Nog maar eentje, gewoon omdat ze zo mooi zijn in de nazomer.

Ik ben al maanden bezig om mijn archief op te schonen en kwam nu een map tegen met mega veel vlinders. Daar zitten gelukkig nog heel veel fijne niet bewerkte beelden in waarvan dit er eentje is en die qua sfeer en kleur voor mij prima past in de nazomer. Ik denk dat het een bruin blauwtje is, maar mocht dat niet zo zijn lett me know.

De paddenstoelen tijd is weer aan gebroken. Op de knieën zoeken naar stillevens. Maar oppassen met het kleine gevaar (teken) op de bosbodem. Al weer veel teken waargenomen. Teken werkende kleding aan en jezelf insmeren met dieet. En na afloop van een foto dag, jezelf even goed controleren. Ook je tas nakijken op meeliften teken .

Dit hazenpootje deed me denken aan een bloem...De foto is ontstaan door gebruik te maken van meervoudige belichting vanuit de camera. De achtergrond op onscherpte en het hazenpootje in de focus.

Een toevallige ontmoeting; ik zit op de stoep met m'n camera bij een bloemetje (niet gelukt overigens) en plotseling valt er 'iets' op m'n broek wat er daarna af stuitert de stoep op. Met m'n camera nog voor m'n ogen kijk ik wat het was. 2 Groefbijen die voor het nageslacht zorgen. Scherpgesteld op het mannetje. Moest wel ff heel snel. Tot m'n verbazing was dat nog gelukt ook. De bijen (deze zijn minder dan 1 cm) trokken zich niets van me aan. De achtergrond is dus een wazige stoeptegel.

Deze oliekever zat heerlijk te snoepen op een kruiskruid plant op een zeer warme nazomer dag in Zuid Frankrijk. Door de plant en insect in de schaduw te zetten (van mijzelf) kwam er voor mij een fijn tons sur ton beeld uit waarbij de kleuren voor mij typerend zijn voor de maand september.

De berenklauw is eigenlijk best een mooie plant; zowel in bloei als uitgebloeid. Staat ie dan ook nog op zo'n mooie plek dan is het wel een foto waard. Al moet ik eerlijk zeggen dat als ie nog gewoon groen is, m'n hond heel erg moet uitkijken als we daar lopen. Honden krijgen hier nl. heel veel jeuk van. En zo vlak langs het paadje heeft ie al voor heel wat blaren gezorgd. Gelukkig heeft mijn hond véél haren dus beperkte schade.

Ik houd enorm van sfeerfoto's, maar vind het ook enorm leuk om buiten de lijntjes te kleuren met heel strak werk. Een crème witte dahlia stond al heel lang op mijn wishlist. Deze kon ik dus niet laten passeren met zijn maagdelijk witte kleur zonder enige imperfectie. Niet de sfeer van de nazomer, maar wel een bloem die typerend is voor de maand september.

Vorig jaar stonden er veel zonnebloemen in de tuin , de avondzon zorgde toen weer voor mooi tegenlicht om de zonnebloem te fotograferen.

September opent een nieuw seizoen de nazomerse warmte en de vochtige lucht komen samen...deze paddenstoeltjes ontdekte ik in onze tuin. De veelheid aan druppeltjes rondom hen zorgde voor reflecties en sfeer.

De meeuw zit hier in Noord-Brabant op een paaltje, de boom die je ziet in de weerspiegeling van het water van rivier De Maas, staat in Gelderland. Foto is genomen op een wat saaiere dag met een laat avondzonnetje van links. De paaltjes met opgekruld prikkeldraad zijn bedoeld om de koeien in de wei te houden en niet te laten oversteken naar de wei ernaast. Maar dit jaar is het water niet laag geweest dus reparatie was overbodig. Bijna een zwart-witje.

Een boeket bloemen met o.a. deze vrucht ( buiten geplukt, lijkt op framboos maar is het volgens mij niet) stond in een vaas. Deze vrucht viel in het water, waarna ik een foto heb gemaakt door het glas. De combinatie van luchtbelletjes en de eveneens ronde vormen van de vrucht vind ik mooi. En om een zachte uitstraling te bereiken heb ik een lens van Lensbaby ( de zogenoemde Velvet) gebruikt.

Na een hele tijd sap van de lijsterbes drinken met 30 graden, werd het even te veel voor deze vlinder. Afkoelen dan maar op het koude metaal van een windmolen. Al gingen de bladen zacht heen en weer, de vlinder bleef er gewoon op zitten. Een blad van de wilgenboom dat verstrikt was geraakt in de windmolen heb ik er digitaal maar even afgehaald.

Ik vond deze foto nog in mijn archief toen ik weer eens ging opruimen. Het is een prachtig bloemetje dat tussen de zaden zat van het bloemen mengsel. In de late zomer zijn er dan toch nog wat beginnen te bloeien .

Het Icarusblauwtje vloog vandaag voor het eerst in mijn voortuin en lande op de half uitgebloeide Guldenroede die nu schoonste tijd gehad heeft. Net toen ik een foto wilde maken kwam een Blinde bij naast hem zitten. Twee .....in één klap.

Deze foto heb ik van dichterbij genomen om één bloemetje scherp te krijgen. Door dat de zon door het bladerdek kwam kon ik mooie bubbeltjes op de rest van de bloem bekomen.

Blijkbaar had de rups toch nog meer honger (of ging gewoon even de benen strekken) en liep het blad en de stengel af. En dat is een road to nowhere want de plant is echt op. Helemaal onderaan nog een paar centimeter groen, maar wel om te delen met 5 andere rupsen. Op zoek naar een plekje om te verpoppen misschien?

Dit is een foto van het eerste ei van het koolwitje dat ik heb zien leggen. Het kleine mini-eitje op dat ene stengeltje koolzaad dat in de voortuin staat heb ik in de gaten gehouden. De rups heeft zo te zien voldoende gegeten want is aardig groot geworden. En die ene stengel is bijna kaal, al heb ik gezien dat er nog meer (kleinere) rupsen op zitten.

Zeldzaamheid is een relatief begrip, in heel Nederland is deze soort zeldzaam maar in het Woldlakebos doet hij het heel goed en is hier nu dan ook in grote getalen te zien. Kenmerkend voor de soort zijn de druppelvormige vlekjes op de segmenten van het achterlijf. Dit is een mannetje, waarvan de kleur veel roder is dan van het vrouwtje.

Soms hangt het web met de spin net heel even stil.

De regen had mooie druppeltjes achtergelaten op de lupinen. De ochtendzon zat nog tussen een grote boomwaardoor ik nog een zacht beeld kon maken.

De oplettende kijker ziet misschien nog een ander insect in deze foto

Op de voorgrond de vergeelde toppen van het oude palmboomblad; op de achtergrond het nieuwe ongeschonden blad. Vond de strepen met wat flauw zonlicht erdoorheen wel mooi uitkomen. En typisch nazomer (dan snoei ik de bladeren altijd bij).

1 kant van de dijkhelling is (nog) niet (voor de 2e keer) gemaaid. Het groepje distels dat op die plek staat wordt druk bezocht door de vlinders. Het is een leuk gezicht om te zien, al die fladderaars op 5 m2. Maar ook jammer. Want het was niet nodig geweest om al die inheemse planten en bloemen weer te verwijderen.

De nazomer is de periode dat de Kempense heidelibel verschijnt.

Tot mijn verrassing toch een vooraanzicht van de rups Koninginnepage gemaakt. De rechterhand weet soms niet wat de linker doet.

Deze vlindersoort helemaal alleen op een paar eenzame distels; moest ik thuis opzoeken wat het was. Logisch; de distelvlinder. In deze 2e upload de vlinder erbij gezocht die wel scherp was op het oog. Denk dat ik gewoon de verkeerde had gepakt bij de eerste upload. De drukke foto door het felle licht wat getempered. Waarbij je toch nog kunt zien dat de zon door de vleugels heen schijnt. Kan me van heel lang geleden herinneren dat ik die vroeger wel vaak zag.

Rups- Koninginnepage op Venkel, de Prachtkaars kruist de rups en dat wilde ik niet verstoren.

De honingbij bezocht de watermunt in de tuin. Op de achtergrond kwam de zon door wat takken heen. Net zo lang geprobeerd totdat de bij precies voor het licht kwam door de wind want de watermunt bewoog zachtjes heen en weer.

Wat een ontdekkingen doe je soms toch met de macrolens. Een raynox lensje voorzetlensje brengt je nog dichterbij. Midden in de witte scherm van de wilde peen bloeit een piepklein bloempje dat symbool staat voor een druppeltje bloed. In Engeland wordt de wilde peen ook wel 'Queen Anne's lace' genoemd. Het verhaal vertelt dat koningin Anne haar vinger prikte tijdens het maken van kantwerk (lace) De functie van dit bloempje is het aantrekken van insecten.