Zo uit de camera dus geen AI of verdere bewerking. Heb een kwartiertje moeten wachten voordat dit kleintje opvloog. Maar als je in alle rust in zo'n sprookjesomgeving op een bedje van bladeren ligt hoor je mij niet klagen.

Wie herfst zegt, zegt paddenstoelen. Paddenstoelen leven immers van de afbraak van dood materiaal en met al die afgevallen bladeren is er tijdens de herfst materiaal genoeg. Ik zag een sfeervol tafereel in het bos met een porseleinzwam (Oudemansiella mucida) op een verweerde boomstronk en bokeh-lichteffecten.

Deze wandelaar loopt in het bos en wordt door de zonnestralen / zonneharpen verlicht. De mooiste plek voor zonnestralen is toch wel het bos. Ze breken door het bladerdak heen op zoek naar een weg om de grond te verlichten. Met een beetje nevel of mist krijg je dan al snel sprookjesachtige plaatjes.

Het gaat hard met de beuken die sneuvelen door veranderen van het klimaat. Ik vrees dat deze oude beukenlaan er binnen een paar jaar heel anders uitziet.

Dit is natuurlijk waarom ik eigenlijk naar het Speulderbos ging, dansende bomen en een kronkelend fietspad onder (bijna) optimale omstandigheden, een gevalletje gelukkig zijn en genieten. (volgende keer een zonneharpje erbij (of een trol)...

De zon scheen hier mooi op het bladerdek waardoor de ze een felle kleur kregen. Door de beweging kreeg de foto een abstract beeld.

een open stukje in het bos nabij Bilthoven.

Ik blijf het mooi vinden, zo'n imposante beukenlaan.

Al lopend door een stukje bos langs de kant van de weg ergens in Schotland viel dit zielige kastboompje op.

Toen ik aan het oefenen was met icm zag ik dat de zon de bladeren van een beuk mooi aan het belichten was. Ik heb toen een aantal foto's gemaakt en vond dat deze wel een mooie kleurschakering had en dat de blaadjes doorzichtig waren.

De oude beuken krijgen het steeds zwaarder, maar deze staan nog fier overeind.

Dansende bomen.

De schoonheid van paddenstoelen zit niet altijd in de perfecte vormen, vaak maakt juist een afwijking ze mooi. Paddenstoel bijgelicht met een lampje.

Soms zit het mee. Dan valt het licht zo mooi op je onderwerp. Daar kan ik zo blij van worden. Ik heb hier weinig aan gedaan. Is puur natuur. Geen lampje oid gebruikt.

Heerlijk als het allemaal lekker samenvalt, elke keer weer een verrassing hoe mooi het licht kan zijn.

Aan de voet van de Grebbeberg licht een plas met soms prachtige weerspiegelingen daarin. Door direct boven het water te fotograferen wordt de weerspiegeling wat zachter en geeft een ander beeld dan het bos op de helling. Ik fiets hier regelmatig langs en maak toch elke keer weer andere beelden.

Voor mijn eindproject van "Grip op Groei" heb ik een serie gemaakt van een groep Breuken in zwart/wit. Dit is 1 van de foto's die ik in uiteindelijk een fotopresentatie op muziek heb gebruikt. De omstandigheden waren eigenlijk niet ideaal, daardoor alle foto's een soort van high-key benadering gegeven zodat de stammen en karakters van de bomen er het beste uit kwamen.

In het Mastbos in een van de vele oude beuken lanen. Alleen gaat het niet goed met de beuken door de verandering ons klimaat. Veel dode oude beuken die worden gerooid. Hierdoor ontstaan er open plekken in de lanen .

ICM in het bos van Gasselte

Soms is een plek gewoon zo mooi en uitnodigend dat je er veel foto's van moet maken. Dit was zo'n plek vorig jaar. En dan denk je dat er misschien heel hard aan de schuifjes is getrokken in de nabewerking, maar nee hoor het was echt zo'n kleurenspektakel. Kunst van moeder natuur zelf.

Ben benieuwd wat jullie ervan vinden, vorig weekend het hele weekend alleen maar met ICM en Meervoudige Belichting bezig geweest, geprobeerd het op een andere manier te benaderen. Zelf houd ik van de schilderachtige effecten. Heb er nog veel meer dus afhankelijk van de ,moderatie en reacties volgen er meer.

Een herkenbaar bos, maar toch elk jaar verrassend anders.

Het mastbos een plek waar je eigenlijk nooit alleen bent. Laat wel zien hoe we nietig we zijn in het imposante beukenbos.

Speulderbos in herfstsfeer begin november. Toen waren de herfstkleuren schitterend. Op mijn scherm zag ik an het eind van het pad een andere fotograaf staan aan het. Nieuwsgierig wat hij aan het fotograferen was.

De over het water hangende tak toont aan zijn bladeren dat einde van het seizoen nadert.

Pas op, fotografen! Deze zwam bijt terug.

Deze foto heb ik opnieuw bewerkt uit mijn archief met het Adamski-effect.

Calimero effect.

Door rond de paddenstoel te kijken waar ik het mooiste licht vond kwam ik tot deze foto. Ik vond de kleuren mooi passend bij deze paddenstoel.

Deze parelamaniet doet zijn naam eer aan. Hij stond te schitteren in het kleurrijke herfstbos.