Portfolio Karin Verbrugge

Portfolio Karin Verbrugge

Hoe ben je begonnen met fotografie?

Eigenlijk ben ik nog niet zo heel lang met fotografie bezig. Mijn eerste spiegelreflexcamera kocht ik in 2014. Ik heb wel altijd interesse voor fotografie gehad en ben opgegroeid met een vader die serieus de fotografie beoefende. Ik heb menig uurtje bij hem in de doka doorgebracht. Ik weet niet meer hoe de omslag van kijken naar foto’s naar het zelf willen maken ervan tot stand gekomen is. Maar ik weet wel dat die omslag mij erg geholpen heeft om uit een sombere periode te komen waar ik toen in zat. Die eerste jaren bestond mijn nieuwe passie vooral uit macrofotografie. Ik was toen in vervoering van wat ik in die wereld allemaal tegenkwam.

Waarom speciaal natuurfotografie?

Ook mijn liefde voor de natuur en voor dieren heb ik van mijn ouders meegekregen. Mijn vader had veel hobby’s die alles met natuur en dieren te maken hadden en hij nam mij daarin mee. Verder heb ik ook altijd kampeervakanties in mooie natuurgebieden gehad waar ik intens van genoot. Het mij opgenomen voelen in die natuur is een heerlijke ervaring. Wanneer ik dan fotografeer kan ik alles om mij heen vergeten en ondanks dat ik door de lens kijk, kan ik mijn omgeving intens beleven. Dat kan een landschap zijn, maar ook de jonge gansjes bij mij in het park. Het kunnen vastleggen van de sfeer die ik ervaar is heerlijk om te doen en voelt als een mogelijkheid tot expressie. Overigens houd ik ook van andere fotografieonderwerpen zoals stillevens of mensen en die laatsten dan het liefst in het wild en niet geënsceneerd.

Wat zijn voor jou de belangrijkste factoren om tot een geslaagde foto te komen?

Fotograferen is expressie en emotie. Wanneer ik een foto gemaakt heb en ik heb daarbij een ‘yes’-gevoel, dan weet ik dat de foto geslaagd is. Het gaat daarbij vooral om sfeer, dramatiek en licht. Ik vind het fijn wanneer een foto de fantasie prikkelt of een verhaal vertelt en je mee kan nemen. Wanneer ik twijfel bij een foto of wanneer ik neutraal ben, weet ik dat de foto het niet echt is. In de loop van de tijd ben ik steeds kritischer geworden en plaats daardoor ook steeds minder. Dat zit me weleens in de weg.

Wat is jouw mooiste fotomoment ooit?

Ik woon in de stad, ik heb geen rijbewijs en kan zelf niet ver komen. Maar sinds ik fijne fotografievriendinnen heb die wel een auto hebben kan dat wel. Met hen maak ik de meest prachtige fotografie-uitstapjes. En het meest spectaculair vind ik dan de zonsopkomsten met ochtendmist, omdat ik die verder eigenlijk nooit zie als stadmens. De wereld is dan een en al sfeer en intense schoonheid. Om dit samen te kunnen beleven en fotograferen geeft mij een echt geluksgevoel en dat kan ik vervolgens nog weken bij mij dragen met de prachtige foto’s als herinnering.

Waardoor of hoe laat jij je inspireren?

Vooral door het kijken naar de foto’s van anderen. Dat kan zijn via boeken, tijdschriften of sociale media en door gesprekken met medehobbyisten. Mijn interesse is (misschien te) breed en ik richt mij steeds meer op creatieve fotografie. Wanneer ik dan over een onderwerp of techniek meer wil leren ga ik op zoek naar fotografen die dit beheersen en probeer via hun foto’s en hun uitleg te achterhalen hoe ik dit zelf onder de knie kan krijgen en op mijn eigen wijze hiermee uitdrukking kan geven aan mijn foto’s. Zo heb ik al veel kunnen leren. Verder zoek ik altijd weer naar onderwerpen die ik nog niet eerder gefotografeerd heb of die ik nog niet op een bepaalde manier gefotografeerd heb. Ik wil mijzelf niet herhalen, dan raak ik verveeld. Ik ben altijd wel op zoek naar een nieuwe uitdaging. Dat dit lang niet altijd lukt moge duidelijk zijn. Ik kan daardoor nog wel eens in een dip zitten wanneer de creativiteit niet wil stromen. De onbevangenheid van de eerste jaren is weg en de lat ligt inmiddels hoog. Dat is enerzijds jammer en mis ik soms. Maar anderzijds blijf ik mij daardoor wel ontwikkelen. En er dient zich altijd weer iets nieuws aan waar ik voor wil gaan.

Wat staat er nog hoog genoteerd op je wishlist?

Geen verre reizen o.i.d. Het is bij mij niet zozeer een onderwerp, land of natuurgebied. Alhoewel ik er daarvan nog veel wil ontdekken. Maar meer het kunnen aanboren en ontwikkelen van mijn eigen creativiteit. De innerlijke reis dus eigenlijk. Zodat ik kan maken wat ik wil en ik niet belemmerd word door het niet weten van hoe en wat. Wanneer dat mij lukt heb ik mijn doel bereikt en ligt er een scala fotografie mogelijkheden aan mijn voeten…

Tip:  Neem ook eens een kijkje bij de andere  inspirerende portfolio's!