Altijd weer fijn als er een Goudvink zich aandient. Ging voor mij netjes op een takje van de Lariks zitten. 1 klik was voor mij voldoende om hem netjes in zijn zondagse pak op de foto te zetten. De tegendraadse houding stond mij wel aan.

De Boompieper komt elk jaar geregeld op bezoek bij het water om te drinken en te badderen. Heel stiekem dienen ze zich aan zonder dat je erg in hebt. Deze dame laat hier haar achterste bewonderen.

Het was een moeilijk karweitje om ze op ooghoogte te kunnen fotograferen. Dit keer iets kleiner in beeld gezet. Toeval was dat er een glanzend en de ander mat was. De foto komt zo uit de camera.

In de periode van droogte in 2018 kreeg ik veel soorten op bezoek bij het water, waaronder ook Zwarte Spechten. Tapte elke dag vers en koel water bij. In de omtrek was heel weinig water voor handen dus ik was spekkoper. Het was zweten in mijn onderkomen want de temperatuur was geregeld 38 graden en hoger. Onder de Lariksbomen lag de bodem bezaaid met appeltjes die spontaan en mede door de vogels omlaag kwamen.

Soms is er een combinatie van licht, omgeving en ook nog eens een vogel ter plaatse. De Appelvink -vrouw komt hier net met haar kop boven het maaiveld uit.

De soort valt onder de levermossen en groeit vooral op dood hout. Het is algemeen maar je loopt er vaak zomaar aan voorbij. Als je een plek weet waar het groeit kun je doelgericht in het vroege voorjaar eens kijken of er al sporenkapsels zijn. Mooi spul om te fotograferen maar hier moest ik toch even plat op mijn buik om er iets van te maken.

Meestal groeien deze Netwatjes op vochtig hout en uit het weer. Als je er oog voor hebt zie je ze al op afstand zitten.

Meestal hoor ik hun mooie deuntjes al. Je moet een beetje geluk hebben waar ze landen om wat te drinken. Je krijgt maar heel even de tijd om ze te fotograferen want naar drie, vier tellen zitten ze weer hoog in de bomen. Hier zat mijnheer Sijs mooi in het licht.

Meestal zijn de Kruisbekken te spotten in Naaldbossen. Wanneer er water in de buurt is komen ze regelmatig naar beneden om te drinken. Meestal kondigen ze zich aan met hun roep " kiep kiep " Deze man zat zo maar ineens onaangekondigd bij het water. Je hebt dan maar heel even de tijd om ze op de gevoelige plaat vast te leggen.

Deze drie Draadwatjes groeiden in een gaatje van 7mm breed in een Berk, die al heel wat jaren geleden het loodje had gelegd. Toen ik door de zoeker keek zag ik pas de ijsvorming. Het bijzondere is dat de drie Draadwatjes geen last hadden van de ijsvorming.

Zag in de eerste instantie fase 1( wit ) op een liggende tak maar naar inspectie zag ik ook fase 2 (roze) en fase 3. Om er een paar in de scherpte te krijgen van fase 3 kostte me wel wat tijd ( handmatige scherpstelling ) . Tussenringen, stevig statief en draadontspanner zijn een must om dit kleine spul te fotograferen.

Al wat jaren geleden tijdens een strenge winter heb ik een mooie serie kunnen maken van de Dodaars. Zij foerageerden in een groot wak achter een vistrap. Gelegen op het ijs, op een oud tuinkussen, achter een stuk rietkraag kon ik ze op ooghoogte en op gepaste afstand gadeslaan en fotograferen.

Zo af en toe wanneer het weer het toelaat struin ik graag de bossen door op zoek naar klein spul. Nadat ik iets heb gevonden kost het me wel wat tijd om er iets van te maken. Dit gele stukje Myxomyceet dat op een kletsnatte tak groeide is niet groter dan 1,5 cm. Kan er helaas geen naam aanplakken.

Slechts 5 gram en het is het kleinste vogeltje van Europa. Ze zijn vooral te vinden in naaldbossen met Lariksen en Sparren. Wanneer het niet te druk is bij het water kun je ze soms spotten en fotograferen.

Dit jaar al op 3 verschillende locaties gevonden. Ze zijn zo klein dat je ze met het blote oog nauwelijks kunt zien. Met een Loep zie je pas de Smaragdkleurige kopjes 0,4-0,5 mm op zwarte steeltjes. Het kost veel tijd om er iets van te maken. Hier heb ik een gedeelte opgezocht voor een overzicht en sfeer. Helaas kan ik er geen Nederlandse naam aanplakken want die bestaat niet.

Door een Merel bij winterse omstandigheden flink over te belichten zie je dat een Merel ook wel een mooi jasje heeft.

Gevonden in een vergaande boomstam. Het stukje natte hout verplaatst om er enigszins nog iets van te maken. De schimmel en de Ascomyceet waar het opgroeit is 1cm x 1cm. De foto is geplaatst op het forum Observasion org voor de juiste benaming. Op een vergelijkbare foto zou het gaan om de ongeslachtelijke fase van een schimmel ( Anamorph ) die bij Ascomyceten voorkomt. De schimmel blijkt te zijn ingedeeld in het geslacht Acremonium.

Het koste mij enige tijd om de Fuut te fotograferen zoals ik voor ogen had.

Soms krijg je zomaar bezoek van een Havik. Na het badderen gaf de juveniel mij netjes de gelegenheid om er een portretje van te maken. De blik spreekt boekdelen.

Langzamerhand weet ik al wat voor een soort specht zich aan een boom vastklampt. Zo ook hier wist ik door de vleugelslag en het naar beneden zakken aan de boom dat het om een Zwarte Specht ging. Dan draai ik de mm. voorzichtig een heel stuk terug. Deze dame ging alert een beetje water drinken. Maak niet meer klikken dan nodig is.

Had het beging stadium al waargenomen toen het nog witte bolletjes waren. Twee dagen later zag het er zo uit. De langwerpige gebundelde vruchtlichamen staan op flinterdunne steeltjes. Wind of regen kan de krommingen hebben veroorzaakt. Voor zekere determinatie moet eigenlijk microscopisch onderzoek worden verricht.

Prachtige soort die ik vond op de binnenkant van een stuk schors van een Berk. dat in het bos lag. Dat ze op dat moment prachtig van kleur waren was natuurlijk mooi meegenomen. De foto komt zo uit de camera, geen uitsnede en ook niet aan de schuifjes getrokken in Photoshop.

Was nog net op tijd om ze te fotograferen want ze waren op hun retour. Gevonden op een vergaande Dennenboom.

Honderden zaten op kletsnatte stukjes vergaand hout van een Beuk. Dan is het even zoeken wat me past. Deze foto is 2,5 cm. breed. Voor determinatie moet er eigenlijk microscopisch onderzoek worden verricht van dit kleine spul. Maar zo langzamerhand weet ik van sommige soorten wel wat de naamgeving is.

Tijdens de glijvlucht naar het water sloeg de Sperwer ineens rechtsaf en griste hij een Koolmees-man uit een Beukenstuikje. Vervolgens keerde hij terug op de tak vanwaar hij kwam. Hij gaf mij netjes de tijd om er foto's van te maken..

Afgelopen week vond ik dit kleine spul aan de zijkant van een tak die op de grond lag. Ze zijn vers van de pers want de dag erna waren ze alweer verschrompeld. Het is even zoeken wat geschikt is om te fotograferen want er zaten er behoorlijk veel op. Deze foto is nog geen 2cm breed. Al met al ben je wel drie kwartier bezig om er iets van te maken. Stevig statief, tussenringen en draadontspanner zijn een must. Gebruik altijd handmatige scherpstelling.

Nu met het natte weer staat mijn blik weer op scherp als ik door het bos loop. De Myxomyceten staan bij mij met stip bovenaan en een Loep is dan onontbeerlijk. Bij dit IJshoningraatje was een Loep niet nodig want die was op afstand al waar te nemen.

Bij warm weer of na inspanning raken de vogels hun warmte kwijt door hun bek ver open te zetten. Zo ook deze dame van de Wespendief die in die periode een paar keer het water kwam opzoeken om af te koelen, te badderen en te drinken. Het is een hele belevenis om deze bijzondere soort bij het water te krijgen en te mogen fotograferen.

Soms zijn er meerdere Eekhoorns in het bosgebied en dat geeft vaak hommeles. Ze gunnen elkaar het licht in de ogen niet en dan zijn het echt geen lieverdjes.

Zo af en toe wanneer het rustig is met de vogels hou ik me bezig met deze tak van sport. Het valt niet mee om deze onrustige vliegers in de scherpte te krijgen. Na vele pogingen is het me toch gelukt om de Libel vast te leggen zoals ik het graag wilde.