Nog maar een keer die geweldige Lammergier. Luttele seconden na de vorige foto ging hij er met zijn bot vandoor. Tja, op zo'n moment is hij natuurlijk veel te groot om in beeld te passen, van de nood een deugd gemaakt door het beeld iets anders uit te snijden zodat hij in elk geval wél mooi in de compositie past.

In vervolg op eerdere uploads:  Wanneer de Vale Gieren zich tegoed hebben gedaan aan het aas, komt de kleinere Aaseter de restjes eten en daarna is het de beurt aan de Lammergier, de zgn "Bottenruimer". Een indrukwekkend prachtbeest, dat de overgebleven botten opruimt, de kleinere botten slikt hij in zijn geheel in en grotere botten laat hij heel slim vanuit de lucht kapot vallen. We zaten in spanning te wachten of we hem zouden gaan zien, en yes, hij gaf meerdere keren acte de presence, wat een belevenis!

Het is zo gaaf wanneer deze imposante Vale Gieren zo vlak voor de hut komen dat je portretten kunt maken. De zon stond om 10 u nog laag maar was al behoorlijk fel en belichtte de vogel aan één zijde, flink onderbelicht om de lichte nek niet te overbelichten en om daarbij meteen een spannende lichtval te creëren..

Nog maar weer even terug naar Spanje. In de hut hoog in de bergen zagen we niet alleen meerdere soorten gieren, maar ook Rode en Zwarte Wouw lieten zich zien. Hier vloog de Rode Wouw  vlak voor de hut, ik heb slechts een heel klein randje weggesneden t.b.v. de compositie,  echt een Wo(u)w! - moment

Een lekker zonnig plaatje past wel bij deze zonnige dag!

De Aasgier hield zich regelmatig voor de hut op en de momenten dat hij vertrok of weer terugkwam gaven mooie kansen op vluchtfoto's. Hier vloog hij recht op de hut af. De foto is vrijwel niet gecropt. Ik denk hij het knipvlies voor de ogen heeft. Beetje vreemd die blauwe ogen, maar ik vind ze gelukkig niet doods. Ik heb niet overwogen om de ring weg te poetsen want die stoort me eigenlijk niet.

Even terug naar de ‘gierenhut’ in Spanje. De veel kleinere Aasgier is in de rangorde pas na de Vale gieren aan de beurt om mee te eten en plukt met zijn smalle snavel de laatste restjes vlees tussen de botten uit. Daarna komt de Lammergier de botten opruimen, en daar zaten we natuurlijk ook met spanning op te wachten... 

De Aasgier verscheen al vroeg op het toneel, de Vale gieren waren er nog. Dat kwam mooi uit, want zo vaag in de achtergrond vind ik dat een mooie toevoeging.

Van schattige kokmeeuwtjes in mijn vorige upload nu naar een stoere roofvogel, juist die grote verscheidenheid maakt de natuurfotografie zo aantrekkelijk. Overigens de Kiek wel in de schattige bloemetjes ;-)

Opname van twee Knoopkruidparelmoervlinders.

In 1901 begon de aanleg van het pad tussen de hydraulische centrales van Gaitanejo en El Chorro. Vier jaar later stak er een indrukwekkend pad op hoogtes van meer dan 100 meter uit de kloof. Het was een pad dat voornamelijk gebruikt werd voor arbeiders die in deze centrales werkten en door de plaatselijke bevolking om naar school te gaan of boodschappen te doen, een hele onderneming langs een smal pad langs de bergwand. Toen het pad haar functie verloor raakte het in verval, in 1992 werd het zelfs gesloten, nadat er een paar doden waren gevallen.  Hoewel de plannen werden opgesteld in 2006, begon in 2014 de restauratie en de nieuwe Caminito del Rey opende in maart 2015. Nu kan je daar weer wandelen, maar alleen onder begeleiding van een gids, echt heel gaaf om te doen.

Een bezoek aan een fotohut voor gieren hoog in de bergen was een - letterlijk - hoogtepunt van mijn reisje naar Catalonië. Ik ben nog lang niet klaar met uitzoeken van de vele foto's maar ik maak vast een beginnetje met de Vale gier. Prachtig om te zien hoe die machtige vogels naar beneden zeilen.

Afgelopen week ben ik in Catalonië (Spanje) geweest om vogels te fotograferen, nu dus een heleboel uitzoekwerk, maar het begin is gemaakt. De eerste dag zat ik opgevouwen in een piepklein hutje te wachten op de bijeneters en ja, die kwamen!

Net terug (met wat vertraging) van 2 weken Extremadura, waar we elke dag wel Vale Gieren zagen. Maar als je zo'n grote jongen op 15 meter afstand ziet, maakt dat wel indruk.

In het binnenland van Spanje bevind zich een steppegebied met bijzondere rotspartijen waarop de korstmossen in diverse kleuren zich meester hebben gemaakt.

langs gierende Gier

Een rots in ondiep water van de Rio Tinto. Deze rivier in zuid-Spanje in ernstig vervuild door mijnbouw en heeft een heel hoge zuurgraad. De anaerobe bacteriën die hierin leven geven de rivier zijn dieprode kleur. Door de weerspiegeling van de blauwe lucht in combinatie met het rode water ontstond de paarse kleur op de foto.

Cap de Creus is het meest oostelijke punt van Spanje. Een prachtig woest landschap van door zee en wind afgesleten rotsen.

Vijf vale gieren hoog in het gebergte bij de kloof van Caminito del Rey in zuid Spanje (Andalusië). Het lijkt allemaal niet zo ver en groot, maar aan de bomen op de rotsen kan je de proporties wel een beetje af zien. De spanwijdte van deze gieren is tussen de 2 en 3 meter. Misschien niet zo'n hele spannende en zeker geen creatieve foto, maar wel eentje die ik toch graag wilde laten zien, gewoon als een mooie stukje van de natuur.

In een heel natuurlijk biotoop, om niet te zeggen compleet in het landschap

Gieren blijven imponerende vogels. Deze vale gier foto is genomen in Mondfraque in Spanje

De hut was een totaal metalen hutje waar iedere beweging geluid veroorzaakte. Toen de zon opkwam steeg de temperatuur tot sauna waardes. De instructies waren verder duidelijk: wees muis stil en beweeg zo weinig mogelijk.

Je hebt Gieren en Gieren. Ik had het geluk dat er tussen de tientallen Vale Gieren ook een paar Monniksgieren zaten. Deze kwam wat dichterbij de hut en kon ik mooi isoleren van de rest. Hij/zij lijkt we een bontkraag om te hebben.

Het was 3 uur rijden naar deze hut. Na 2 uur kwam deze Steenarend ineens uit de lucht vallen. Al snel werd hij/zij onrustig en begon de prooi te beschermen. Na een uur koos hij/zij eieren voor z'n geld en kwamen 2 Spaanse keizerarenden de prooi opeisen. Note: in deze hut werd gebruik gemaakt van een dode prooi.

Het was 3 uur rijden naar deze hut. Nadat we de doelsoort na 2 uur eindelijk voor de hut hadden, werd deze al redelijk snel onrustig. Na een uur koos de doelsoort eieren voor z'n geld en kwamen meneer en mevrouw Spaanse keizerarend op bezoek.

Alle dieren hebben hun charme, maar Gieren hebben altijd iets sinisters. Een dagje in de Gieren hut begint met het klaarleggen van een hele berg voedsel. De Gieren komen 1 voor 1 aanvliegen, positioneren zich in de omliggende bomen en dan begint het wachten. De grote vraag is wie gaat als eerste naar de grond. En dan begint de chaos!

Cistus ladanifer is een plant uit de familie van de zonneroosjes en groeit in het westen van het Middellandse Zeegebied waar hij hele landschappen kan overwoekeren. De bloemen hebben vijf papierachtige, kreukelige kroonblaadjes, die in de loop van de dag glad trekken en ’s avonds afvallen. Het is een groenblijvende struik die tot 3 m hoog kan worden. In Nederland wordt deze soort als min of meer winterharde tuinplant gekweekt. Voortschrijdend inzicht. Focus-stack van acht opnamen.

Ook bekend onder de naam van Angel's Tears-narcis, is een elegante, kleinbloemige soort narcis die ook wel als tuinplant wordt gekweekt, maar dit exemplaar is in het wild gefotografeerd. Meest draagt ​​de stengel maar een of twee bloempjes maar hier had ik het geluk dat er drie aan zaten.

Net als de Nederlandse cultuurbomen, de knotwilgen worden ook de olijfbomen in Zuid-Europa zorgvuldig gesnoeid waardoor ze bijna net zo mooi worden, toch?

Het zijn leuke vogels Blauwe eksters. Het gedrag is vergelijkbaar met de gewone ekster: brutaal, slim, eigenwijs en nieuwsgierig. Ze eten alles, pindakaas vinden ze heel lekker. Je kunt ze daar prima mee voeren, zeker op een camping waar ze voortdurend rond scharrelen omdat er vaak wat te eten is. Zo ook op de Camping Monfragüe waar deze foto gemaakt is. Geen schuiltent nodig, gewoon vanaf een campingstoeltje. Wel uitkijken dat je geen caravan of zoiets in de achtergrond krijgt.

De bloemblaadjes van Cistus ladanifer zijn zo dun als sigarettenvloeipapier. Deze groenblijvende heester uit de familie van de Zonneroosjes doet het goed in de Nederlandse tuin; In Spanje en Portugal vormt zij een bedreiging voor het oude cultuurlandschap van de dehesa waar deze plant hele gebieden overwoekert. Zoals ook op een voorgaande foto te zien is.