"Zelfs na 3 liter gel en 5 uur kammen besloot mijn haar: 'Vandaag doen we het lekker zelf.' Ik noem het windvlaag chic met een vleugje jungle fever. Geen filter kan deze coupe nog redden, maar hé - stijl is ook maar een mening.

Hier hebben we te maken met een vrouwtje van het bruin zandoogje te herkennen aan de witte kern op haar oogvlek.

In stilte wacht zij, klein, geduldig, vol belofte. Straks kust de wind haar vleugels en begint haar vlucht.

Bijna thuis na een lange wandeling; maar eindelijk toch nog een vlinder op m'n pad. Een nogal verweerd en/of versleten bont zandoogje. De 2 strakke strepen zijn spinragdraden.

Gisteren blij om te zien dat er bij mij in het park vrij veel vlinders rondfladderden. De meeste waren gehakkelde aurelia's maar ook witjes, atalanta's en dagpauwoog vlinders vlogen rond in tegenstelling tot de hommels en de bijen die er nauwelijks te zien waren.

Deze glasvleugelpijlstaart had er zin in en vloog van bloem tot bloem en dan net zo'n momentje moet je snel pakken want ze vliegen razend snel.

Korte vakantie genomen in Buurse, vlakbij de Buurse beek. Op sommige plekken stroomt het water en daar zaten weidebeekjuffers. Heel vliegerig en snel opgeschrikt, maar met wat geduld er toch enkele kunnen fotograferen.

Het was nog donker in de vroege ochtend. De kalkmuur van het hotel werd verlicht en daar zat deze gestreepte pijlstaart. Hij draagt een prachtige bontjas. De foto heb ik een kwartslag gedraaid want vond ik mooier uitkomen.

Op een plek hoog in de bergen van Lesbos barst het van de vlinders. Het 'onkruid' wordt er namelijk niet verwijderd en/of gemaaid zodat alles vrij en blij kan blijven bloeien. De titel van de foto heeft de vlinder te danken aan z'n mooie vleugels.

Het geelsprietdikkopje kom je zeer regelmatig tegen in Lesbos. Terwijl ik die hier nooit heb gezien. In beweging doet dit vlindertje denken aan een nachtvlinder, maar dat is het toch echt niet.

Behalve gierzwaluwen waren er weinig vogels dicht genoeg bij in de Eempolder. Toen dus maar geprobeerd die te fotograferen.

Een stukje land waar onlangs een vuurtje is geweest. Op een verbrande tak vond ik deze kever met heel mooie kleuren. Op de verbrande aarde / rotsen waren intussen al gele en rode bloemen opgekomen.

Best wel nog wel trots op deze al wat oudere foto van het Klein geaderd witje (2022). Stuur hem nu in voor de thema van de Maand

Voorzichtig wandelt deze Zuringrandwants tussen de bramenstruik doorns.

Op de laatste stengel van het koolzaad in m'n tuin raast de rups van het koolwitje langs het blad. Eten, eten, eten. Tot er niets meer over is.

De Gevangeniswants of Pyjamaschildwants is heel gemakkelijk te herkennen met zijn opvallende brede rode strepen op het schild

Dambordvliegen zijn niet erg geliefd, ze komen vaak voor op rottend vlees. Maar met hun rode ogen zien ze er best mooi uit.

Als een Meikever mannetje een vrouwtje tegenkomt vindt de paring plaats.

De volwassen hoornaar is een vegetariër, die leeft van plantensappen vol suikers. Deze werksters drinken sap uit een berkenboom.

De vleugels van de meikever maken tijdens het vliegen een opvallend brommend geluid.

In een donker stukje tussen de planten probeerde ik iets te fotograferen; en zag ineens deze mooie vlieg landen op het appelboompje. Gauw op de foto gezet zonder naar de instellingen te kijken. Bijna het hele beeld wit. En een heel mooi insect te pakken inclusief de bloesem. Lijkt nu wel of ze tussen de wolken zweven.

De Meikever kruipt in het voorjaar uit de grond waar hij drie tot vier jaar als larf heeft doorgebracht. De mannelijke meikevers sporen een partner op met behulp van feromonen die door de vrouwtjes worden uitgescheiden.

Op een klein klaverveldje in de buurt van het water drinkt dit geelsprietdikkopje uit de klaverbloemen. Het was druk met vlinders in Lesbos, Griekenland. De soort heb ik in Nederland niet eerder gezien, maar ik vind het diertje de moeite waard om te fotograferen.

Deze honingbij heb ik uit een volle vaas met water gevist met het takje dat je links op de foto ziet. De bij zit hier bij te komen en op te drogen in de zon. M'n eerste upload was een minder scherpe foto die ik achteraf te veel had verscherpt. Bij deze foto zijn de details van de bij stukken beter. Ik zie hier zelfs dat ook bijen tenen hebben met kleine nageltjes. Nooit geweten en/of op gelet. Wat zijn het toch mooie beestjes.

Wat een training voor je spieren, deze foto. Oog- hand- en armspieren dan. Scherpstellen op de nieuwe baby van een bladluis. Dat kan uiteraard niet via AF. En iedere ademhaling zorgt voor onscherp beeld. Ik had geen idee dat de bladluis levend wordt geboren. Hier kun je dat duidelijk zien; pas op het eind buigt de moeder naar voren zodat de pootjes van de baby de tak raken. In kleur vond ik deze te rommelig worden dus gekozen voor zwart-wit.

Bij het zien van de foto van Loes (klein in beeld) dacht ik gelijk weer aan deze foto die ik nog had liggen. En aangezien die in het thema vd maand past, stuur ik hem dan ook maar in. Fijn dat je me even hielp herinneren!

Het laatste jasje van een groene schildwants. Normaal vind je deze in juli of augustus, dit skeletje vond ik eind september. Net een spookje tussen het donkere groen, ik vind het een wonderlijke verschijning dus wilde hem graag delen.

De libel ging steeds rusten op een stam waar de schors vanaf is gevallen . De tinten en scheuren van het hout vond ik wel een mooie achtergrond voor de libel.

Een toevallige ontmoeting; ik zit op de stoep met m'n camera bij een bloemetje (niet gelukt overigens) en plotseling valt er 'iets' op m'n broek wat er daarna af stuitert de stoep op. Met m'n camera nog voor m'n ogen kijk ik wat het was. 2 Groefbijen die voor het nageslacht zorgen. Scherpgesteld op het mannetje. Moest wel ff heel snel. Tot m'n verbazing was dat nog gelukt ook. De bijen (deze zijn minder dan 1 cm) trokken zich niets van me aan. De achtergrond is dus een wazige stoeptegel.

De laatste twee weken aardig wat icarusblauwtjes gezien. Deze twee kon ik tussen wat takjes door parend fotograferen