeval was, dat net daarvoor, twee schaatsers voor mijn neus langs schaatsten. Misschien dacht de Dodaars, dit kan ik ook wel.

Slim en behendig: dat zijn ze. Hier even in rust om wat te drinken.

Deze vaste bezoeker was naarstig op zoek naar voedsel maar kwam van een koude kermis thuis.