De Snotolf (ja vreemde naam ;-), waarschijnlijk zo genoemd vanwege de slijmerige huid) komt in de Oosterschelde voor eind winter en begin van het voorjaar. Een echte koud water vis met tropische uitziende felle kleuren. Daarom geliefd bij sportduikers. Als de eieren gelegd zijn vertrekt het vrouwtje naar diepere wateren. Het mannetje blijft achter om de eieren te bewaken. Afgelopen paasweekend kwam ik deze Snotolf tegen in het wier.

Filters gebruikt om de foto met een lange sluitertijd te kunnen nemen.

Een Snotolf (heet ook wel Lompvis) komt alleen in de winter en het vroege voorjaar voor in Zeeland. In de paaitijd zijn de mannetjes fraai gekleurd van paars tot oranje en rood. Het wit rechts onderin zijn eieren die het mannetje bewaakt. Snotolven hebben een soort zuignap onderaan waarmee ze zich goed kunnen vastzetten, zoals op deze oude meerpaal.

door gebruik van grijsverloop filters verkreeg ik deze langere sluitertijd

soft zee- landschap bewerkt met een relief. lange sluitertijd gebruikt om zachtheid. en. beweging te verkrijgen.

Een heerlijke dag aan het strand met zacht voorjaarsweer. geen mens te zien, heerlijk een strand heel even voor jezelf.

Paalhoofden trotseren de woelige zee golven. Zalig zee gevoel met de wind vooraan, niet echt leuk vr lens en filters, geregeld poetslap erbij nemen.

Op het eerste gezicht leek dit een onooglijk gebied. Dor, modderig en van alle schoonheid onttrokken. Vanuit de lucht is de ware schoonheid zichtbaar. Het water voedt het landschap en laat mooie vormen en structuren achter.

Een Zeeuwse buizerd in een waterig namiddag zonnetje.

Een jonge sepia op de bodem van de Oosterschelde. Al weer enkele weken oud.

Zeeuwse zeepaardjes, ook dit jaar zijn ze weer veel gezien door duikers in de Oosterschelde.

Een garnaal tussen de wierbladen in de Oosterschelde.

Net voordat het "los" ging deze mooie spiegeling op het strand van Zeeland kunnen maken

De Bruine Plooislak (veel voorkomend in de Oosterschelde) met bijbehorende eistreng. De slak kroop er net van omhoog toen ik aan kwam duiken, dus wellicht net zelf gelegd door deze naaktslak.

Een van de leukste vissen om tegen te komen in Zeeland; het zeepaardje. Ze worden de afgelopen jaren steeds vaker gezien door duikers.

Van harte gefeliciteerd Erik Leisink, je fraaie foto "Voortplanting sepia's Oosterschelde 2" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd! 

Om de oorspronkelijke inzending van Erik te bewonderen: klik hier

Zodra het vrouwtje de eieren heeft afgezet, trekt het mannetje haar terug met zijn tentakels. Om te voorkomen dat een ander mannetjes met haar wil paren.

Het vrouwtje zet de eieren af aan de sepiarekjes. Dat zijn wilgentakken neergezet door duikers om het de sepia's makkelijker te maken. Het mannetje zit pal achter het vrouwtje, en bewaakt haar continue. Tegen andere opdringerige mannetjes natuurlijk. De zwarte 'druiven' zijn de eitjes. Er zitten ook witte exemplaren tussen.....dan is even de inkt op.

De komende twee weken naar Zeeland. De onderwater camera gaat mee. Hopelijk komen we dit mooie dier ook weer tegen, net zoals vorig jaar. De Zeeuwse zeepaardjes.

Met de laarzen in de zee een LE opname gemaakt en nog net het laatste stukje licht te pakken,langzaam werd het donkerder en het water hoger dus snel naar het zand.

Het graan / Tarwe (ik weet nooit zo het verschil) in de polder tussen de dorpen ‘s-Gravenpolder en ‘s-Heer Abtskerke tijdens zonsondergang.

De Zwaakse Weel is een voormalige Zeearm tussen de Westerschelde (de Honte) en het Veerse Gat. Deze zeearm was een drukbevaren scheepvaart route tussen Antwerpen en Rotterdam . Na de aanleg van de Lensjeshoekdijk bij het dorp ‘s-Gravenpolder en het verder inpolderen van de zeearm, is de huidige kreek in haar vorm ontstaan . Tegenwoordig is de Zwaakse Weel aangeduid als natuurgebied.

Een klein inktvisje (de bijnaam is niet voor niets dwerginktvis), ze worden maar een paar centimeter groot. Maar niet minder kleurrijk. Deze zwom weg naar achter wat je kan zien aan de opstuivende zandkorrels.

In het voorjaar zetten de sepia's hun eieren af in de Oosterschelde. Rond deze tijd worden de jonge sepia's geboren. Deze is net 1 of slechts enkele dagen uit het ei. Dit super kleine baby sepia-tje s niet veel groter dan de nagel van je middelvinger. Klein, maar wel meteen fier de tentakels vooruit.

Gelukkig verschijnen er ook wel eens nieuwe soorten in Nederland. Ook onder water, zoals de Ruwe Wratslak. In 2020 voor het eerst waargenomen en dit jaar steeds frequenter. Gelukkig heb ik de slak al kunnen zien. Heet zo omdat op het lijf wratachtige bolletjes zitten zoals je op de foto kan zien. De gele lint bovenin op de achtergrond is de eiersnoer van de Ruwe Wratslak. De soort komt normaal zuidelijker voor en is waarschijnlijk een klimaatschuiver. Dat is opzichzelf geen goed nieuws, maar ja.

Naast de sepia's zijn er op dit moment vooral veel sepiola's in de Oosterschelde. Het is een dwerginktvis, dus klein ;-). Deze is iets van 2 centimeter groot. Als een echte grote inktvis met de tentakels naar voren.

dit is nog ééntje van vorig jaar. Tot m'n spijt heb meer dan een jaar niets kunnen fotograferen vanwege familiale omstandigheden en uiteraard ook de Corona. Ik ga zo graag naar de Nederlandse kust en dat was niet mogelijk door de Corona. BTW nu iets over de foto, het was een prachtige dag om te fotograferen, wat ruige zee, vele wolken en dan de kleuren die zich vertoonde gewoon genieten. Heb gebruik gemaakt van Lee filters, speel zo graag met lange sluitertijden.

De Icarusvlinder had een mooie plaats in het laatste avondlicht op de zuring opgezocht.

In de Oosterschelde zijn 3 soorten inktvissen. De Pijlinktvis, de Sepia en de Sepiola. Deze laatste zie je hier op de foto, en is 1 centimeter groot. Ze worden maximaal een paar centimeter groot. Het kleinste inktvisje van Nederland. Ze leven in of boven de zand/slib bodems.

Ook dit heb je onderwater in Zeeland; spookkreeftjes. Kleine kreeftjes van circa 1,5 centimeter. Vooral dun en erg beweeglijk, het zit geen seconde stil. Massaal te vinden ondiep (tot een meter of 5) aan de bovenkant van wieren. Rechtsboven waar de twee sprieten uitsteken is de kop. Lastig te zien omdat ze aan de kop ook weer pootjes hebben.