Ongeveer een half uur na zonsondergang ging de bosuil op stap. Lange belichtingstijd, daardoor veel bewogen foto's/ bosuilen. Vanuit schuiltent, 600 mm en extender, Canon R6

Dit jaar minder geluk bij de steenuilen en nog te vroeg voor de koffie op één van mijn fotografieadressen. Twee uur aan de rand van een akker gezeten (onder camouflagenet) en kunnen genieten van de hazen. (en daarna koffie en leuke en leerzame contacten).

Dagje naar de Zouweboezem, kom je deze vreemde vogel tegen. Schijnt een enorme dwaalgast te zijn! Foto is wel flink gecropt.

Deze foto is gemaakt ongeveer 20 -25 minuten na zonsondergang. Ik moest handmatig scherpstellen, wat eigenlijk ook al niet mogelijk was, en een beetje gokken met de belichting. Veel foto's kon ik weggooien, maar met deze was ik heel blij: de enige foto die helemaal scherp was!

Deze bosuil is waarschijnlijk een jong van drie jaar geleden die het territorium van de ouders overgenomen heeft. (Eén van de ouders is destijds helaas verdronken in een voerbak van de schapen, maar heeft in opgezette vorm een 2e bestaan gekregen op het Landgoed. Het was niet makkelijk om de uil te fotograferen. Belichting ong 7-8 sec. De kop is niet helemaal scherp, maar de messen zijn geslepen... tijd om op jacht te gaan!

Helaas ben ik het origineel kwijt (hopelijk vind ik deze nog ergens terug!). Deze roodborst in de tuin, jaren geleden, tijdens een iets langere sneeuwperiode, speurend naar voedsel.

Nadat de sperwer de eerste keer zo'n 20 minuten gebadderd had, vloog deze uiteindelijk een boom in, maar na een half uurtje kwam de sperwer tot mijn verbazing terug voor een 2e ronde. Laatste foto van de sperwer in de bospoel

Na de eerste badderronde ging de sperwer op de omgevallen boomstam over de poel zitten. Ook hier paste de sperwer maar net. Licht blijft lastig in zo'n donker bos, maar op dit moment was er gelukkig net wat zon.

Nadat het hele verenkleed door elkaar geschut was, kwam de sperwer in wat rustiger vaarwater. Heerlijk lag de jonge sperwer hier te dobberen.

Voor de één een ramp,  voor de ander een cadeau

In onze rubriek Deel jouw Natuur deelt Pauline van Marle een 'once in a life time'  moment, een  geweldige ochtend met Grote Zilverreigers voor haar lens.

Klik door en geniet mee van één van de hoogtepunten in haar digitale fotobestaan! 

Na wat voorzichtig pootje baden en wat drinken ging de sperwer los, een kwartier heerlijk badderen zonder enig besef van mijn aanwezigheid. Uitsnede.

Drie ochtenden achter elkaar met schuiltent bij deze bospoel gestaan. De eerste dag zat de sperwer even aan de overkant, maar de volgende dag had de sperwer meer moed (en ik meer adrenaline). Achter de grote berkenstam langs sloop de sperwer links naar de oever van de poel en ging voorzichtige pootje baden. Ik kon mijn extender niet meer verwijderen, hier paste de sperwer net!

Ook in 2020 kon ik onderaan de dijk komen, naast deze snip helaas ook veel afval. Vond in de klei echter ook een door mij zo geliefde pijpenkop (deze was gemaakt ik Gouda). Verzamelde veel pijpenkoppen in mijn jeugd. De mooiste heb ik nog steeds. Technisch misschien niet perfect, maar geeft wel mooi de verhoudingen weer van de watersnip t.o.v. de emmer en de plastic fles.

 Voor de één een ramp,  voor de ander een cadeaudoor Pauline van Marle Tijdens de d...

Tot slot werd de poot panklaar gelegd en verdween uiteindelijk naar binnen. Ik vind het een smerige serie, maar ook wel weer bijzonder. Reiger stond tegen het randje, kon links niks meer toevoegen. Binnenkort weer zwermen vinkachtigen in de moestuin en Ooijpolder, ik kijk er naar uit, meer mijn ding :)

Na het bot, zat hier wat meer vlees aan. Ik begon me werkelijk af te vragen wat er nog meer in deze plas zou liggen. Echt diep was het niet, de reiger liep er zo doorheen. Is dit een kippenpoot? Vindt het geen superfoto, maar wel een aparte waarneming, die ik graag wil delen.

Reis je twee uur om een reiger een bot op te zien vissen, en dat viel nog mee. Wat er allemaal uit die plas kwam... (wordt vervolgd)

De regeneratieve landbouw op het terrein van Landgoed Grootstal, werpt zijn vruchten af. Voor het eerst dat ik hier een paapje zie. Ik zat met camouflagenet op de grond tussen twee rijen boerenkolen en was gefocust op de putters in de zonnebloemen voor me. En als je dan ook eens op zij kijkt... zit er plots een paapje-vrouw bijna in mijn lens. In zo'n pas aangeplant nieuw (noten?) boompje. Baalde een beetje van de hoge grasspriet, maar was wel blij met deze ontmoeting.

In onze rubriek Portfolio's aandacht voor het fraaie werk van Pauline van Marle. 

Om het verhaal van Pauline te lezen en haar portfolio te bewonderen klik hier.

 Portfolio Pauline van Marle  Hoe ben je begonnen met fotografie?Op mijn 12e kreeg ik...

Al weer jaren geleden op Helgoland geweest. Dit koppeltje innig verstrengeld, terwijl naast, en onder de vogels soms dode soortgenoten lagen die verstrikt waren geraakt in het vele afval (vissersnetten?) dat ook als nestmateriaal gebruikt wordt. Ik vond het een bizarre ervaring.

Deze grote bonte specht was zeer geïnteresseerd in de A-merk voeding in de pot en haalde daarbij allerlei acrobatische toeren uit, wat heel vermakelijk was om te zien. Omdat de kauwtjes elke keer de pot uit de bevestiging in mijn boom gooiden, was ik het zat en koos ik deze creatieve opstelling op de grond.

Kreeg bericht dat er dit jaar weer een gekraagde roodstaart (misschien dezelfde als vorig jaar?) in de brievenbus zat. Gepland wanneer de jongen op zijn vroegst uit konden vliegen en een middag met schuiltent bij de brievenbus gezeten. Omdat ik vorig jaar frontale beelden had gemaakt, dit keer van de zijkant, wat bepaald niet makkelijk was. Door de hoge lindes aan weerkanten van het woonhuis wat apart licht, desondanks nog redelijke sluitertijden en toch enkele goede foto's.

Dit keer een "verse" steenuil! Door predatie en ziekte de laatste 2 jaar geen steenuilen op dit boerenerf, maar dit jaar is er weer een koppel. Ik had mijn schuiltent nog niet staan of de uil kwam (weer) te voorschijn. Binnen een uur ving de uil drie huismussen (man) en nadat de kop er af was en een beetje geplukt, bracht hij de rest naar de steenuilkast in de schuur. Daarna kwam de uil nog 2x met een huismus (man) aanzetten. Ik vrees dat er nu veel alleenstaande huismusmoeders zijn....

Nadat eerst de grote witte kwam vissen, kwam de blauwe/ grijze ook zijn aandeel opeisen, dit met een langzaam optrekkende mist. Vanuit schuiltent langs de dijk.

Van harte gefeliciteerd Pauline van Marle, je fraaie foto "Steenuil in oude knotwilg" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd! 

Om de oorspronkelijke inzending van Pauline te bewonderen: klik hier

Een van mijn eerste steenuilfoto's en ook nog steeds één van mijn favorieten. Deze steenuil zat in zo'n oude, grote knotwilg op een heerlijke rommel locatie bij zo'n ouderwetse keuterboer. Vele jaren met plezier gefotografeerd en leuk contact met de boer gehad. Helaas is hij alweer jaren geleden overleden en alles is tegen de vlakte gegaan. De boerderij is deels in oude vorm herbouwd. Habitat is behouden gebleven door plaatsen van 2 nieuwe steenuilkasten rondom.

Toen ik een koppeltjes steenuilen volgde bij een paar oude schuren, kwam ik dit jonge duo tegen bij een oude vervallen varkensschuur. Anno 2021 is alles tegen de vlakte en inmiddels staat er een nieuwe grote moderne schuur.

Deze zwarte specht kwam ik tegen tijdens een wandeling, snel naar huis gespeurd en na een half uur zat 'ie er nog! Voorzichtig om heen gedraaid en op mijn achterwerk zittend dichterbij geschoven. Een half uur kunnen aanschouwen hoe deze specht inhakte op de bast om de insecten (o.a. duizendpoten) er uit te halen. Prachtig. Na een half uur was dat voorbij, een loslopende hond maakte een eind aan dit schouwspel en de specht vluchtte naar elders.

Gezellig groepje op een meidoorn (of sleedoorn?) tak en eindelijk een foto waarop de mussen meewerkten en hun koppen naar de camera/ fotograaf draaiden.