Zodra de jongen uitvliegen wordt er vaak alleen nog maar door het mannetje gevoerd. De Dames zijn dan niet meer zo lief tegen hun jongen. Vaak worden ze dan door haar verjaagd.

De Matkop en de Glanskop zijn vaak moeilijk uit elkaar te houden. Het beste kun je ze herkennen door hun zang. Ook heeft de Matkop geen helder lichte vlek aan het begin van de bovensnavel, de Glanskop wel.

Momenteel krijg ik weer af en toe bezoek van Groene Spechten. Tijdens het badderen hield hij de boel nauwlettend in de gaten. Dit geldt natuurlijk voor alle vogels.

Deze naald en bosbewoner komt alleen in het broedseizoen iets vaker te voorschijn. Ze zijn voornamelijk tijdens de schemering en 's nachts actief. De schuwe vogel stond in de zomer 's avonds om half acht zo maar uit het niets voor me. Moest hem/haar groot in beeld plaatsten omdat rechts van de vogel ook nog een Houtduif stond.

Het viel niet mee om deze mooie soort netjes op de foto te zetten. Hier op de Grote Klit gunde hij mij wel even de tijd. Uit de hand gefotografeerd.

Deze mysterieuze, bijzondere roofvogel (dame ) heb ik in een maand tijd al vier keer op bezoek gehad. Hier is mooi te zien hoe de roofvogels zich koelen door de neb ver open te zetten en hierbij ook hun derde ooglid gebruiken. Het is een bijzondere ervaring om deze prachtige roofvogel van zo nabij te mogen observeren en te fotograferen.

Deze Bosrietzanger zat vrolijk te zingen op de Zuring. Gefotografeerd vanuit de mobiele schuilhut.

Tijdens onze vakantie op een boerderij ( Schiermonnikoog ) kon ik dit tafereel in een koffiepauze vastleggen. Het feest ging hier niet door, een paar tellen later lukte het wel in het gras.

Een paar dagen met twee broers op stap geweest. Ook het Woldlakebos werd bezocht voor de vlinders maar die lieten het behoorlijk afweten. Gelukkig waren deze twee Groot Dikkopjes mij welgezind.

Nadat ik wat onderhoud had gepleegd en water had ververst ben ik nog even in mijn schuilhut gaan zitten. Gelukkig had ik de camera meegenomen. Ik kreeg namelijk plotseling bezoek van deze prachtige dame. Een bijzondere soort waar ik zeer content mee ben.

Aardige mensen boden mij aan om op hun erf een paartje Steenuilen te observeren en te fotograferen. Dit Steenuiltje zat geconcentreerd te kijken naar de rondvliegende Meikevers.

Afgelopen jaar kreeg ik tot driemaal toe dezelfde situatie voorgeschoteld zoals op deze foto van een paar jaar geleden. Zomaar uit het niets ploffen de Sperwers met hun prooien bij het water neer en deze worden dan verdronken. Verrassend is, dat het allemaal Grote Bonte Spechten waren. Een hele belevenis op zich.

Wanneer mijn broer en ik een rondje Bargerveen doen gaan we meestal eerst een kijkje nemen in de Kijkhut. Dat toevallig in een van de waterbekkens een Ree stond was voor ons een aangename verrassing. Soms heb het geluk aan je zijde.

Mooie soort, meestal kondigen ze zich al aan met hun onmiskenbare deuntje.

Deze dame zat, op een paaltje, zich rustig een beetje op te tutten. Het paaltje is geen sierstuk maar de kleuren komen mooi overeen met de kleuren van deze mevrouw.

Al heel wat Spechten voor de lens gehad maar hier lukte het me om een paring van de GBS vast te leggen. Soms lacht het geluk je toe.

In een tijdbestek van drie kwartier kregen mijn oudste broer en ik dit tafereel drie keer voorgeschoteld. Gefotografeerd vanuit de mobiele schuilhut.

Een tijdje posten op bekende plekken, dan lukt het wel eens om ze van nabij te fotograferen. Geen uitsnede.

In het voorjaar, wanneer de temperatuur het toelaat, begint meestal de hofmakerij onder de vogels. Hier is mooi te zien dat mevrouw hiervan niet gediend is en een dreigende houding aanneemt tegenover een van haar soortgenoten.

Deze Klapekster had het voorzien op rupsen, pieren en naaktslakken. Na gedane arbeid was er even tijd om uit te rusten. Gefotografeerd vanuit de mobiele schuilhut. Geen uitsnede.

Als zaadeter moet je geregeld naar beneden om water te drinken. De fotograaf krijgt dan maar een paar tellen om deze rappe soort te kunnen vastleggen.

Tijdens een rondje haven Lauwersoog waren we nog net op tijd om de Zeehonden te fotograferen die terug geplaatst werden van Pieterburen in de Waddenzee. Deze Zeehond kwam nog even terug op het droge om vervolgens voorgoed zijn weg te vinden in de Waddenzee.

Deze Zwarte Draadwatjes groeiden aan de zijkant van een stuk Berkenschors dat in het bos lag. Het Berkenschors heb ik iets rechtop gezet door er wat achter te leggen, waardoor ik tevens een mooie toepasselijke achtergrond kreeg. Stevig statief en draadontspanner zijn hierbij een must.

In 2012 zat rivier de Berkel, voor ons huis, geheel dicht met ijs. Alleen in een buitenbocht bij een kanostoep was nog een gedeelte open. Hierin zaten Dodaars te foerageren. Liggend op het ijs kon ik ze zo, op gepaste afstand, fotograferen. Plotseling kwam er één het water uit en begaf zich even op glad ijs. Toeval was, dat net daarvoor, twee schaatsers voor mijn neus langs schaatsten. Misschien dacht de Dodaars, dit kan ik ook wel.

Slim en behendig: dat zijn ze. Hier even in rust om wat te drinken.

Deze vaste bezoeker was naarstig op zoek naar voedsel maar kwam van een koude kermis thuis.

In de winter 2010 lag er een dik pak sneeuw. Een rondje rondom Lochem, met de mobiele schuilhut, bracht mij deze foto.

Roodborst in een winterse setting, foto gemaakt in 2017.

Tijdens het fotograferen van het Troskalknetje kreeg ik steeds te maken met wandelaars die graag wilden weten wat ik in hemelsnaam aan het fotograferen was. Het leek wel een excursie. Al met al was ik wel drie kwartier kwijt, maar wel heel gezellig.

Soms heb je geluk dat er zomaar een soort voorbij komt die je totaal niet verwacht. Het Vuurgoudhaantje is iets groter dan het verwante Goudhaantje.