Gemaakt in 2008 met de Canon 40D, De papegaaiduiker tegen een donkere rotswand.

Nog eentje van vorig jaar die is blijven liggen. Voor mij straalde de papegaaiduiker zelfvertrouwen uit. Om een 'ander beeld' van de papegaaiduiker te creeren heb ik gekozen voor een omzetting naar zwart/wit in NIK Silver Efex 7.

In onze vakantie het eiland Runde bezocht om de Papegaaiduikers te fotograferen. Ik had ze nog nooit gezien. Wat grappige vogeltjes. Vond het echter heel moeilijk fotograferen, ze zitten eigenlijk beneden je dus dus niet een mooi standpunt om ze te fotografen, ook was er hier en daar begroeiing waarachter ze zich graag verschuilden. Je moet er iets voor over hebben want het was een enorme klim naar boven, maar het is gelukt en ik ben blij met de foto's

Een duidelijke favoriet als voedsel voor de papegaaiduikers is de zandspiering. Per dag hebben ze ongeveer 40 visjes nodig. Om de op hun visjes loerende meeuwen te ontlopen vlogen ze met hoge snelheid voorbij. Het was een flinke uitdaging om ze in vlucht vast te kunnen leggen.

Skomer Island, gelegen voor de kust van Pembrokeshire in Wales, staat vooral bekend om zijn broedkolonie papegaaiduikers. Dit jaar zijn er ongeveer 42.000 exemplaren geteld. Elk jaar, medio april keren deze vogels terug naar hetzelfde nest of, beter gezegd, hun broedhol. Papegaaiduikers leven monogaam. Eind juli verlaten ze het eiland weer en leven ze op de golven van de zee.

Van harte gefeliciteerd Luc Meert, je fraaie foto "Papegaaiduiker" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd!

Klik hier om de originele inzending van Luc te bewonderen.

Bij het thema van de maand dacht ik aan deze meerdere visoogjes en het droevige oog van de papegaaiduiker.

Uit de hand gefotografeerd met telelens incl extender tijdens een Puffin-tour naar Ingólfshöfdi

Tijdens de oversteek van Skye naar Harris&Lewis hadden we een uitzonderlijk rustige zee. Deze wegvliegende papegaaiduiker gaf daardoor wel een vrolijk spiegelend beeld.

De Papegaaiduiker stond al jaren op mijn wensenlijstje. In 2020 boekte ik met die doelsoort in gedachte een reis naar Noorwegen. Helaas werd deze 2 keer een jaar uitgesteld. Het bezoek aan het eiland Hornøya was voor het hoogtepunt van deze reis. Het was af en toe zoeken naar een mooie, rustige achtergrond, maar dat is bij deze foto m.i. gelukt.

Joh, maakt niet uit dat jij daar staat. Ik parkeer em er gewoon tussen.

De bokeh komt voort tegenlicht in combinatie met weerspiegelen van het zeewater. Eiland Hornøya.

Door de visjes met hun tong omhoog te drukken tegen de weerhaakjes op hun gehemelte slagen de puffins erin om tijdens hun duik meer dan10 visjes te vergaren.

"Ik vind jou heel aardig!" "Ik jou ook, maar ik ben wel een beetje verlegen". Deze mooie plek met Engels gras is tegenwoordig helaas verboden toegang omdat men het broed terrein van de Papegaaiduiker wil beschermen, In 2009 kon het nog wel.

Zo fotogeniek en zeker op Hornøya.

De sfeervolle achtergrond is het water wat gave bokeh bollen door het tegenlicht laat zien. Wordt bijna een ZW opname.

Puffin of in goed Nederlands, papegaaiduiker. Hornøya.

Een flinke storm rond Sumburgh Head op de Shetlandeilanden op die dag. De papegaaiduikers gaven daar niets om, ze "hingen" gewoon een beetje rond in de wind.

Fijn als een papegaaiduiker ook even statig alleen wil poseren.

Dierbaar terugdenkend aan een fototrip in 2008.

Deze vogel stond al heel lang op mijn bucket list. Toen we in Noorwegen waren ging het helaas niet door. In schotland is het wel goed gekomen en hebben we een heerlijke serie kunnen maken. Het blijft een prachtige vogel.

Zowel in portret als vliegend ze blijven zo leuk.

Papegaaiduiker op het eiland Hornøya, was toch wel een van de hoogtepunten van de reis met Nature Talks. De Papegaaiduikers, Fratercula, zijn een geslacht van de alken. Het geslacht bestaat uit drie verschillende soorten. De in Nederland bekendste soort is de Atlantische Papegaaiduiker, die doorgaans alleen Papegaaiduiker wordt genoemd.

Látrabjarg is een uitstekende landtong in het meest westelijke deel van IJsland en dus ook het meest westelijke deel van Europa. De kliffen zijn op sommige plekken meer dan 400 m hoog en worden in het broedseizoen bewoond door miljoenen zeevogels, waaronder papegaaiduikers, jan-van-genten, zeekoeten en alken. Ik zat hier op een uitstekende rotspunt van het loodrecht uit zee oprijzende klif. Eén missstap en het is over en uit.

Papegaaiduiker op de uitkijk. Iso 400 F8 1/640 500mm

De Papegaaiduiker kijkt uit over zijn domein, de woeste zee

Op het eiland Handa is één plek waar je Papegaaiduikers tussen bloeiend Engels gras kunt fotograferen, althans dat was zo in het jaar 2009. In 2018 was deze plek helaas voor het publiek afgesloten omdat de populatie van de Papegaaiduiker steeds meer achteruit gaat. De belangrijkste oorzaak hiervoor is de opwarming van het klimaat. Hoe warmer het zeewater, hoe minder zuurstof, hoe minder plankton, hoe minder vis, hoe minder zandspiering, het hoofdvoedsel van de papegaaiduiker.