Heel even bleef de vinkendame staan met het koppie in de spotlight en draaide de kop omhoog. Gemaakt vanuit één van de IJsvogelhutten op de DDN Fotodag.

Tijdens de fotodag IJsvogels kwam er ook ander spul bij de hutten, zoals deze tjiftjaf (hij heeft zijn naam geroepen dus ik weet het zeker) die een paar keer kwam badderen en zo dichtbij kwam dat ik het statief verder de hut in moest trekken om scherp te stellen. Een klein bruin vogeltje dat ik toch wel charmant vind, een leuke bijvangst tijdens een leuke dag fotograferen in goed gezelschap.

Het is misschien niet de beste foto die ik ooit gemaakt heb maar wel van een zeldzame soort waardoor ik hem toch maar instuur want ik wil deze toch graag met jullie delen. De site heet niet voor niets DDN tenslotte.

Nog een plaatje van het teamuitje naar de Marker wadden. Door de stevige wind gingen de stengels flink heen en weer en moest de kwikstaart soms de vleugels gebruiken om in balans te blijven.

Een zwarte kraai, zo'n gewone vogel die we niet zo vaak fotograferen. Deze was aan het showen voor zijn partner (ik denk dat dit het mannetje is vanwege het gedrag en omdat hij wat kleiner was dan de andere vogel).

Vanaf het topje van een dode boom de omgeving scannen op insecten en onraad.

Deze Roek komt even voor een portret zodat we zijn "vreemde" snavelbasis kunnen zien.

Hoewel er al Roeken zijn die aan de leg zijn verzamelt dit span nog materiaal voor de afwerking van het nest.

Deze mooie zanger is niet alleen maar grijs x bruin en van dichtbij zeker niet saai. Vandaar dit portretje. Je kunt goed zien dat hij hele mooie en kleine veertjes rondom het oog heeft. Hij ging precies bij dat ene dode blad zitten van de klimop, dus wat extra contrast. Dit schuwe vogeltje had niet in de gaten dat ik vanuit de keuken met hem mee kon kijken, dus door het raam heen gefotografeerd.

Nog maar net maart en de Staartmezen hebben het voorjaar, dus broeden in hun kop. Met spinrag en mos wordt de buitenkant van het bolvormig nestje gemaakt en later voor de voering zullen er honderden veertjes volgen.

Plekje voor de nacht gevonden waarschijnlijk. De Kraai bleef mooi zitten en dat is vaak wel anders.

In en rond de coniferen van het landhuis bij Herxen zitten soms wel honderd Appelvinken. Dat wil nog niet zeggen dat je ze makkelijk op de foto kan zetten. Je moet soms uren wachten tot ze op de buitenkant van de bomen, mooi in het licht, zaadjes gaan zoeken en dan moet je snel zijn want ze zijn zo weer weg.

Deze Koolmees is mooi door de rui gekomen en denkt dat hij baas kan spelen over de andere mezen.

Hij/zij viel meteen op met die witte kraag. Veel zie je ze niet.

Een stiekeme vogel die opgaat in zijn omgeving.

Het zonlicht gefilterd door de groene bladeren geeft een mooi effect. Jammer dat je het karakteristieke witte streepje op het achterkant van kop en nek niet ziet.

Normaal vind ik een vogel recht van voren gezien niet mooi. Deze mees - met zijn koppie een beetje schuin - heeft wel wat.

Hoewel hij zijn best doet zingt hij niet zo maai als een Karekiet.

Op de foto ziet het er erg kaal uit maar de Tjiftjaf kijkt uit op een prachtige groene duinvallei.

De hele dag in de weer voor je nakomelingen. Wat een toewijding.

Bij dit plasje verschillende zangvogels zien badderen.

Hoewel de Gele kwikstaart niet op de oever te zien is wordt hij wel weerspiegelt in het water. Je zou beginnen te geloven in spoken zo.

Na een bad moeten alle veren weer gecontroleerd worden want de Kwikstaart moet het van vliegen hebben.

Veel zangvogeltjes langs de Zeedijk maar de Tuinfluiter toonde zich het mooist.

Het valt nog niet mee om met zo'n laag zonnetje achter de Roek nog wat doortekening te krijgen in de zwart/blauwe vogel. Deze Roek heeft zijn jongen nog in het nest gelet op de gevulde krop.

Ze vliegen er met honderden maar even tijd voor een foto.....ho maar. Ze zijn natuurlijk ook druk met voerzoeken voor de jongen waar el meerder van zijn uitgevlogen.

Gewoon op de grond is toch net wat natuurlijker.

Je wacht er al een tijdje op en dan ineens zit er een pracht span Geelgorzen voor je. Om op het goede moment af te drukken probeer je beide vogels in de gaten te houden maar dat is bijna onbegonnen werk. Deze foto is dan ook een beetje geluk.

Op de slagboom komt het vogeltje mooi los van de achtergrond.

Jaren weinig aandacht aan de Merel besteed wat fotograferen betreft onder het motto: die komt nog wel een keer. Toen kwam het virus onder deze vogels en waren er op het laatst in onze buurt nog maar een paar over. Nu krijgt de Merel wel de nodige aandacht van mij en dat verdienen zo ook want het zijn prachtige vogels en ze zingen ook nog eens geweldig.